Simulatie van het jaarlijkse wereldwijde ijsverlies boven Oslo

Satellieten spelen een cruciale rol bij het volgen van de snelle veranderingen die plaatsvinden in het Noordpoolgebied. Het volgen van ijs dat verloren is gegaan door gletsjers, ijskappen en permafrost over de hele wereld laat zien dat de aarde in versneld tempo ijs verliest.

Gebruikmakend van informatie van de ERS-, Envisat- en CryoSat-satellieten van het Europees Ruimteagentschap en van de Copernicus Sentinel-1- en Sentinel-2-missies, onderzoek Onder leiding van Tom Slater van de Universiteit van Leeds werd ontdekt dat de snelheid van het verlies van ijs op aarde de afgelopen drie decennia aanzienlijk is toegenomen. Momenteel gaat er elk jaar meer dan een biljoen ton ijs verloren.

Om dit in perspectief te plaatsen: dit is het equivalent van een ijsblokje van 10x10x10 km boven de skyline van Oslo. Met andere woorden, de hoeveelheid wereldwijd ijsverlies is gelijk 12.000 keer Jaarlijks waterverbruik voor de Noorse hoofdstad.

Hoe sneller de temperatuur op aarde stabiliseert, hoe beter beheersbaar de effecten van ijsverlies kunnen zijn.

Continuïteit in satellietgegevens is de sleutel tot het voorspellen van toekomstige ijsverliezen en om bedreigingen als gevolg van zeespiegelstijging, krimpende hooggebergtegletsjers en meer klimaatfeedback te verminderen. De Copernicus-uitbreidingsmissies, CRISTAL, CIMR en ROSE-L, zijn ontworpen om hiaten op te vullen in de huidige mogelijkheden van Sentinel voor alomvattende monitoring van veranderingen in de wereldwijde ijskap.