December 22, 2024

Grens achter het smalle spiraalstelsel NGC 5068 is de Webb Space Telescope

Grens achter het smalle spiraalstelsel NGC 5068 is de Webb Space Telescope

Dit artikel is beoordeeld volgens Science X’s bewerkingsproces
En Beleid.
Editors Benadruk de volgende kenmerken en zorg tegelijkertijd voor de geloofwaardigheid van de inhoud:

Feiten controleren

vertrouwde bron

Proeflezen

Deze afbeelding van het balkspiraalstelsel NGC 5068 is een composiet van twee instrumenten van de James Webb Ruimtetelescoop, MIRI en NIRCam. Met dank aan: ESA/Webb, NASA, CSA, J. Lee en het PHANGS-JWST-team

Een delicaat patina van stof en heldere sterclusters is met elkaar verweven over dit beeld, gemaakt met de James Webb Space Telescope. De heldere ranken van gas en sterren behoren tot het balkspiraalstelsel NGC 5068, waarvan de heldere centrale balk linksboven in deze afbeelding zichtbaar is — een composiet van twee Webb-instrumenten. NASA-beheerder Bill Nelson onthulde het beeld vrijdag tijdens een evenement met studenten in het Copernicus Science Center in Warschau, Polen.

NGC 5068 bevindt zich op ongeveer 20 miljoen lichtjaar van de aarde in het sterrenbeeld Maagd. Deze afbeelding van de heldere centrale stervormingsgebieden van het sterrenstelsel maakt deel uit van een campagne om een ​​astronomische schatkamer te creëren, een opslagplaats van waarnemingen van stervorming in nabije sterrenstelsels. Uit deze collectie zijn eerdere pareltjes te zien hier (IC 5332) f hier (M74). Deze waarnemingen zijn om twee redenen bijzonder waardevol voor astronomen. De eerste is dat stervorming ten grondslag ligt aan veel gebieden in de astronomie, van de fysica van zwakke interstellaire plasma’s tot de evolutie van hele sterrenstelsels. Door stervorming in nabije sterrenstelsels te observeren, hopen astronomen een grote wetenschappelijke vooruitgang te boeken met enkele van de eerste gegevens die beschikbaar zijn van Webb.

In deze afbeelding van het balkspiraalstelsel NGC 5068, gemaakt met het MIRI-instrument van de James Webb Space Telescope, zijn vooral de stoffige structuur van het spiraalstelsel en de gloeiende gasbellen die nieuw gevormde sterrenhopen bevatten opvallend. Drie asteroïdesporen dringen dit beeld binnen, weergegeven door kleine blauwe, groene en rode stippen. Asteroïden verschijnen in astronomische beelden zoals deze omdat ze veel dichter bij een telescoop staan ​​dan bij een verafgelegen doel. Wanneer Webb veel foto’s van de asteroïde maakt, beweegt de asteroïde, dus verschijnt hij op een iets andere plaats in elk frame. Ze zijn beter zichtbaar in afbeeldingen zoals deze van MIRI, omdat veel sterren niet zo helder zijn in midden-infrarode golflengten als in nabij-infrarood of zichtbaar licht, dus asteroïden zijn gemakkelijk te zien naast sterren. Eén baan bevindt zich net onder de melkwegbalk en de andere twee bevinden zich in de linker benedenhoek. Met dank aan: ESA/Webb, NASA, CSA, J. Lee en het PHANGS-JWST-team

De tweede reden is dat de waarnemingen van Webb gebaseerd zijn op andere onderzoeken met telescopen, waaronder de Hubble-ruimtetelescoop en observatoria op de grond. Webb verzamelde beelden van 19 nabije stervormende sterrenstelsels, die astronomen vervolgens konden combineren met Hubble-beelden van 10.000 sterrenhopen, bracht 20.000 stellaire emissienevels spectraal in kaart met de Very Large Telescope (VLT) en observeerde 12.000 dichte moleculaire wolken. door de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA). Deze waarnemingen omspannen het elektromagnetische spectrum en geven astronomen een ongekende kans om de details van stervorming samen te stellen.

Deze opname van het balkspiraalstelsel NGC 5068, gemaakt met het NIRCam-instrument van de James Webb Space Telescope, is bezaaid met het enorme aantal sterren van het stelsel, de dichtst opeengepakte langs de heldere centrale balk, samen met gloeiend rode gaswolken verlicht door de jonge sterren binnen. Dit nabij-infraroodbeeld van het sterrenstelsel is gevuld met de massieve cluster van oude sterren die de kern van NGC 5068 vormen. NIRCam’s scherpe beeld stelt astronomen in staat om door het gas en stof van het melkwegstelsel heen te kijken om de sterren nauwkeuriger te onderzoeken. Langs het pad van de spiraalarmen bevinden zich dichte, heldere stofwolken: dit zijn H II-gebieden, clusters van waterstofgas waar zich nieuwe sterren vormen. Jonge, energieke sterren ioniseren de waterstof om hen heen, waardoor deze rode gloed ontstaat. Met dank aan: ESA/Webb, NASA, CSA, J. Lee en het PHANGS-JWST-team

Met zijn vermogen om door het gas en stof rond pasgeboren sterren te kijken, is Webb bijzonder geschikt voor het onderzoeken van de processen die de vorming van sterren bepalen. Sterren en planetaire systemen worden geboren tussen wervelende wolken van gas en stof die ondoorzichtig zijn voor observatoria met zichtbaar licht, zoals de Hubble of de VLT. Het intense zicht op infrarode golflengten van twee van Webb’s instrumenten – MIRI (Mid Infrared Instrument) en NIRCam (Near Infrared Camera) – stelde astronomen in staat om rechtstreeks door de enorme stofwolken van NGC 5068 te kijken en stervormingsprocessen vast te leggen terwijl ze plaatsvonden. Deze afbeelding combineert de mogelijkheden van deze twee instrumenten en geeft een werkelijk unieke kijk op de compositie van NGC 5068.