Met behulp van een nieuw kraterdetectie-algoritme, dat automatisch inslagkraters berekent die zichtbaar zijn op een afbeelding met hoge resolutie, analyseerde een team van planetaire onderzoekers uit de Verenigde Staten, Australië, Ivoorkust en Frankrijk de vorming van 521 grote inslagkraters op het oppervlak van Mars.
Deze afbeelding toont een drievoudige krater op Noachis Terra, Mars. De grootste krater heeft een diameter van 45 kilometer en de kleinste is 28 kilometer. Er zijn ook tekenen van andere grote kraters, zoals de cirkelvormige stukken verzonken oppervlak rechtsboven en linksonder. Deze afbeelding bevat gegevens die zijn verzameld door ESA’s Mars Express met behulp van de High Resolution Stereo Camera (HRSC) op 6 augustus 2020. Deze afbeelding is gemaakt met behulp van gegevens van de analoge en kleurkanalen van HRSC. Het isotoopkanaal staat loodrecht op het oppervlak van Mars, alsof het rechtstreeks naar het oppervlak kijkt. Noord naar rechts. Afbeelding tegoed: ESA/DLR/FU Berlin/CC BY-SA 3.0 IGO.
“Ondanks eerdere studies die wijzen op pieken in de frequentie van asteroïdebotsingen, bleek uit ons onderzoek dat ze miljoenen jaren lang niet veel verschilden”, zegt hoofdauteur Dr. Universiteit.
“Het berekenen van inslagkraters op het oppervlak van de planeet was de enige manier om geologische gebeurtenissen, zoals canyons, rivieren en vulkanen, nauwkeurig te dateren en de omvang en omvang van toekomstige botsingen te voorspellen.”
“Op aarde,” zei hij, “wist de erosie van tektonische platen de geschiedenis van onze planeet.”
“Het bestuderen van planeten in ons zonnestelsel die nog steeds hun vroege geologische geschiedenis behouden, zoals Mars, helpt ons de evolutie van onze planeet te begrijpen.”
Het nieuwe algoritme voor kraterdetectie gaf het team een uitgebreid begrip van de vorming van inslagkraters, inclusief hun grootte en hoeveelheid, en de timing en frequentie van asteroïdebotsingen die ze veroorzaakten.
zei dr.
“Wanneer grote objecten met elkaar botsen, breken ze in stukken of puin, waarvan wordt gedacht dat het effect heeft op de vorming van inslagkraters.”
“Onze studie toont aan dat het onwaarschijnlijk is dat het puin heeft geleid tot veranderingen in de vorming van inslagkraters op planetaire oppervlakken.”
“Ons algoritme kan ook worden aangepast om te werken op andere planetaire oppervlakken, waaronder de maan”, voegde co-auteur professor Gretchen Benedix toe, een onderzoeker in het Center for Space Science and Technology aan de Curtin University, het Planetary Science Institute en de afdeling van Earth and Planetary Science in het Western Australian Museum.
“De vorming van duizenden kraters op het maanoppervlak kan nu automatisch worden gedateerd, en de frequentie van hun vorming wordt geanalyseerd met een hogere resolutie om hun evolutie te onderzoeken.”
“Dit zal ons waardevolle informatie opleveren die in de toekomst praktische toepassingen kan hebben in natuurbehoud en landbouw, zoals detectie van bosbranden en classificatie van landgebruik.”
de Resultaten Het werd gepubliceerd in het tijdschrift Aardse en planetaire wetenschapsbrieven.
_____
Anthony Lagen en anderen. 2022. Is de impact van kleine en grote asteroïden in de loop van de tijd veranderd op Mars, de aarde en de maan? Aardse en planetaire wetenschapsbrieven 579:17362; doi: 10.1016/j.epsl.2021.117362
“Reizende ninja. Onruststoker. Spekonderzoeker. Expert in extreme alcohol. Verdediger van zombies.”
More Stories
Verlies van reukvermogen blijft sommige patiënten een jaar na de diagnose van COVID-19 treffen
Wetenschappers zeggen dat Aula's die op handen en voeten lopen 'niet zouden mogen bestaan'
Snelle beeldvorming en kunstmatige intelligentie helpen ons te begrijpen hoe insectenvleugels werken