Een door BC gemaakt exoskelet verandert de levens van lichamelijk gehandicapten

De in Vancouver wonende modeontwerpster Chloe Angus dacht dat ze de rest van haar leven in een rolstoel zou zitten nadat in 2015 bij haar een inoperabele goedaardige tumor aan haar ruggenmerg werd vastgesteld, wat resulteerde in een permanent bewegingsverlies in haar benen.

Het maakt nu echter gebruik van een geavanceerd robotachtig exoskelet, bekend als XoMotion, dat mensen met een lichamelijke beperking kan helpen om zichzelf in evenwicht te brengen, te lopen, over te stappen, trappen te beklimmen en te buigen.

“De eerste keer dat ik met een exoskelet liep, was een geweldige ervaring”, zei Angus. “Na al die jaren zorgde het exoskelet ervoor dat ik zelfstandig kon staan ​​en lopen zonder te vallen. Ik voelde me weer mezelf.”

Ze voegde eraan toe dat het exoskelet het potentieel heeft om de wereld volledig te veranderen voor mensen met mobiliteitsproblemen.

XoMotion is het resultaat van tien jaar onderzoek en is het product van de dochteronderneming van Simon Fraser University, Human in Motion Robotics (HMR) Inc. Het is het geesteskind van de professoren Siamak Arzanpour en Edward Park.

Arzanpour en Park, beide onderzoekers aan de School of Mechatronic Systems Engineering van de Universiteit van Burnaby, begonnen in 2014 aan het apparaat te werken. Ze hadden een visie om de exoskelettechnologie vooruit te helpen en individuen met mobiliteitsproblemen in staat te stellen meer bewegingsmogelijkheden te hebben.

“We voelden dat er een onmiddellijke behoefte was om mensen met mobiliteitsproblemen weer te helpen lopen, met volledige bewegingsvrijheid. Destijds konden exoskeletten alleen vooruit lopen. Dit was de enige haalbare suggestie”, aldus Arzanpour.

Met XoMotion kunnen mensen met mobiliteitsproblemen zelfstandig staan ​​en lopen, zonder extra ondersteuning.

“De gebruiker heeft de controle”, zegt hij. “Ze kunnen eigenlijk zelfstandig lopen zonder enige hulp van wie dan ook en alle complexe bewegingen uitvoeren zonder armkrukken.”

Sensoren in het exoskelet van de onderste ledematen bootsen het gevoel van het menselijk lichaam na om structuren langs het pad te identificeren en op hun beurt perfect gebalanceerde bewegingen te genereren.

Angus zei dat ze de wereld afzocht op zoek naar iets dat haar zou helpen een betere manier in het leven te vinden na haar diagnose.

“Ik was absoluut verbaasd toen ik een team in mijn achtertuin aantrof aan de Simon Fraser Universiteit in Surrey”, zei ze.

De SFU-professoren, die elkaar in 2001 voor het eerst ontmoetten als afgestudeerde studenten aan de Universiteit van Toronto, waren in 2016 medeoprichter van HMR, waarbij een groep studenten, eindgebruikers, therapeuten en organisaties werd samengebracht om voort te bouwen op het exoskelet.

Via een wederzijdse verbinding op de campus van SFU in Surrey maakten Arzanpour en Park kennis met Angus, die al snel een belangrijk lid van het HMR-team werd door als eindgebruiker op te treden om het exoskelet tijdens de ontwikkeling ervan te testen.

“Zonder Chloe en haar inspiratie zouden we hier vandaag niet zijn. Haar bijdragen aan ons succes zijn enorm”, zegt Arzanpour, die zich voorstelt dat de technologie op een dag beschikbaar zal zijn als ondersteunende optie in openbare ruimtes, zoals winkelcentra.

“Als ik terugkijk en zie hoe ver we zijn gekomen, kan ik zeggen dat dit niet mogelijk zou zijn geweest zonder ons geweldige team”, zei hij.

Video geproduceerd door Alana Kelly