Zoektocht naar oude beren in de grot van Alaska leidt tot belangrijke menselijke ontdekkingen

De eerste mensen die in Amerika woonden, migreerden meer dan 20.000 jaar geleden vanuit Siberië over de Bering Land Bridge. Sommigen vonden hun weg zo ver naar het zuiden als Tierra del Fuego, in het puntje van Zuid-Amerika. Anderen vestigden zich veel dichter bij hun oorspronkelijke thuisland, waar hun nakomelingen nog steeds gedijen.

In “Een paleogenoom van een Holoceen-individu ter ondersteuning van genetische continuïteit in het zuidoosten van Alaska”, gepubliceerd in het tijdschrift iWetenschapCharlotte Lindqvist, een evolutiebioloog aan de Universiteit van Buffalo, en haar medewerkers, met behulp van analyses van oude genetische gegevens, laten zien dat sommige Alaskan Natives nog steeds op precies dezelfde plek leven als hun voorouders, ongeveer 3000 jaar geleden.

Lindqvist, PhD, universitair hoofddocent biologische wetenschappen aan de universiteit van Buffalo College of Arts and Sciences, en hoofdauteur van het artikel. Tijdens haar uitgebreide studies in Alaska verkende ze overblijfselen van zoogdieren die werden gevonden in een grot aan de zuidoostkust van de staat. Eén bot werd aanvankelijk geïdentificeerd als afkomstig van een beer. Uit genetische analyse bleek echter dat het de overblijfselen zijn van een menselijke vrouw.

“We realiseerden ons dat de moderne inheemse volkeren van Alaska, als ze sinds de eerste migraties in het gebied waren gebleven, verwant zouden kunnen zijn aan dit prehistorische individu”, zegt Albert Akil, PhD, UCLA. student biologische wetenschappen en eerste auteur van het artikel. De ontdekking heeft geleid tot pogingen om dit mysterie op te lossen, waarvoor DNA-analyses zeer geschikt zijn om aan te pakken wanneer archeologische overblijfselen zo schaars zijn als deze.

Leren van opa

De eerste volkeren waren al begonnen naar het zuiden te trekken langs de Pacific Northwest-kust voordat de binnenlandse route tussen de ijskappen levensvatbaar werd. Sommigen, waaronder de vrouw uit de grot, hebben hun thuis gevonden in het gebied rond de Golf van Alaska. Deze regio is nu de thuisbasis van de Tlingit-natie en drie andere groepen: Haida, Tsimshian en Nisga’a.

Terwijl Akil en haar collega’s het genoom van deze 3000 jaar oude persoon analyseerden – “onderzoek dat twintig jaar geleden niet mogelijk was geweest”, merkt Lindqvist op – stelden ze vast dat ze het dichtst bij de Alaskan Natives stonden die in de gebied vandaag. Dit feit toonde aan dat het noodzakelijk was om alle genetische banden van oude vrouwtjes met de huidige indianen zo nauwkeurig mogelijk te documenteren.

Daarbij is het belangrijk om nauw samen te werken met de mensen die wonen in de landen waar archeologische resten zijn gevonden. Daarom was de samenwerking tussen de inheemse volkeren van Alaska en de wetenschappelijke gemeenschap een belangrijk onderdeel van de grotverkenning die in de regio plaatsvond. De Wrangell Cooperative noemde de oude persoon die in deze studie werd geanalyseerd “Tatóok yík yées sháawat” (Jonge Dame in de Grot).

Genetische continuïteit bestaat al duizenden jaren in het zuidoosten van Alaska

Het onderzoek van Akil en Lindqvist heeft inderdaad aangetoond dat de Tatóok yík yées sháawat in feite het dichtst bij de huidige Tlingit-volkeren en die van de naburige stammen langs de kust staan. Hun onderzoek versterkt dus het idee dat de genetische continuïteit in het zuidoosten van Alaska al duizenden jaren bestaat.

Menselijke migratie naar Noord-Amerika, hoewel het ongeveer 24.000 jaar geleden begon, kwam in golven – een daarvan ongeveer 6000 jaar geleden – waarbij de Paleo-Inuit betrokken was, voorheen bekend als de Paleo-Eskimo. Belangrijk voor het begrijpen van inheemse migraties vanuit Azië, het DNA van Tatóok yík yées sháawat onthulde geen voorouders van de tweede golf van kolonisten, de Paleo-Inuit. De analyses van Akil en Lindqvist hebben inderdaad bijgedragen tot het verhelderen van de voortdurende discussie over migratieroutes, vermengingen van mensen van deze verschillende golven, evenals recente regionale patronen van prekoloniale binnenlandse en kustbevolking van de Pacific Northwest.

Mondelinge geschiedenis verbindt een oude vrouw met de mensen die tegenwoordig in het zuidoosten van Alaska wonen

De inheemse mondelinge verslagen van de Tlingit-bevolking bevatten het verhaal van de meest recente uitbarsting van Mount Edgecumbe, waardoor ze precies 4500 jaar geleden in het gebied zouden zijn geplaatst. Daarom informeert hun familielid Tatook yík yées sháawat niet alleen moderne antropologische onderzoekers, maar ook de Tlingit-mensen zelf.

Met betrekking tot het recht van de Tlingit-bevolking om hun cultureel erfgoed en genetische hulpbronnen te controleren en te beschermen, zullen gegevens van de Tatóok yík yées sháawat-studie alleen beschikbaar zijn na een beoordeling van hun gebruik door de Wrangel Cooperative Tribal Council.

“Het is heel opwindend dat we bijdragen aan onze kennis van de prehistorie van Zuidoost-Alaska”, zei Akil.