Vulkanische activiteit op de maan? Het is nieuwer dan je denkt

Verrassend genoeg ging de vulkanische activiteit door, zelfs nadat de mantel van de maan begon af te koelen. Hoewel dit feit aan de oppervlakte onbelangrijk lijkt, hebben geologen een aantal fascinerende verklaringen bedacht op basis van de nieuwste gegevens over ruimtegesteente.

Blijf lezen om meer te weten te komen over het wilde geologische verleden van de maan en wat het ons leert over de ruimte.

Maanmonsters vertellen een nieuw verhaal over de maan

In december 2020 reisde de Chinese sonde Chang’e-5 naar de nabije kant van de maan om stenen op het maanoppervlak te bemonsteren. Deze stenen werden verzegeld in luchtdichte, besmettingsvrije capsules naar de aarde teruggebracht. De stenen vonden hun weg naar de Chinese Academie van Wetenschappen (CAS), waar ze aan een uitgebreide analyse werden onderworpen. Wat wetenschappers ontdekten na een voorstudie van rotsen, stuurde hun kaken naar de grond.

De rotsen bevatten minerale tekens die aantonen dat er ongeveer een miljard jaar geleden vulkanen op de maan uitbarstten dan eerder werd gedacht. Dit vertegenwoordigt een radicale afwijking van eerder bestudeerde maanstenen. (Deze monsters zijn verkregen tijdens de Apollo-missies en wijzen op een oud record van maanvulkanisme.) Vandaag publiceren onderzoekers de bevindingen in De wetenschap gaat vooruit tijdschrift.

Maanhoogtekaart met landingsplaatslokalisaties voor succesvolle voorbeeldretourmissies en landingsgebied toegewezen aan Chang’e 5. Credit: Kaynouky via Wikimedia (CC BY-SA 4.0)/NASA

Miljarden jaren warm blijven

Onderzoekers blijven worstelen met hoe de maan voldoende warmte vasthoudt om een ​​continu flexibele plastic mantel te huisvesten. Tegenwoordig wordt de maan als vulkanisch dood beschouwd. Dit is het resultaat van miljarden jaren snelle afkoeling, waardoor de mantel van de maan bijna volledig vast is geworden. Ooit dachten wetenschappers dat de laatste afkoeling 2 miljard jaar geleden plaatsvond, maar deze nieuwe groep rotsen heeft ertoe geleid dat onderzoekers alles opnieuw hebben bekeken.

Een fundamentele onbeantwoorde vraag heeft onderzoekers geplaagd bij het analyseren van de resultaten van hun studies van maanstenen. Hoe kan vulkanische activiteit plaatsvinden, zelfs nadat de mantel op significante wijze begint af te koelen?

De minerale samenstelling van de geanalyseerde gesteenten gaf het antwoord: de monsters bevatten hogere niveaus van titaniumdioxide en calciumoxide, wat leidde tot lagere smelttemperaturen. De eerste auteur van de studie, dr. Su Bin, merkt op: “We ontdekten dat het Chang’e-5-magma op vergelijkbare diepten werd geproduceerd, maar ongeveer 80 ° C koeler was dan het oude Apollo-magma.”

Wat is het resultaat van deze ontdekking? Deze studie zal bijdragen aan het eerste verklaarbare mechanisme voor de late fase van maanvulkanisme. De wetenschappers die betrokken zijn bij het onderzoek hopen dat het ook toepassingen zal hebben als het gaat om het verbeteren van ons begrip van de magmatische en thermische evoluties van de maan.

Door Ingrid Barnett, Ripleys.com-bijdrager