Vijf klimaatmythes waar de wereld zich eindelijk in zou kunnen terugtrekken

De publicatie van deze week van een omvangrijk rapport van het Intergouvernementeel Panel over klimaatverandering van de Verenigde Naties was de laatste alomvattende kijk op een probleem dat, naar alle indicaties, een ongekende respons van meerdere generaties zal vereisen.

Hoe de wereld precies met deze kwestie omgaat – en wat realistisch gezien kan worden bereikt – blijven open vragen. Maar als er één belangrijke conclusie uit het IPCC-rapport is, dan is het wel dat er geen productieve discussie meer is over de vraag of klimaatverandering door de uitstoot van fossiele brandstoffen daadwerkelijk plaatsvindt.

Dit bericht wordt echter nog steeds geconfronteerd met een zware strijd tegen online desinformatie. Met dat in gedachten zijn hier vijf misvattingen die klimaatsceptici vaak herhalen, samen met een herinnering aan wat de natuur hierover te zeggen heeft. Hoewel het IPCC-rapport bedoeld is om beleidsmakers te helpen een koers voor de toekomst uit te stippelen, kan het ook helpen om de rest van ons weg te leiden van een zomer van doodlopende argumenten.

Misvatting #1: De aarde warmt niet op

Klimatologen wijzen erop dat de basisprincipes van hun werk direct verband houden met de fysica van het dagelijks leven. Niemand betwist of je auto warm wordt als je de ramen draait en in de zon gaat zitten. Raamglas laat zonlicht binnen, maar voorkomt dat infraroodstralen naar buiten komen – een energieonbalans die ervoor zorgt dat de auto oververhit raakt. Waterdamp doet hetzelfde, maar regen beperkt de hoeveelheid waterdamp die de atmosfeer kan vasthouden. Er is niet zo’n veiligheidsklep voor kooldioxide en andere broeikasgassen die we in toenemende hoeveelheden in de atmosfeer brengen. Ze blijven zich ophopen – en wat er ook gebeurt, het zal oververhit raken.

De concentratie kooldioxide in de atmosfeer wordt gemeten in delen van honderd procent. Maar het belangrijkste is dat de totale hoeveelheid koolstofdioxide in de lucht sinds het begin van de 20e eeuw met meer dan 40 procent is gestegen. Ondertussen is de gemiddelde temperatuur op aarde met ongeveer 1°C gestegen, volgens al het bewijs in het IPCC-rapport.

De verandering in het wereldwijde gemiddelde is niet iets dat zichtbaar is in lokale temperatuurregistraties, aangezien dagelijkse en seizoensfluctuaties vele graden kunnen bereiken. Maar observaties en computermodellen tonen aan dat het voldoende is om de frequentie van extreme weersomstandigheden te veranderen en langdurige veranderingen in permafrost, gletsjers en vegetatie teweeg te brengen – die al duidelijk zijn. De modellen laten ook zien dat er een bandbreedte is in hoeveel opwarming we kunnen verwachten per ton uitgestoten koolstof, maar de richting van de trend is duidelijk. Zo maakte de Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration vrijdag bekend dat juli de warmste maand ooit op aarde was.

Misvatting 2: Klimaatverandering is niets nieuws

Het klimaat verandert altijd. Wat nu verschilt, is de snelheid van verandering – en de reden erachter. In de afgelopen paar miljoen jaar hebben periodieke verschuivingen in de helling van de aarde en de vorm van haar baan rond de zon onze planeet herhaaldelijk in ijstijden en daarbuiten geduwd. Dit soort klimaatverandering is als een voetganger die een paar stappen in de ene richting loopt, dan een paar stappen in de andere, en gedurende een lange periode afdwaalt van het startpunt. Wat er nu gebeurt, is vergelijkbaar met dezelfde voetganger die rondloopt in een trein die plotseling in één richting begon te rollen en te versnellen. De natuurkrachten die het klimaat geleidelijk op deze manier aandrijven en die door iets anders overweldigd worden.

Sinds het Intergouvernementeel Panel voor klimaatverandering (IPCC) voor het laatst de stand van de klimaatwetenschap heeft beoordeeld, hebben onderzoekers hun begrip van wat de atmosfeer in het verre verleden deed enorm verbeterd op basis van verschillende bewijzen. Dit is erg handig gebleken om te anticiperen waar we nu naartoe gaan.

“Eerdere rapporten waren sterk afhankelijk van informatie van boomringen, wat geweldig is – maar ze vertegenwoordigen geen oceanen, en er zijn maar een paar jaarringrecords die 2000 jaar teruggaan”, zegt Daryl Kaufman, een professor in Noord-Arizona. Universiteit gespecialiseerd in paleoklimatologie.

Dr. Kaufman zei dat georganiseerde campagnes om de sedimenten van oceanen en meren over de hele wereld te meten, wetenschappers nu in staat hebben gesteld het klimaatrecord uit het verleden met meer detail te reconstrueren, dat tienduizenden jaren teruggaat. Het laat zien dat de opwarming die een einde maakte aan de laatste ijstijd ongeveer 6.500 jaar geleden een hoogtepunt bereikte en dat de aarde gemiddeld weer begon af te koelen tot een eeuw geleden, toen het effect plotseling omkeerde. Nu stijgt de temperatuur snel en verschuift naar een bereik dat niet heeft bestaan ​​sinds Homo sapiens de dominante soort op de planeet werd.

Misvatting 3: Mensen zijn niet de oorzaak

Op het klimaat werken verschillende krachten, waaronder de veranderende invloed van de zon en vulkanen. Andere factoren, zoals oceanen en wolken, dragen bij aan willekeurige schommelingen in het klimaat, en dit heeft jarenlang bijgedragen aan het maskeren van menselijke invloed. Wetenschappers zeggen nu dat er geen plek meer is om je te verstoppen. Een van de belangrijkste bevindingen van het rapport van deze week is dat de toenemende impact van de uitstoot van broeikasgassen op het klimaat nu te groot is om voor iets anders te worden aangezien. Variaties in de zon, vulkaanuitbarstingen en oceaaneffecten zoals El Nino zijn er ook, maar alleen wanneer broeikasgassen in de mix worden gegooid, komt het resultaat overeen met wat we zien.

Nathan Gillett, een onderzoeker bij het Canadian Centre for Climate Modeling and Analysis in Victoria, die hielp bij het schrijven van het relevante hoofdstuk over het Intergouvernementeel Panel over klimaatverandering, zei het rapport.

In dit hoofdstuk wordt nader ingegaan op methaan en andere gassen die bijdragen aan de opwarming, afgezien van kooldioxide, en op industriële verontreinigende stoffen – gezamenlijk bekend als aerosolen – die het tegenovergestelde effect hebben. Het plaatst ook temperatuurmetingen in de context van de jaren 2000, toen de snelheid van de opwarming van de aarde tijdelijk lager was dan verwacht.

Misvatting 4: Koud weer bewijst dat de wetenschap ongelijk heeft

Hoewel de menselijke invloed op het klimaat steeds beter waarneembaar wordt, zijn de natuurlijke fluctuaties die dit effect helpen maskeren niet verdwenen.

“Er zijn nog steeds veel schommelingen in het klimaat dat van nature voorkomt”, zegt Karen Smith, een klimatoloog aan de Universiteit van Toronto Scarborough, wiens onderzoek onderzoek omvat van het Arctische klimaat als de temperatuur stijgt.

Dit betekent dat er nog steeds een aantal vreemde koude golven zijn, zoals die welke de elektriciteitssystemen van Texas afgelopen winter hebben uitgeschakeld. Pogingen om te onderzoeken of deze een impact van klimaatverandering kunnen zijn, zijn tot nu toe niet overtuigend gebleken, en het IPCC-rapport geeft weinig vertrouwen aan dit idee. Maar hoewel het nog steeds koud is op de middelste breedtegraden, inclusief Canadese steden, is het grotere plaatje dat dit nu minder waarschijnlijk is.

Misvatting 5: Maak je geen zorgen, we passen ons aan

We zullen ons later deze eeuw zeker moeten aanpassen aan een warmer klimaat, inclusief meer bescherming tegen hittegolven en zware overstromingen. Een deel hiervan gebeurt al, maar experts op het gebied van de gevolgen van klimaatverandering zeggen dat de beste optie een meersporenaanpak is, waarbij wordt overgeschakeld op een scenario met lage emissies en zich ook moet aanpassen aan reeds gerealiseerde veranderingen.

Hierover zal begin volgend jaar veel worden gediscussieerd wanneer de volgende twee delen van het IPPC-rapport, die gaan over adaptatie en mitigatie, verschijnen. In de tussentijd, zo wijst de wetenschap erop, zijn er aanzienlijke risico’s verbonden aan een scenario met hoge emissies. En, zoals de COVID-19-pandemie heeft aangetoond, zijn sommige manieren waarop we energie gebruiken – zoals het verbranden van benzine in auto’s die nergens heen gaan in het spitsuur – misschien niet zo essentieel als ooit werd aangenomen. Op dit punt bieden de natuurwetten geen argument.

Onze nieuwsbrieven met ochtendupdates en avondupdates zijn geschreven door Globe-editors en geven u een beknopt overzicht van de belangrijkste krantenkoppen van de dag. Registreer vandaag.