Verminder het energieverbruik, anders zal Canada er niet in slagen de klimaatdoelstellingen te halen: rapporteer

Het Canadese plan uit het midden van de eeuw om een ​​zo groot mogelijk deel van de koolstofvervuiling die het uitstoot te absorberen, is niet robuust genoeg om een ​​realistische kans op succes te hebben, zegt de auteur van een nieuw rapport waarin de klimaatverplichtingen van het land worden beoordeeld.

Het rapport, donderdag vrijgegeven door het Canadian Centre for Policy Alternatives (CCPA), analyseert een plan uit juni 2023 van de Canadian Energy Regulator (CER) dat de energievoorziening projecteert, aangezien Canada ernaar streeft om in 2050 een netto nul-koolstofuitstoot te bereiken.

Het plan roept onder andere op tot het verminderen van de olie- en gasproductie met 21 tot 75 procent, het vertienvoudigen van de opwekking van duurzame elektriciteit en het bijna verdrievoudigen van de nucleaire capaciteit.

Maar David Hughes, die het CCPA-rapport heeft opgesteld, zei dat deze maatregelen lang niet genoeg zijn. Hughes ontdekte dat onder het huidige beleid de Canadese uitstoot in 2050 slechts 16 procent onder het niveau van 2022 zou dalen.

“Het huidige beleid is jammerlijk ontoereikend”, zei Hughes in een interview.

Hughes, een voormalige wetenschapper en onderzoeksdirecteur bij de Canadian Geological Survey die nu de olie- en gasindustrie analyseert, zei dat CER-plannen sterk afhankelijk zijn van technologie, zoals kleinschalige kernreactoren en een tot 5.600 maal zo grote toename van opkomende technologie die direct vangt atmosferische koolstof op.

Beide hebben tot nu toe een langzame groei en stijgende kosten laten zien, waarbij de “overmatige afhankelijkheid” van de CER van koolstofafvangtechnologie “misschien wel de zwakste schakel” in zijn plan is, merkt Hughes op.

“Het grote aandeel fossiele brandstoffen dat door de CER in 2050 wordt voorspeld, zal een enorme toename van koolstofafvang en -opslag vereisen om de uitstoot te compenseren en het risico dat het netto nulpunt niet wordt bereikt aanzienlijk te vergroten”, concludeert het rapport.

Tegelijkertijd vergroot het CER-plan, door de aanleg van nieuwe olie- en gasinfrastructuur – zoals de Canadese exportterminal voor vloeibaar aardgas, die naar verwachting minstens 40 jaar zal duren – het risico dat Canada er niet in zal slagen zijn emissies voor 2050 te halen. reductiedoelstellingen.

Op dezelfde manier concludeerde Hughes dat plannen om de capaciteit van de Canadese bossen om koolstof te absorberen “aanzienlijke verbetering van de Canadese bosbeheerpraktijken” zouden vergen. Volgens de federale overheid hebben de Canadese bossen al ruim twintig jaar meer koolstof uitgestoten dan ze absorberen.

“De algemene aanname is bij de energietransitie [from fossil fuels to] “Groene groei, we zullen de ene door de andere vervangen en gelukkig zijn”, zei Hughes. “Zoiets is nog nooit gebeurd in de geschiedenis van het menselijk ras.”

“Ik vind de aannames erg optimistisch.”

Hughes zei dat Canada ambitieuzer moet zijn omdat het streeft naar de transitie van fossiele brandstoffen naar groene energie. Maar het behalen van de doelstellingen voor 2050 zal ook meer aandacht vereisen voor het terugdringen van het energieverbruik, aldus Hughes.

Per hoofd van de bevolking verbruiken Canadezen 4,9 keer zoveel energie als het mondiale gemiddelde, en stoten ze driemaal zoveel uitstoot uit als het mondiale gemiddelde. Minder energie gebruiken en de efficiëntie verhogen “zijn eigenlijk het laaghangende fruit”, zei hij.

“Er zijn veel dingen die je kunt doen om de levensstijl van mensen niet zo veel te beïnvloeden,” zei Hughes.

“Net als het openbaar vervoer.”