Toeristen helpen wetenschappers bij het vinden van microplastics op afgelegen Arctische stranden

Het strand van Signehamna, bemonsterd in 2022 met rechts 12 sedimentmonsters. Birgit Lutz met toestemming

Waarom u ons kunt vertrouwen

EcoWatch, opgericht in 2005 als een in Ohio gevestigde milieukrant, is een digitaal platform dat zich toelegt op het publiceren van hoogwaardige, op wetenschap gebaseerde inhoud over milieukwesties, oorzaken en oplossingen.

Burgerwetenschappers die de Noordpool bezoeken, hebben een internationaal onderzoeksteam geholpen bij het vinden van microplastics op afgelegen stranden voor een nieuw experiment. Stady.

De hoeveelheid plastic die over de hele wereld wordt geproduceerd, heeft ertoe geleid dat overal kleine stukjes plastic afval worden gevonden, ook in zee-ijs, in natuurreservaten en op de oceaanbodem.

Wetenschappers vrezen dat oceaanstromingen ervoor kunnen zorgen dat plastic zich ophoopt in het noordpoolgebied, waardoor oude en kwetsbare ecosystemen worden beschadigd.

“Plastic vervuiling is nu overal”, zei Dr. Bruno Walter Van het Alfred Wegener Institute en het Helmholtz Center for Polar and Marine Research en hoofdauteur van de studie, A.S. de grens genoemd. “Het wordt zelfs gevonden in de pooloceanen en de diepste oceaangeulen.”

Om hiaten in hun kennis over het type en de hoeveelheid microplastics die het Noordpoolgebied vervuilen op te vullen, vroegen de onderzoekers cruisetoeristen om monsters te verzamelen.

De studie “Citizen Scientists Detect Small But Concentrated Amounts of Fragmented Microplastics on Arctic Beaches” is gepubliceerd in het tijdschrift Grenzen in de milieuwetenschappen.

In 2016, 2017, 2021 en 2022 bezochten vier cruises met toeristen de archipel van Spitsbergen – Europa’s meest afgelegen landmassa – en verzamelden sedimentmonsters, zo werd gemeld. de grens.

Aanvankelijk werden metalen gereedschappen gebruikt om individuele monsters van stranden te nemen en deze samen met afbeeldingen en metadata te verzenden om monsterlocaties vast te leggen. Deze methode werd later uitgebreid naar hele stranden met behulp van bemonsteringsroosters.

“Burgerwetenschap is mogelijk, zelfs op afgelegen Arctische kusten,” zei Walther. “Dit helpt de reistijd, CO2-uitstoot en kosten voor wetenschappers te verminderen, en helpt burgers te betrekken bij een wereldwijde milieuzaak.”

Nadat monsters waren gedroogd, gewogen en gemeten, werden ze gefilterd om deeltjes van een millimeter of groter op te vangen. De wetenschappers veronderstelden dat kleine plastic deeltjes niet gemakkelijk door de lucht reizen, en dat hebben ze getest.

De onderzoekers ontdekten dat de grotere microplastics sterk geconcentreerd waren, maar niet verspreid. Het algehele vervuilingsniveau was echter vergelijkbaar met gebieden waarvan werd aangenomen dat ze veel meer plasticvervuiling hadden dan stranden in het Noordpoolgebied.

Het team identificeerde twee soorten plastic bronnen: polyesterepoxidedeeltjes, waarschijnlijk van scheepsuitrusting of gekleurde verf, en polypropyleenvezels die waarschijnlijk afkomstig waren van visnetten.

“Plasticresten van de visserij zijn de meest directe toegangspoort tot het mariene domein en vormen vaak een bijzonder probleem in afgelegen gebieden”, zegt auteur Dr. Melanie Bergmann van het Alfred Wegener Instituut. de grens. Er is een actieve vissersvloot actief in de wateren rond Spitsbergen maar ook in de Noordzee en de Noord-Atlantische Oceaan. Een deel van het afval dat ze vrijgeven spoelt aan op de oevers van Svalbard.”

Het lijkt erop dat de omstandigheden op Arctic Beach – constant zonlicht de hele zomer, hoge luchtvochtigheid veroorzaakt door mist en frequente vriescycli – ervoor zorgden dat het netwerk zeer snel versnipperde. Als elders eenzelfde soort snelle versnippering plaatsvindt, kunnen ook daar snel microplastics worden geïntroduceerd.

“We hebben nog steeds meer bemonstering nodig in het Noordpoolgebied, op meer plaatsen en met meer regelmatige tussenpozen om de situatie te monitoren,” zei Walter. de grens genoemd.

“Opgemerkt moet worden dat we alleen microplasticdeeltjes hebben geanalyseerd die groter zijn dan 1 mm. Dit was te danken aan de wetenschappelijke benadering van de burger en om mogelijke luchtverontreiniging met kleine deeltjes te voorkomen”, voegde Bergmann eraan toe. Maar onze eerdere studies over Arctisch water en ijs hebben dat wel sediment monsters Daaruit bleek dat meer dan 80% van de deeltjes veel kleiner was. Dus we hadden misschien meer deeltjes gevonden als we ernaar hadden gezocht kleinere deeltjesOok.”

Schrijf u in om exclusieve updates te ontvangen in onze dagelijkse nieuwsbrief!