Surinaamse “trotse” steunen de sterren van Nederland op het WK

Van Nederland tot Suriname zwelt de trots op het aantal Nederlandse spelers in de kwartfinale van het WK van vrijdag die hun wortels terugvoeren naar de voormalige Zuid-Amerikaanse kolonie.

Op het veld onder de hoogbouw van Amsterdam, waar ze opgroeiden, oefenen twee jonge vrienden van Surinaamse afkomst vrije trappen en dromen ze ervan de beroemde oranje trui van Nederland te dragen.

“We zijn gekleurde mensen. Het is goed dat gekleurde mensen zo succesvol zijn. We zijn trots”, zegt de 18-jarige Nigel Marengo, een junior van eerste elftal club Heerenveen in de Eredivisie.

Ze verafgoden Nederlandse spelers zoals Virgil van Dijk, geboren in de Nederlandse stad Breda uit een Nederlandse vader en een Surinaamse moeder; Denzel Dumfries, wiens moeder uit Suriname komt en zijn vader uit het Caribische eiland Aruba dat deel uitmaakt van het Koninkrijk der Nederlanden; en Xavi Simmons, wiens vader van Surinaamse afkomst is.

Marengo en zijn vrienden zullen vrijdag de Oranjemannen aanmoedigen tegen Argentinië, in een wedstrijd die volgens hem zwaar maar te winnen zal zijn, grotendeels dankzij Van Dijk in de verdediging.

Marengo voegt eraan toe: “Ik ben blij dat hij ervoor heeft gekozen om voor Nederland te spelen” in plaats van voor Suriname, het kleine land aan de Caribische kust, gerangschikt op de 139e plaats door de FIFA.

Hoewel “Suriname qua voetbal achterloopt… ze zijn hier allemaal geboren of getogen en ze zijn hier allemaal hun carrière begonnen, dus ik begrijp hun keuze”, zegt zijn vriend Difaio Ulf (18).

Nederland heeft een lange rij voetballegendes met Surinaams erfgoed, van Ruud Gullit en Frank Rijkaard in de jaren tachtig tot Clarence Seedorf en Edgar Davids in de jaren negentig.

“historische verbinding”

Maar dit weerspiegelt ook de verweven geschiedenis van Nederland als heersers van een reeks koloniën – waaronder Suriname dat in 1975 onafhankelijk werd – waarmee de Nederlanders tot op de dag van vandaag worstelen.

In de hoofdstad van Suriname, Paramaribo, hangen twee enorme tv-schermen aan de muur van Sportcafe Munder, in het midden hangt de Surinaamse vlag en is de zaal versierd met Nederlandse spandoeken.

“Sinds 1978 ben ik fan van Nederland, omdat ik daar ben opgegroeid… ook jongens met een Surinaamse achtergrond spelen een rol”, zegt eigenaar Ramesh Jagsar.

Op de wedstrijd van vrijdag serveren ze Hollandse gehaktbalsnacks genaamd “bitterballen” met de vlaggen van Nederland op cocktailprikkers.

Maar, voegt hij eraan toe, “er zijn groepen die echt tegen Nederland zijn, die liever naar Brazilië of Argentinië gaan.”

De gepensioneerde arts Rubén del Prado zei dat hij het Nederlands elftal steunde.

“Ik hou van Nederland, maar mijn hart ligt in Suriname… Er is een natuurlijke historische band tussen hen”, zei hij.

Maar Mickey van Leewarde zal lichtblauw dragen in plaats van oranje, aangezien hij lid is van de Argentijnse Supportersclub in Suriname.

“Deze generatie voetballers met Surinaamse roots betekent niets voor mij”, zei hij. “Ik ben meer dan de oude generatie: Seedorf, Davids en Rijkaard.”

Hij zei dat hij werd geboren in 1978 toen Argentinië Nederland versloeg in de finale van de Wereldbeker, en hij hield van Maradona en was zijn hele leven fan.

Maakt me trots

Op een hoekschop van het beroemde Ajax-stadion in Amsterdam halen vader en zoon herinneringen op aan de gloriedagen van het Nederlandse voetbal en de hoofdrolspelers van Surinaamse afkomst daarin.

“Het is belangrijk dat de hele Nederlandse gemeenschap vertegenwoordigd is in het nationale voetbalelftal”, zegt Giovanni Qureshi, 21, achter de toonbank van het Surinaamse restaurant van zijn familie, P&G Roti.

“Onder huidig ​​coach Louis van Gaal is dat het geval. Ik ben heel trots dat wij Surinamers deel uitmaken van het Nederlands elftal.”

“En we doen het heel goed, ik hoop dat we wereldkampioen worden!”

Ondanks het multiculturele imago van zowel Nederland als zijn voetbalteams, blijft racisme een issue in een samenleving waar extreemrechtse partijen veel aanhang hebben.

Gullit, die Nederlanders naar hun enige trofee leidde toen ze in 1988 het EK wonnen, klaagde over racistisch misbruik toen hij een van de weinige zwarte spelers was.

Maar hij zei dat de dingen zijn veranderd nu voetbal diverser is.

In de buurt van Ajax runt Urbian Fitz-James een winkel met producten uit zijn geboorteland Suriname, maar “zal altijd een band met Nederland hebben”.

“Als ik een Surinaamse jongen in het nationale team zie spelen, ben ik natuurlijk trots”, zegt hij.

De winkelverkoopster Zafira Schipper (34) vindt dat spelers uit Suriname, waar haar ouders zijn geboren, “beter voor hun land kunnen spelen”.

Maar ze voegt eraan toe: “Het betekent dat het Nederlands elftal niet meer zo sterk zal zijn.”