Sedins en Gonchar zullen de powerplay van de Canucks parttime coachen

In een seizoen vol dingen die fout gingen voor de Vancouver Canucks was speelkracht een van de weinige dingen die wel goed gingen.

De Canucks hadden zeker moeite met het opgeven van shorthanded goals – geen enkel ander team heeft op eigen kracht meer dan 14 shorthanded goals ingeleverd – maar ze stonden ook net onder de top 10 in powerplay-goals met 62. Hun Power Play-percentage van 22,7% was de zevende MVP in de competitie. franchisegeschiedenis.

Maar sterk spel zal er volgend seizoen anders uitzien. Dit komt vooral door het vertrek van Bo Horvat, die een sleutelrol speelde in de bumperpositie. Horvat eindigde als tweede achter de Canucks in powerplay-goals met 11, ondanks dat hij halverwege het seizoen werd geruild, en leidde het team ook in het powerplay-tackle-percentage met een indrukwekkend slagingspercentage van 65,4%.

Een andere reden waarom het machtsspel er anders uit zal zien, is dat de Canucks een nieuwe machtsspelcoach zullen hebben. Of beter gezegd: de coaches.

“Sergei Gonchar and the Twins” zal het machtsspel beheren

Jason King leidde de krachtpatser twee seizoenen nadat hij Newell Brown had verlaten en overleefde het ontslag van twee coaches, Travis Green en Bruce Boudreau. Hij werd ontslagen nadat het seizoen 2022-2023 was afgelopen, en dat was ook zo Hij werd ingehuurd als assistent-coach door de Minnesota Wild om hun machtsspel op te pakken.

De Canucks huurden niemand in om King te vervangen, maar kozen ervoor om samen te werken met de reeds aanwezige technische staf. Rick Touchett onthuld Interview met Ian McIntyre van Sportsnet Ze gaan een zeer onorthodoxe weg met hun powerplay-training.

Sergei Gonchar en de tweeling [Daniel and Henrik Sedin]”Ik neem er voorlopig een groot deel van, en dan gaan we van daaruit verder”, zei Touchet toen hem werd gevraagd wie het machtsspel zou leiden.

Met andere woorden, Touchet zal drie coaches hebben die de powerplay verzorgen – vier van hen, waaronder Touchet zelf – en geen van die drie coaches fungeert momenteel als fulltime assistent-coaches.

De Sedins bevinden zich momenteel in de spelersontwikkelingsdivisie van de Canucks, wat betekende dat ze vorig seizoen een aanzienlijke hoeveelheid tijd bij de Abbotsford Canucks doorbrachten en rechtstreeks samenwerkten met de vooruitzichten van het team in de AHL. Ze zaten tijdens Canucks-wedstrijden nooit achter de bank als assistent-coaches.

Ondertussen is Gonchar slechts parttime coach bij de Canucks. Zijn officiële titel is “Defensive Development Coach” en Hij woont nog steeds in DallasWaar zijn kinderen nog op school zitten. Vorig seizoen zou hij twee weken doorbrengen bij de Canucks en daarna terugkeren naar Dallas, waar hij de spelers via video zou coachen.

“Als ik thuis een wedstrijd aan het kijken ben, meestal binnen 30 minuten na de wedstrijd, heb ik toegang tot de video en kan ik de clips opsplitsen”, vertelde Gonchar aan Patrick Johnston van Postmedia. “Dus elke wedstrijd, en bijna de volgende dag, hebben spelers toegang tot mijn feedback.”

Met andere woorden: in tegenstelling tot zijn professionele carrière is Gonchar een thuisverdediger.

Het is een ongebruikelijke regeling, maar wel een die zou kunnen werken in een specialistische ontwikkelingsrol. Voor een coach die geacht wordt het machtsspel te helpen beheersen, lijkt het echter niet ideaal.

Maar Touchet lijkt vastbesloten om het te laten werken.

“[Gonchar] Nog steeds op dat soort parttime [arrangement] “Maar ik denk dat ik er meer uit zal halen, in de zin van meer dagen”, zei Touchet tegen McIntyre. “Als Sergey parttime onderweg is, is hij waarschijnlijk op roadtrips [when he’s away]Mag ik een van de tweelingen meenemen? Maar ze zijn er allemaal bij betrokken. Sergei heeft, ook al is hij de helft van de tijd thuis, nog steeds contact, belt nog steeds de spelers, kijkt nog steeds naar de video en verzendt nog steeds de video. Hij is er niet elke dag.

Tocchet wil ook dat spelers meer eigenaar worden van het machtsspel.

“Ik zal eerlijk tegen je zijn: ik zou echt vertrouwen op de kerngroep van mensen bij Powerplay om met ideeën te komen”, vertelde hij aan McIntyre.

Dat betekent dat Peterson, Quinn Hughes, JT Miller, Andrei Kuzmenko en degene die Horvat vervangt in de senioreneenheid – misschien Brock Bowser – een actievere rol zullen spelen bij het bedenken van machtsspelletjes. Dit is iets dat tot op zekere hoogte wel gebeurt, omdat het coachen van topspelers vaak meer een gesprek is dan een dictaat van bovenaf, maar spelers moeten mogelijk een grotere rol op zich nemen als hun powerplay-coaches voortdurend van achter de bank wisselen.

Gonchar en Sedins brengen een schat aan kennis van machtsspel met zich mee

Het is een vreemd plan dat veel risico’s met zich meebrengt, maar dat grote voordelen kan opleveren als het werkt. Simpel gezegd: weinigen weten dat het reilen en zeilen van de macht beter uitpakken dan Gonchar en de twee heren.

Gonchar was een krachtige middenvelder in zijn speeldagen. Hij staat 10e aller tijden onder de verdedigers in powerplay-punten in zijn carrière en 11e aller tijden in powerplay-goals.

Wat de Sedins betreft, zijn Canucks-fans zich terdege bewust van hun machtsspel. Ze zijn altijd innovatief geweest en lijken elk seizoen terug te komen met een nieuwe rimpel om tegenstanders die doden na strafschoppen in verwarring te brengen. Het idee dat zij als coaches blijven innoveren in het machtsspel is aanlokkelijk.

Er is ook ruimte voor verbetering in de krachtpatser van Canucks.

Hoewel grotendeels succesvol, verliep het machtsspel vorig seizoen niet zonder problemen. Natuurlijk waren er de bovengenoemde korte doelpunten, maar ook het machtsspel was inconsistent en sporadisch, en King vond nooit een manier om scoringskansen te creëren voor Elias Peterson, die vorig seizoen slechts zes machtsspeldoelpunten had.

Als Gonchar en Sedins kunnen helpen manieren te vinden om Pettersson vrij te maken om de bal meer te schieten in het powerplay en Horvat te vervangen door buiten het blok te scoren, zouden de Canucks een van de beste powerplays in de NHL kunnen hebben.

De vraag is of het niet van wedstrijd tot wedstrijd dezelfde sterke coach achter de bank hebben, zou kunnen leiden tot meer inconsistentie of tot een onvermogen om aanpassingen in de wedstrijd door te voeren.