Schadelijke dampen 's nachts zijn niet het plezier van bestuivende motten

Sommige planten hebben bloemen die alleen 's avonds opengaan en zijn voor hun gedijen afhankelijk van nachtelijke bestuivers zoals motten.

Maar een nieuw artikel gepubliceerd in Wetenschappen Een luchtverontreinigende stof die 's nachts vaker voorkomt, vermindert dramatisch het vermogen van fladderende wezens om bloemengeuren op te sporen; donderdag werd een luchtverontreinigende stof gevonden die vaker 's nachts voorkomt.

Het draagt ​​bij aan het groeiende begrip van hoe menselijke activiteiten, waaronder niet alleen luchtvervuiling maar ook licht- en geluidsvervuiling, een negatieve invloed hebben op de natuurlijke wereld.

“Onze impact op het milieu heeft gevolgen voor de menselijke gezondheid enz., waar we ons vaak op concentreren, maar ze hebben ook invloed op het functioneren van het ecosysteem via deze planten en bestuivers”, zegt hoofdonderzoeker Jeff Revell, hoogleraar biologie aan de Universiteit van Washington. Frankrijk Persbureau.

Revell zei dat de rol van nitraatradicalen (NO₃) op bloemengeuren is nog niet goed bestudeerd, omdat de chemische stof 's nachts aanwezig is en eerder onderzoek zich heeft gericht op de effecten van vervuiling op bestuivers overdag, zoals bijen.

Nitraatradicalen worden gevormd wanneer stikstofdioxide in de atmosfeer reageert met ozon, die beide afkomstig zijn van de verbranding van fossiele brandstoffen en ook natuurlijke bronnen hebben.

In tegenstelling tot stikstofdioxide en ozon ontleden nitraatradicalen snel in zonlicht, waardoor ze overdag vrijwel afwezig zijn.

In hun onderzoek selecteerden Revell en zijn collega's de bleke teunisbloem (Oenothera pallida), een wilde bloem die groeit in droge gebieden in het westen van de Verenigde Staten.

De witte bloemen verspreiden een sterke naaldgeur die de witgestreepte sfinxmot (Hyles lineata) en de tabaksvlinder (Manduca sexta) aantrekt, soorten die hun krachtige antennes gebruiken om stuifmeel van kilometers afstand op te snuiven.

Bestuiverscrisis

Eerst analyseerde het team de geur van de wilde bloem chemisch om het chemische recept ervan bloot te leggen, waardoor een complex boeket van chemicaliën aan het licht kwam.

Vervolgens scheidden ze de afzonderlijke chemicaliën en stelden ze een voor een bloot aan de motten, om precies te bepalen welke verantwoordelijk waren voor het aantrekken van de gevleugelde insecten.

Hieruit bleek dat een subset van chemicaliën, bekend als monoterpenen, grotendeels verantwoordelijk was voor de geur, en verdere tests toonden aan dat nitraatradicalen de niveaus van deze verbindingen decimeerden.

Ten slotte voerde het team windtunnelexperimenten uit met motten en de geurchemicaliën die ze op gecontroleerde niveaus uit een nepbloem afgeven.

“Wat we ontdekten is dat de motten erg gevoelig waren voor de geur van de bloem en tegen de wind in bewogen en probeerden zich te voeden met deze kunstbloem,” zei Revell.

“Maar als we nee toevoegen₃Toen elimineerde dit plotseling voor één soort mot het vermogen om de bloem te herkennen volledig. Bij andere soorten verminderde dit hun aantrekkingskracht op de bloem met 50 procent.”

De nitraatwortels waren vergelijkbaar met die welke 's nachts worden aangetroffen in een typische stedelijke omgeving, vergelijkbaar met Seattle. Toen het team het experiment uitvoerde met verontreinigende stoffen die doorgaans overdag worden aangetroffen, constateerden ze een veel kleiner effect.

Over het geheel genomen bracht het experiment een sterke impact op de bestuivingsactiviteit aan het licht, in een tijd waarin de bestuivers in de wereld een crisis doormaken.

Ongeveer driekwart van de ruim 240.000 soorten bloeiende planten is afhankelijk van bestuivers, en meer dan 70 bestuiversoorten worden bedreigd of met uitsterven bedreigd, aldus Revell.

Het team voerde ook computersimulaties uit om te bepalen welke delen van de wereld het meest waarschijnlijk problemen zouden ondervinden als gevolg van dit effect.

De geïdentificeerde regio's omvatten een groot deel van Europa, het Midden-Oosten, Centraal- en Zuid-Azië en Zuidelijk Afrika.

“Buiten de menselijke activiteit accumuleren sommige gebieden meer NO₃ “Vanwege natuurlijke bronnen, geografie en atmosferische circulatie”, zegt co-senior auteur Joel Thornton, hoogleraar atmosferische wetenschappen.

“Maar menselijke activiteit produceert meer stikstofoxiden₃ Overal. We wilden begrijpen hoe deze twee bronnen – natuurlijke en menselijke – samenkomen en waar de niveaus zo hoog kunnen zijn dat ze het vermogen van bestuivers om bloemen te vinden kunnen belemmeren.