Plannen om terug te keren naar kantoor mislukken door willekeurige regels en een gebrek aan communicatie

Foto: De Canadese pers

Vóór de COVID-19-pandemie was Jamie Burke blij met haar baan. Deze extraverte man uit Vancouver werkte in het vastgoedbeheer en ging elke dag naar kantoor, waar hij vergaderingen hield in verschillende gebouwen en netwerkevenementen bijwoonde.

Toen een epidemie toesloeg en haar baan ver weg raakte, had Burke het aanvankelijk moeilijk. Maar ze is gaan houden van de flexibiliteit die het haar bood. En tegen de tijd dat de werkgever werknemers vroeg vaker naar kantoor terug te keren, wilde Burke haar hervonden vrijheid niet opgeven.

Ze verliet deze baan in 2021 en probeerde verschillende andere rollen voordat ze aan haar eigen project begon. En in elke nieuwe rol kreeg ze te maken met hybride arbeidspolitiek die moeilijker was dan ze had verwacht. En dus besefte ze dat ze echte flexibiliteit wilde, en niet alleen maar een parttime kantoorbaan.

“Ik wilde echt dat het bureau de werkstijl kon kiezen die het beste bij mij past.”

Burke is een van de vele werknemers voor wie de pandemie een hele nieuwe wereld van werk heeft opgeleverd, en voor wie de haast om naar kantoor terug te keren leek geforceerd.

“De pandemie heeft het werk zoals wij dat kennen fundamenteel veranderd”, zegt Graham Lowe, werkplekadviseur en emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Alberta.

“Het heeft miljoenen Canadese werknemers laten zien dat ze inderdaad op afstand kunnen werken, en dat daar heel wat voordelen aan verbonden zijn.”

Het was geen universele ervaring: volgens Statistics Canada werkte iets meer dan een derde van de Canadezen medio 2020 vanuit huis, en zij zijn sterk afhankelijk van de industrie. Veel essentiële werknemers en werknemers met lage lonen bleven aan het werk.

Deskundigen verwachtten echter dat hybride werkmodellen na de pandemie zouden blijven bestaan, en meer bedrijven zeiden dat ze van plan zijn om ten minste een deel van hun werknemers de mogelijkheid te bieden om op afstand te werken na de pandemie, meldde Statistics Canada.

Veel bedrijven eisen nu (of eisen) dat hun werknemers naar hun kantoor terugkeren, op zijn minst parttime. Maar veel werknemers, vooral degenen die zijn verhuisd of andere grote veranderingen hebben doorgevoerd, aarzelen en benadrukken de kloof in de manier waarop werkgevers en werknemers over verandering denken.

Deskundigen zeggen dat werkgevers, na de dramatische verschuiving in de werkcultuur als gevolg van de pandemie, gemengd werk in het algemeen niet benaderen op een manier die zinvol is voor hun werknemers of hun bedrijf.

De grote openstaande vraag na de pandemie is of thuiswerken een recht of een voorrecht is, zegt Linda Duxbury, hoogleraar management aan de Sprott School of Business van Carleton University. Veel medewerkers zijn van mening dat dit juist is, maar zij is het daar niet mee eens.

Duxbury zei dat dit niet betekent dat thuiswerkers geen kostenbesparingen en andere voordelen genieten, maar dat dit niet altijd voordelen zijn die zich vertalen in de werkgever.

Uit onderzoeken blijkt dat veel werknemers thuis min of meer productief zijn dan op kantoor. Maar uit onderzoek blijkt dat dit niet voor iedereen geldt. Duxbury zei dat sommigen langere uren werken. Velen van hen zijn feitelijk minder productief. Velen worstelen met hun geestelijke gezondheid wanneer ze op afstand werken, en het kan voor jongere en nieuwe werknemers moeilijk zijn om contact te maken met hun collega’s.

“Uit het onderzoek dat zojuist is vrijgegeven blijkt dat face-to-face face-to-face ontmoetingen echt belangrijk zijn voor vertrouwen en samenwerking”, aldus Duxbury. “Niet altijd, maar soms.”

Maar het willekeurige beleid en de vereisten voor het kantoor zijn missen het punt, zei Lowe, en kunnen die doelen in gevaar brengen om mensen rechtstreeks te kunnen controleren.

Flexibiliteit kan ook de werktevredenheid en betrokkenheid van werknemers vergroten, zei Lowe, wat “primaire doelen zijn voor bedrijven in allerlei soorten organisaties in dit land.”

Nola Simon, een consultant die zichzelf een ‘hybride/ver-futurist’ noemt, gelooft dat het tij begin vorig jaar begon te keren, toen machtige bedrijven een back-to-office-beleid gingen voeren.

In de Verenigde Staten, zo voegde ze eraan toe, wordt dit geleid door grote werkgevers zoals Amazon. Het back-to-office-beleid van Amazon leidde tot veel ophef buiten het hoofdkantoor, en onlangs vroeg het bedrijf een aantal van zijn werknemers om naar hun werkplek te verhuizen, zodat ze naar kantoor konden komen. Andere namen in de VS die de krantenkoppen halen vanwege hun terugkeer naar kantoren zijn Meta, Zoom en Goldman Sachs.

In Canada, zei Simon, hebben de grote financiële bedrijven de neiging voorop te lopen op het gebied van kantoortrends. Eerder dit jaar vertelde RBC aan werknemers dat ze drie of vier dagen per week op kantoor moesten werken, terwijl werkgevers als BMO en Sun Life investeerden in nieuwe, opnieuw ontworpen kantoorruimtes, misschien in de hoop meer mensen naar hun kantoor te krijgen.

Maar Simon zegt dat er een grote kloof lijkt te bestaan ​​tussen wat werknemers willen en wat werkgevers willen. Op de vraag waarom mensen naar kantoor moeten komen, gebruiken werkgevers vage termen als innovatie en samenwerking, en dit geldt niet voor werknemers.

Simon zei vaak dat het om vertrouwen gaat. “Ze denken dat als je de mensen kunt zien, je de mensen kunt leiden.”

Hoewel Duxbury de massale verschuiving naar werken op afstand in 2020 omschrijft als een ‘ramp’, waarbij het management niet in staat is om teams op afstand aan te pakken, mensen overweldigd worden door taken in de kinderopvang en velen zonder een goed thuiskantoor, gelooft ze dat de golf terug naar kantoor volkomen rampzalig.

In veel gevallen, zegt ze, lijken organisaties het aantal dagen uit het niets te hebben gekozen.

In een rapport uit mei voor het Center for Future Skills ontdekten Lowe en co-auteur Karen Hughes dat ongeveer de helft van de werknemers in Canada die op enig moment tijdens de pandemie op afstand werkten, door hun werkgevers waren geraadpleegd over toekomstige werkregelingen.

Onder de geraadpleegden was de arbeidssatisfactie hoog en zij waren minder geneigd om elders een nieuwe rol te zoeken.

Lowe zei dat werkgevers een open tweerichtingscommunicatielijn moeten hebben en gegevens moeten verzamelen over werken op afstand en hybride werken om echt inzicht te krijgen in de impact die dit heeft op werknemers, het management en de hele organisatie.

Toen werknemers werden gevraagd om op bepaalde dagen langs te komen, zei Docstore dat werkgevers ervoor moeten zorgen dat teams die dagen delen, zodat mensen kunnen profiteren van het samenzijn.

Ze adviseert werkgevers om bij de beslissing of dit op afstand of op hybride basis moet worden gedaan, te beginnen met kijken naar de baan zelf en niet naar de persoon.

Of de nieuwe norm van werken op afstand nu wel of niet is wat velen voor ogen hadden, de dingen zijn zeker veranderd.

“Wat feitelijk is veranderd, is dat het gesprek over de behoefte aan flexibiliteit weer normaal is”, aldus Simon. “Je hoeft niet per se tot in detail uit te leggen waarom je die bepaalde dag niet naar kantoor kon komen omdat je een tegenstrijdige doktersafspraak had of wat dan ook… Er is gewoon meer acceptatie en begrip dat het leven gebeurt, en we kunnen werken er doorheen.”

Lowe is van mening dat we nog niet aan de andere kant staan ​​van de grote werkcultuurverschuiving die het Corona-virus met zich meebrengt.

Maar hij is optimistisch.

“Ik geloof dat naarmate meer bedrijven hun ervaringen met werken op afstand en verschillende vormen van hybride werk documenteren en deze resultaten communiceren, we in een betere positie zullen zijn om goede beslissingen te nemen over de beste regelingen.”