Nieuw onderzoek benadrukt het belang van tussenkomst van omstanders bij het aanpakken van antisociaal gedrag

Getuigen van antisociaal gedrag moeten zich uitspreken om de eenzame stemmen te steunen van mensen die dergelijk gedrag ervaren om het risico te verkleinen dat dergelijk gedrag in de samenleving wordt getolereerd, blijkt uit onderzoek van de universiteiten van Bath, Groningen en West-Australië.

“De stem van stilte: het belang van de steun van omstanders aan confrontaties bij het voorkomen van de erosie van normen” werd gepubliceerd in het tijdschrift British Journal of Sociale Psychologie.

Uit drie onderzoeken naar de impact van omstandersgedrag blijkt dat wanneer omstanders tussenbeide komen om iemand te steunen die misbruik of schadelijk gedrag signaleert, dit een krachtige boodschap naar omstanders zendt dat het gedrag onaanvaardbaar is, waardoor de geleidelijke erosie van sociale normen wordt voorkomen.

Omgekeerd kan zwijgen, of van onderwerp veranderen om schaamte te voorkomen, door anderen worden geïnterpreteerd als onenigheid en de confrontatieinspanningen ondermijnen.

Onderzoek toont aan dat acties van omstanders een cruciale rol spelen bij het helpen of belemmeren van pogingen om antisociaal gedrag aan te pakken.

“Als er iets asociaal gebeurt, verwachten we dat iemand ingrijpt en iets zegt”, zegt hoofdonderzoeker Anna Tirion. “Het is verleidelijk om te denken 'iemand anders heeft dit' en we hoeven er niet bij betrokken te raken, maar wat we hebben genegeerd is dat de eerste confrontatie niet het einde van de interactie is. Als andere omstanders uit de weg blijven , het blijft niet zonder gevolgen.

“Als niemand iets zegt om de confrontatie te ondersteunen, beginnen mensen te geloven dat de regel niet zo sterk was. Het maakt een eind aan de sociale normen die beschermen tegen vriendelijk en behulpzaam zijn voor anderen, en geen schade aanrichten. En naarmate de tijd verstrijkt “Mensen beginnen te geloven, 'zei Tyrion. Dat bepaald (asociaal) gedrag er niet toe doet.'

De onderzoekers hopen dat de resultaten een positieve bijdrage zullen leveren aan de training van omstanders. Ze hopen dat toekomstige studies ook rekening zullen houden met de rol van omstanders in klokkenluidersscenario’s en andere contexten, bijvoorbeeld wanneer alle betrokken mensen vreemden zijn.

Het onderzoek werd uitgevoerd tijdens Tyrions bachelorstudie psychologie in Bath, tijdens zijn toelatingsjaar aan de Rijksuniversiteit Groningen in Nederland.

Studies hebben de impact onderzocht van de reacties van omstanders op sociale confrontaties in de context van de regels voor sociale afstand door het coronavirus, die in de meeste Europese landen van kracht waren in 2020-2021.

Deelnemers kregen verschillende scenario’s te zien waarin iemand een overtreder van de regels voor sociale afstand tegenkwam (toegeven aan het hosten/bijwonen van feesten tijdens de lockdown) om het effect van verschillende reacties van omstanders (steun, stilte, van onderwerp veranderen) te onderzoeken op hoe sterk de deelnemers de sociale afstand vonden. regel. Volg de regels.

De onderzoekers bepaalden ook in hoeverre de deelnemers op basis van hun reactie geloofden dat de omstander het eens was met de persoon die hen confronteerde. Toen de confronteerder geen steun kreeg, kwamen de deelnemers tot de conclusie dat de omstander het daar absoluut niet mee eens was, waardoor ze gingen geloven dat de norm voor sociale afstand nemen zwak was.

Ondanks de specifieke context van het coronavirus zeggen onderzoekers dat het begrijpen van de mechanismen van dit gedrag het breed toepasbaar maakt op sociale ontmoetingen op de werkplek, in het openbaar vervoer en in de samenleving als geheel.

“Hoe omstanders hun steun kunnen bieden, hangt een beetje af van de situatie”, zei Tyrion. “Als je gezicht voor iedereen zichtbaar is, zoals in de Zoom-oproep die we in een van onze onderzoeken hebben gesimuleerd, kan simpelweg knikken met je hoofd voldoende zijn om dat signaal van steun te geven. Anders kan een verbale uiting van steun zoals 'ja, jij/ zij'” Re-right “Je zou het moeten doen.

“Als je fysiek weg bent van de confrontatie, wil je misschien naast de persoon die je confronteert gaan staan ​​voordat je iets zegt, zodat je hele lichaamstaal die steun communiceert – als je je daar veilig bij voelt.”

Co-auteur dr. Inaya Prosser, van de School of Management van de Universiteit van Bath, zei: “Er zijn persoonlijke kosten verbonden aan het overtreden van de regel, wat spanning en wrijving veroorzaakt. Zelfs als mensen iemands gedrag onaanvaardbaar vinden, is er een sociaal probleem met de regel tegen het uitspreken.” “Het veroorzaken van wrijving is ongemakkelijk en kan mensen tegenhouden.”

Mensen zijn misschien ook terughoudend om in te grijpen, uit angst om te ver te gaan, maar onderzoekers zeggen dat dit verre van de huidige realiteit is. “De intuïtieve reactie van mensen kan zijn dat het zich zal ‘opstapelen’, maar dat is op dit moment geen probleem,” zei Dr. Prosser. “Mensen nemen veel sociale risico's door in te grijpen en niet gesteund te worden. We moeten ervoor zorgen dat interventie tegen asociaal gedrag de steun krijgt van omstanders, en niet alleen maar stilte.”