Natuurbeschermingsgroepen juichen historische deal toe om het leven in de oceaan te beschermen

Wetenschappers en mariene natuurbeschermers juichen de totstandkoming van een nieuw verdrag toe om de natuur op volle zee te beschermen – de uitgestrekte oceanische uitgestrektheid die buiten de territoriale wateren van elk land ligt en ongeveer 50 procent van het aardoppervlak omvat.

Meer dan 190 landen namen deel aan de onderhandelingen over de cruciale overeenkomst, die het hoogtepunt vormt van bijna 20 jaar multilaterale inspanningen. Het succes werd zaterdagavond behaald na een bijeenkomst van twee weken op het VN-hoofdkwartier in New York, inclusief een laatste sessie van 36 uur waarin de vooruitzichten op succes onzeker waren.

“Het was echt ‘touch and go'”, zegt Susannah Fuller, vice-president van operaties en projecten voor de in Nova Scotia gevestigde milieugroep Oceans North, die als waarnemer aanwezig was bij de gesprekken, “maar er was veel goede wil in de kamer.”

Na ratificatie door de lidstaten zal het verdrag landen voor het eerst een wettelijk bindend mechanisme bieden om soorten en ecosystemen in internationale wateren te behouden en activiteiten te beheren die een negatieve invloed kunnen hebben op het leven in de oceaan.

Het zou de creatie mogelijk maken van beschermde mariene gebieden die uitgestrekte delen van de volle zee beslaan – een stap die als cruciaal wordt beschouwd voor het bereiken van de doelstelling om tegen 2030 30 procent van de planeet te beschermen voor de natuur, zoals uiteengezet in het Framework on Global Biodiversity dat afgelopen december is opgesteld in Montréal.

Canada, dat kustlijnen heeft aan drie van ‘s werelds oceanen, heeft onlangs zijn toezeggingen voor de bescherming van de mariene wateren onder zijn controle verhoogd. Het heeft ook aangedrongen op het nieuwe verdrag als onderdeel van een “zeer ambitieuze coalitie” van landen die zich richten op biodiversiteit buiten de nationale jurisdictie.

Het nieuwe verdrag opent de mogelijkheid om beschermde mariene gebieden in sommige landen te verbinden met de oceaan als geheel, iets wat volgens biologen vooral belangrijk is voor trekkende soorten, waaronder zeeschildpadden, walvissen en vele miljoenen vissen.

Andere aspecten van het verdrag, waarvan de definitieve tekst nog moet worden vertaald en afgekondigd, omvatten criteria voor milieueffectbeoordeling van oceaanactiviteiten en bepalingen voor een eerlijk en rechtvaardig gebruik van genetische hulpbronnen van de oceaan.

zei Julian Jackson, een senior director bij de Pew Charitable Trusts-campagne om het oceaanleven op volle zee te beschermen.

Het is veelbetekenend dat het verdrag de eerste internationale overeenkomst is die de biodiversiteit in de diepe oceaan omvat, een deel van de biosfeer dat nog steeds slecht wordt begrepen, ook al speelt het een belangrijke rol bij het transport van koolstof en voedingsstoffen over de planeet.

“Als we aan de volle zee denken, denken we aan het oceaanoppervlak – waar de vissen zijn – maar we denken niet echt aan de belangrijke verbindingen die er zijn met diep water”, zegt Anna Metaxas, een oceanograaf aan de Dalhousie University in Halifax. die gespecialiseerd is in het leven in de diepe oceaan.

Dr. Metaxas, die momenteel een sabbatical heeft in Australië, is lid van het Deep Ocean Stewardship Initiative, een samenwerkingsverband dat ervoor moet zorgen dat het oceaanbeleid wordt geleid door degelijke wetenschap.

Ze zei dat het nieuws over de overeenkomst zaterdag snel door haar professionele netwerk circuleerde.

In een interview met The Globe and Mail gaf ze aan dat een van de gebieden waar het nieuwe verdrag in werking zou kunnen treden voorstellen omvat om algengroei in de open zee te stimuleren om koolstof uit de atmosfeer te absorberen en zo klimaatverandering tegen te gaan. In zo’n scenario wordt koolstof een residu op de oceaanbodem.

“Deze benaderingen zijn een beetje eng voor mij, want als ze opschalen, zouden ze de hoeveelheid koolstof die de diepzeebodem ontvangt drastisch veranderen”, zei Dr. Metaxas. “Ik denk dat het belangrijk zal zijn om het Verdrag te gebruiken om ervoor te zorgen dat wat we doen naar behoren wordt geëvalueerd.”

Dr. Fuller van Oceans North zei dat het waarschijnlijk twee tot drie jaar zal duren voordat de meeste landen het verdrag ratificeren.

Andere stappen zijn onder meer het creëren van een site waar het verdrag zal worden beheerd en het creëren van een nieuwe Conferentie van de Partijen (COP) met regelmatige vergaderingen om de overeenkomst in detail te ontwikkelen, vergelijkbaar met het proces dat internationale klimaat- en biodiversiteitsbesprekingen regelt.

Beschrijving van dr. Fuller beschreef het verdrag als “onvolmaakt” in termen van het niveau van milieubescherming dat het biedt, maar voegde eraan toe dat alles sterker een overeenkomst waarschijnlijker zou hebben gemaakt.

En na zoveel jaren van tegenslagen en vastgelopen gesprekken was het een opluchting dat er door de medewerking van zoveel landen een akkoord kon worden bereikt, vooral in een tijd van verhoogde internationale spanningen.

“Het is een heel krachtig moment”, zei dr. Fuller. “En die momenten zijn er maar weinig tussen.”