NASA ontdekte dat de rijp die het oppervlak van Mars bedekt “vuil” is en vermengd is met stofkorrels

Wat is het belang van vloeibaar water?

Er wordt nu algemeen aangenomen dat Mars een grote hoeveelheid water bevat.

Het oppervlak van de planeet is echter erg koud en dit water bestaat alleen in de vorm van ijs.

Om leven op een planeet te laten bestaan, geloven veel wetenschappers dat het voor de wereld noodzakelijk is om vloeibaar water te hebben.

Sinds technologie mensen in staat heeft gesteld om in detail naar Mars te kijken, zijn mensen op zoek gegaan naar aanwijzingen voor water op de Rode Planeet.

Stroomde er water op Mars?

De Mariner 9-missie onthulde bewijs van watererosie op de bodem van rivieren en valleien, evenals bewijs van weer- en mistfronten op Mars in 1971.

Daaropvolgende missies van de Viking Orbiter, voor het eerst gelanceerd in 1975, onthulden meer details over hoe water stroomt aan de oppervlakte en de gebeeldhouwde valleien.

Verschillende studies hebben de aanwezigheid van vloeibaar water decennialang onderzocht. In 2000 werd het eerste bewijs van vloeibaar water op Mars ontdekt.

Er werd beweerd dat de groeven die op het oppervlak van de planeet te zien zijn, gevormd moeten zijn door stromend water.

Wetenschappers hebben de puin- en modderafzettingen die ze achterlieten aangehaald als bewijs van bewegend water dat ergens in de geschiedenis van de Rode Planeet is gevonden.

De vorming van deze groeven werd de volgende jaren echter fel bediscussieerd.

De aanwezigheid van ijs bewijzen in geologische monsters van Mars

Spirit en Opportunity, de tweelingrovings, vonden in 2007 bewijs van water dat vastzat in rots, toen een van Spirit’s wielen crashte en een brok steen zonk.

Analyse van de silica-rijke laag die in de kras is gedetecteerd, geeft aan dat deze is gevormd in aanwezigheid van vloeibaar water.

In 2008 verzamelde de Phoenix-lander geologische monsters en die verdwenen een paar dagen later.

Wetenschappers denken dat dit stukken ijs waren. Deze beoordeling werd bevestigd toen de sonde later waterdamp in een monster ontdekte.

In 2012 dwaalde Curiosity over de oude zeebodem van Mars toen het een aantal rotsen onderzocht die miljarden jaren geleden aan vloeibaar water waren blootgesteld.

Herhaalde hellingslijn en discussie veroorzaken het

De eigenschap die bekend staat als recurrent slope line (RSL) werd voor het eerst geïdentificeerd in 2011.

Deze donkere lijnen vullen gebieden van Mars met een scherpe helling.

De onderzoekers speculeerden dat deze zouden kunnen worden veroorzaakt door de intermitterende stroom van vloeibaar water op de steile oevers van de planeet.

In juni 2013 vond Curiosity sterk bewijs dat water drinkbaar was zodra het op Mars stroomde. In september van hetzelfde jaar onthulde de eerste schep grond die door Curiosity werd geanalyseerd, dat de micro-elementen op het oppervlak van de planeet 2 gewichtsprocent water bevatten.

In 2015 beweerde NASA het eerste bewijs van vloeibaar water op het huidige Mars te hebben ontdekt.

Het ruimteagentschap zei dat de Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) het sterkste bewijs tot nu toe leverde dat vloeibaar water momenteel met tussenpozen op de planeet Mars stroomt.

In 2017 gaf NASA nog een verklaring af waarin de voorlopige bevindingen werden berispt.

Een functie die bekend staat als terugkerende hellingslijn (RSL) werd voor het eerst geïdentificeerd in 2011 (afgebeeld). Deze donkere lijnen vullen gebieden van Mars met een scherpe helling. De onderzoekers speculeerden dat deze kunnen worden veroorzaakt door de intermitterende stroom van vloeibaar water

Ze zei dat de donkere kenmerken die langs de steile kliffen op de Rode Planeet liepen, eigenlijk korrelige stromen waren, waar zand- en stofkorrels naar beneden gleden om donkere strepen te vormen, in plaats van dat de grond donkerder werd door het binnendringen van water.

Afbeeldingen van MRO onthulden dat de lijnen zich alleen op hellingen bevinden die steil genoeg zijn om het droge graan te laten zakken zoals ze dat doen op actieve zandduinen.

Ook in 2017 gaven wetenschappers hun beste schattingen van water op Mars, bewerend dat het meer vloeibaar H2O bevatte dan de Noordelijke IJszee – en de planeet heeft deze oceanen meer dan 1,5 miljard jaar bewaard.

De resultaten suggereren dat er genoeg tijd en water is om het leven op Mars te laten gedijen, maar in de afgelopen 3,7 miljard jaar heeft de Rode Planeet 87 procent van zijn water verloren, waardoor het oppervlak kaal en droog is gebleven.

ondergronds meer

In een in Science gepubliceerde studie hebben ESO-onderzoekers nu het eerste concrete bewijs van vloeibaar water op Mars ontdekt.

Met behulp van radarbeelden van de Mars Express-sonde vond het ESO-team een ​​12 mijl lang ondergronds meer gevuld met vloeibaar water.