De afgelopen dagen hebben we gezien dat NASA geweldige foto’s van hemellichamen postte als onderdeel van haar dagelijkse Astronomy Picture of the Day. Maar hoe legt NASA deze objecten vast die zich miljoenen kilometers verderop in de ruimte bevinden? Het ruimteagentschap gebruikt zijn geavanceerde telescopen zoals de Spitzer Space Telescope, Hubble Space Telescope en de onlangs gelanceerde James Webb Space Telescope. Spiraalstelsels zijn een van de meest visueel aantrekkelijke hemellichamen die ooit door NASA zijn vastgelegd. Dit soort sterrenstelsels hebben kronkelige spiraalarmen waardoor ze op enorme vuurraderen lijken.
Nasa vandaag Astronomiefoto van de dag Dit is een momentopname van het M 63 Krullend Spiraalstelsel op ongeveer 30 miljoen lichtjaar afstand in de richting van het sterrenbeeld Canes Venatici. Dit spiraalstelsel, ook bekend als NGC 5055, heeft een doorsnede van ongeveer 100.000 lichtjaar. Spiraalstelsels zoals M 63 zijn schijven van sterren, gas en stof met heldere uitstulpingen in hun midden, die voornamelijk bestaan uit oudere, zwakkere sterren. Hun opgerolde armen zitten meestal vol met gas en stof, waardoor de heldere, jonge sterren langs hen verschijnen.
technologie die wordt gebruikt om het vast te leggen
Astrofotografen Sophie Bolin, Jens Unger en Jacob Sahner legden het beeld vast vanaf een afgelegen observatorium in Spanje. Het werd genomen met behulp van de TS-Optics Photoline Telescope gemonteerd op de iOptron CEM70. De ZWO ASI2600MM Pro, een camera speciaal voor deepsky-beeldvorming, werd gebruikt om het spiraalstelsel in verbluffende details vast te leggen.
NASA-beschrijving van de afbeelding
Messier 63, een helder spiraalvormig sterrenstelsel aan de noordelijke hemel, is dichtbij, ongeveer 30 miljoen lichtjaar verwijderd in de richting van het vurige sterrenbeeld Canes Venatici. De majestueuze eilandkosmos, ook gecatalogiseerd als NGC 5055, meet bijna 100.000 lichtjaar in doorsnede, ongeveer de grootte van ons eigen Melkwegstelsel. Zijn heldere kern en majestueuze spiraalarmen geven het sterrenstelsel zijn gebruikelijke naam, het Zonnebloemstelsel.
Deze uitzonderlijk diepe belichting volgt ook stromen zwakke sterren die wegbuigen in de halo van het melkwegstelsel. De stellaire stromen strekken zich ongeveer 180.000 lichtjaar uit vanaf het galactische centrum en zijn waarschijnlijk overblijfselen van de gedeeltelijk verstoorde M63-satellieten. Andere satellietstelsels van M 63 zijn te zien in de prachtige breedbeeldafbeelding, waaronder vage dwergstelsels, die in de komende paar miljard jaar zouden kunnen bijdragen aan de sterstromen van M 63.
“Reizende ninja. Onruststoker. Spekonderzoeker. Expert in extreme alcohol. Verdediger van zombies.”
More Stories
Albertanen moeten hun vaccinatiestatus tegen mazelen controleren: expert
Kijk vandaag live hoe NASA-astronauten naar de lanceerplaats vliegen voor de eerste bemande Boeing Starliner-missie naar het internationale ruimtestation
Studie: Reusachtige prehistorische zalmen hadden hoektanden ter verdediging