Na ongeveer 15 jaar en $ 1,7 miljoen denkt First Nation na over wat te doen met zijn chipsmachines

Sindsdien bevindt de niet-gemonteerde apparatuur zich in een fabriek – ongeveer 124 kilometer verderop in Rivers, Mann. — waarvoor het domein een opslagvergoeding van $ 1.200 per maand betaalt. Het heeft nog steeds geen enkele aardappel geproduceerd.

“Het is een verantwoordelijkheid”, zei Daniels tegen CBC News. “Het kost ons geld. Er moet iets aan gedaan worden.”

Daniels werd in september 2021 tot president gekozen. Daniels was in het begin van de jaren 2000 adviseur van de band en wist dat de leiding de aankoop overwoog, hoewel hij niet in functie was toen de deal werd gesloten.

Hij zegt dat hij graag van de leden zou willen weten wat hij nu moet doen.

Volgens Daniels moest de apparatuur een gestapelde chip “Pringles-stijl” maken, die veel moeilijker te produceren is dan gewone chips, omdat verschillende componenten in de gespecificeerde vorm moeten worden geperst.

“Sinds we de apparatuur voor chips hebben gekocht, is er zoveel afgeschreven dat als we het voor $ 20 zouden verkopen, we $ 20 zouden hebben,” zei hij.

“Ik hou niet echt van het concept… maar we moeten een beslissing nemen.”

Daniels wil onderzoeken of het mogelijk is om de apparatuur te bedienen en uiteindelijk inkomsten te genereren voor First Nation, dat 136 kilometer ten westen van Winnipeg ligt.

“Er is een enorme markt daarbuiten … Kunnen we het benutten? Kunnen we het bottelen? Kunnen we dat doen? En wat zou het meer kosten? Omdat we de smaken niet hebben, we hebben de aardappelen niet, en we hebben niet de benodigde distributielicentie.” Dus het kost misschien wat meer geld om het zelfs maar te laten draaien.”

Daniels zegt dat hij een aantal eerste gesprekken had met Alfred Lea, eigenaar van Tomahawk Chips, een inheems bedrijf dat eigendom is van en beheerd wordt door Riverton.

Daniels zegt dat de band waarschijnlijk zal betalen voor een “kleine haalbaarheidsstudie” om te zien of er mogelijke samenwerkingen zijn tussen Tomahawk Chips en Swan Lake.

Lea, die sinds 2015 actief is in de aardappelchipsindustrie, is erin geslaagd zijn producten in enkele supermarkten zoals Walmart in Winnipeg te krijgen. Hij zegt bereid te zijn informatie te delen met Daniels en Swan Lake.

Leah zegt dat het moeilijk is om in de industrie door te breken en dat het meer dan $ 100.000 kan kosten om een ​​product als frites in supermarkten te krijgen, en dat de productiekosten daar niet bij zijn inbegrepen.

“Er zou meer geld nodig zijn om het te runnen”, zei Leah in een interview.

“En bovendien moeten ze er nu een markt voor vinden… dat is de grootste uitdaging, niet om te beginnen.”

Konwatsitsawi Meloche, is een Kanien’kéha uit Kahnawake, Quebec, en is al bijna vier jaar betrokken bij de verkoop en distributie van de Lea en Tomahawk Chips-activiteiten in die provincie.

Ze zegt dat er een groeiende markt is voor inheemse bedrijven zoals Tomahawk Chips, hoewel ze haar dagelijkse baan als spreker/opvoeder nog steeds moet behouden.

“We krijgen niet dezelfde financiering als Pringles of Frito-Lay,” zei Milosz. “We zijn oplichters. Het is veel werk.”

In de loop der jaren heeft ze de chips voornamelijk uitgedeeld aan de First Nations in Quebec, maar ze zegt dat het nog steeds een bijzaak is voor haar en haar man.

Lea zegt dat het voor First Nations moeilijk kan zijn om een ​​groter bedrijf te runnen vanwege de veranderingen in het leiderschap die plaatsvinden bij verkiezingen.

Lea zegt echter dat het Zwanenmeer een zware strijd te wachten staat als het een chipbedrijf wil lanceren, en hij is bereid om best practices te delen terwijl First Nation zijn volgende stappen schetst.