:max_bytes(150000):strip_icc():focal(999x0:1001x2)/queen-latizia-state-banquet-041824-tout-1ac6177bfb284b09ba9cbb1dd4eab3c1.jpg)
Astronomen onderzoeken oplossingen om de klimaatverandering, een van de grootste uitdagingen van de mensheid, te verminderen, met behulp van enkele van de kleinere spelers: stofdeeltjes.
In recent onderzoek suggereerden ze mijnbouw, baggeren en opblazen van stof uit de maanHet oppervlak en de positie tussen de aarde en de zon, waar de nieuw geplaatste wolken onze planeet een paar dagen daarvoor in de schaduw zullen stellen zonnewind Stralingsdruk verdreef ze. Binnen een jaar, zeggen de onderzoekers, zouden de stofschilden het aardgebonden zonlicht met 1,8% kunnen verminderen, wat binnen het bereik ligt dat nodig is om de opwarming van onze planeet te vertragen.
Het creëren van zo’n schaduw zou jaarlijks 22 miljard pond (10 miljard kilogram) stof nodig hebben, schrijven de auteurs in hun studie, wat “100 keer meer is dan de massa van mensen die tot nu toe de ruimte in zijn gestuurd”.
Verwant: Oorzaken en gevolgen van klimaatverandering
Hoeveel lanceringen zou dat kosten?
“van LandEr zijn ongeveer 700 keer meer lanceringen dan we tot nu toe hebben gedaan,” vertelde Benjamin Bromley, een astrofysicus aan de Universiteit van Utah en hoofdauteur van de studie, in een e-mail aan Space.com, “wat nog moet worden gekwantificeerd.”
Astronomen suggereren dat stofdeeltjes kunnen worden gebruikt om zonlicht te blokkeren voordat het de aarde bereikt. Deze voorgestelde oplossing is niet nieuw. In 2012, astronomen met ambitie Overweeg om de grootste asteroïde in de buurt van de aarde, 35 kilometer breed (35 kilometer) 1036 Ganymedes, tussen de zon en de aarde te duwen om een stofwolk te creëren en deze door de zwaartekracht op zijn plaats te houden. Astronomen hebben ook onderzocht hoe duur en arbeidsintensief het is Geologische technische projecten Zoals gigantische schermen en reflecterende spiegels om de aarde af te koelen.
De onderzoekers beweren dat de nieuw voorgestelde oplossing het stof gebruikt dat direct beschikbaar is op het maanoppervlak, dus het zal eenvoudiger, goedkoper en effectiever zijn in vergelijking met eerdere methoden. (Een lancering vanaf de maan vereist veel minder energie dan een lancering vanaf de aarde, omdat de zwaartekracht van de maan een zesde is van die van onze planeet.)
Het team analyseerde de afmetingen, vormen en samenstellingen van verschillende deeltjes zoals kolenstof, poreus glas, zeezout, enzovoort Maan stof. Ze vergeleken ook de effectiviteit van het afschieten van stof vanaf een platform in de ruimte met het tot ontploffing brengen ervan vanaf het maanoppervlak. Eenmaal geplaatst in of nabij Het eerste Lagrangiaans puntof L1 – een zwaartekrachtstabiele plek tussen de zon en de aarde, ongeveer 1 miljoen mijl (1,5 miljoen kilometer) van onze planeet – gebruikte het team computersimulaties om te bestuderen hoe lang deze deeltjes zouden zweven.
Bij hun modelleringswerk vuurden de onderzoekers bijvoorbeeld een testdeeltje af vanaf de noordpool van de maan in een bijna-L1-baan. Ze ontdekten dat het deeltje, dat werd neergeschoten met een snelheid van 1,7 mijl per seconde (2,8 kilometer per seconde), in totaal vijf dagen voor de zon doorbracht voordat het zich verspreidde.
Het team concludeerde dat het schieten van maanstof met een snelheid van 1,9 tot 3 mijl per seconde (3 tot 5 kilometer per seconde) richting L1 de meest veelbelovende strategie zou zijn, waarbij de aarde elk jaar gedurende het equivalent van een week in de schaduw zou worden gesteld. Voor zo’n inspanning schatten ze een energie-equivalent van ongeveer 2.500 Saturnus V Er zullen raketlanceringen nodig zijn.
Scott Kenyon, astrofysicus van Harvard: “Het is verbazingwekkend om na te denken over hoe maanstof – dat meer dan vier miljard jaar nodig had om te produceren – de opwarming van de aarde zou kunnen vertragen, een probleem dat minder dan 300 jaar nodig had om te produceren.” Smithsonian Center for Astrophysics en co-auteur van de laatste studie in A stelling (Opent in een nieuw tabblad).
De onderzoekers zeiden dat hun studie alleen de potentiële impact van deze aanpak beoordeelt, omdat het “een optie zou kunnen zijn om klimaatverandering aan te pakken als we meer tijd nodig hebben”, zei Bromley in een ander artikel. stelling (Opent in een nieuw tabblad). De logistieke, juridische en technologische uitdagingen van het implementeren van een dergelijke inspanning kwamen niet aan bod in de studie.
Een belangrijke onbekende is bijvoorbeeld het effect van het herhaaldelijk plaatsen van enorme hoeveelheden stof in of nabij de banen van L1, de thuisbasis van NASA. Het observatorium voor de zon en de heliosfeer net zoals Observatorium voor klimaat in de diepe ruimte.
“In de meeste scenario’s zou stof zichtbaar zijn, maar we hebben de details niet gecontroleerd”, vertelde Bromley in een e-mail aan Space.com.
Het onderzoek staat beschreven in a papier (Opent in een nieuw tabblad) Het werd vorige maand gepubliceerd in het tijdschrift PLOS Climate.
Volg Sharmila Kothonour op Twitter @Sharmilakg. Volg ons op Twitter @medewerker (Opent in een nieuw tabblad) en verder Facebook (Opent in een nieuw tabblad).
“Reizende ninja. Onruststoker. Spekonderzoeker. Expert in extreme alcohol. Verdediger van zombies.”
More Stories
NASA bevestigt waar het ruimteafval dat een huis in Florida trof vandaan kwam
Van de eerste continenten tot luxe werkbladen
Een vooraanstaand kankerwetenschapper waarschuwt dat plastic kan bijdragen aan de agressieve verspreiding van kanker