Is Walter Isaacsons biografie van Elon Musk hard voor de miljardair? Dit is wat de recensies zeggen

Er is geen tekort aan biografieën over zeer gebrekkige mannen die zichzelf voordoen als een soort genie. En als je de afgelopen jaren een van deze boeken hebt gelezen, is de kans groot dat het van Walter Isaacson is. Hij had te maken met mensen als Steve Jobs, Ben Franklin en zelfs publieksvijand nr. 1 zelf: Henry Kissinger. Nu ligt zijn focus volledig op het beruchte PayPal-maffialid en helse cultuurstrijder Elon Musk.

Het boek is 688 pagina’s lang, getiteld “Elon Musk“De release staat gepland op 12 september, dus je kunt zelf beslissen of de kinderhandschoenen te lang blijven hangen. In de tussentijd is dit wat critici zeggen.

Ja mens

Isaacson heeft treffend uitgelegd dat Musk zich niet graag inhoudt. Sommige assistenten houden vol dat hij uiteindelijk naar de rede zal luisteren, maar Isaacson ziet uit de eerste hand de gewoonte van Musk om iedereen die zich tegen hem verzet, te bespotten als een saboteur of een dwaas. Muzikant Grimes, de moeder van Musks drie kinderen (het bestaan ​​van de derde, Techno Mechanicus, bijgenaamd Tao, is tot nu toe geheim), noemt zijn turbulente woede zijn ‘demonenmodus’ – een mentaliteit die ‘veel dingen veroorzaakt’. Van chaos.” Ze benadrukt ook dat het hem in staat stelt dingen voor elkaar te krijgen.

[New York Times]

Misschien is de lastiger, maar vruchtbaarder vraag hoe we Musks idealisme en opmerkelijke prestaties kunnen verzoenen met zijn ‘duivelsstatus’, zoals Grimes het noemt: wat zegt het over onze wereld van vandaag die zo afhankelijk is van een man als Musk? Dat het lot van elektrische auto’s, zelfrijdende auto’s, openbare infrastructuurprojecten, mondiale ruimteverkenning, de regels van het online discours en de levens en dood van militaire strijders veranderd kunnen worden door de gril van één excentrieke man? En als Errol vol raakt, kunnen we daar dan iets aan doen?

[Washington Post]

Stomme verandering

De vervreemding van Musk van zijn dochter is triest, maar het veel grotere gevolg is zijn schijnbare vervreemding van de mensheid zelf. Toen Musk besloot Twitter te kopen, schreef hij een brief aan de raad van bestuur van het bedrijf. Hij legde uit: “Ik geloof dat de vrijheid van meningsuiting een maatschappelijke noodzaak is voor een functionerende democratie, maar ik besef nu dat het bedrijf niet zal floreren en deze maatschappelijke noodzaak in zijn huidige vorm niet zal dienen.” Dit is Flameflame. Twitter is nooit een middel tot democratische expressie geweest en zal dat ook nooit zijn. Het is een particulier bedrijf dat de menselijke expressie in geld omzet en de distributie ervan maximaliseert om winst te maken. Wat het meest winstgevend blijkt te zijn, is het zaaien van sociale, culturele en politieke verdeeldheid. De deelnemers vormen een heel klein en pervers deel van de mensheid dat de Amerikaanse journalistiek in een wurggreep houdt. Twitter werkt niet volgens het beginsel van representatie, dat wordt beschouwd als de hoeksteen van democratisch bestuur. Het heeft geen concept van ‘civiel’ in de ‘civiele samenleving’. Op geen enkel moment in zijn carrière heeft Elon Musk blijk gegeven van enige betrokkenheid bij democratisch bestuur of de vrijheid van meningsuiting.

Musk gaf Isaacson een andere verklaring voor het kopen van het bedrijf: “Tenzij het ontwaakte geestvirus, dat fundamenteel anti-wetenschap, anti-verdienste en in het algemeen anti-menselijk is, wordt gestopt, zal de beschaving nooit multi-planetair worden.” Het is alsof Musk zich heeft aangesloten bij het soort missieverklaringen dat de goden van Silicon Valley al lang verkondigen. “In eerste instantie dacht ik dat het niet paste bij mijn belangrijkste grote missies”, vertelde hij Isaacson op Twitter. “Maar ik denk dat het onderdeel kan zijn van de missie om de beschaving te behouden en meer tijd te winnen zodat onze samenleving multiplanetair kan worden.”

[New Yorker]

Het gedrag van Musk na de overname van het bedrijf dat toen bekend stond als Twitter was zo schadelijk voor het merk Tesla dat bestuursleden tussenbeide kwamen. “Het grote probleem in de zaal was dat hij zich als een idioot gedroeg”, zei zijn broer, Kimbal Musk, volgens Isaacson.

[Wall Street Journal]

Onder zijn betovering

Kortom: dit is het verhaal dat Musk zelf wil vertellen. Natuurlijk heeft hij misschien enkele details weggelaten die persoonlijk gênant bleken te zijn, maar niets hier betwist het idee dat Elon Musk een al te menselijke held is die dapper probeert de mensheid te redden van de bedreigingen die hij op ons ziet neerdalen. Het is het boek dat Musk zelf zou hebben geschreven.

[LA Times]

De biograaf volgt Musk al twee jaar; Het resultaat is een gedetailleerd boek dat de zakenman volgt in belangrijke kamers, maar ook de schaduwrijke gebieden van zijn geest verkent. Isaacson was gefascineerd door zijn onderwerp en door de wisselende cast van ingenieurs, durfkapitalisten, technologen en vriendinnen die hielpen zijn legende vorm te geven.

[The Times]