November 14, 2024

IJsvelden, gletsjermelk en stijgende zeeën

IJsvelden, gletsjermelk en stijgende zeeën

Deze Copernicus Sentinel-2-opname toont gletsjers en meren in het zuidelijke ijsveld van Patagonië, tussen Chili en Argentinië. Als kritische indicatoren voor de klimaatverandering heeft de terugtrekking van deze gletsjers in de afgelopen decennia gevolgen voor de stijgende zeespiegel. Credit: Bevat gewijzigde Copernicus Sentinel-gegevens (2023), verwerkt door de European Space Agency, CC BY-SA 3.0 IGO

Het zuidelijke Patagonische ijsveld, dat zich uitstrekt tussen Chili en Argentinië, is een van de grootste ijsmassa’s buiten de poolgebieden. Een recent beeld van Copernicus Sentinel-2 benadrukt prachtige gletsjers en aquamarijnmeren.

Een deel van het zuidelijke ijsveld van Patagonië, met zijn witte gletsjers en aquamarijnmeren, is zichtbaar op deze foto gemaakt door Copernicus Sentinel-2 op 10 januari 2023.

Het ijsveld, dat zich uitstrekt over de grens van Chili en Argentinië, strekt zich uit over de Patagonische Andes over meer dan 350 kilometer (220 mijl) en is een van de grootste ijsmassa’s op aarde buiten de poolgebieden.

Samenstelling en kenmerken van het ijsveld

IJsvelden worden gevormd door opeenhopingen van sneeuw die tijdens jaren van compressie en bevriezing in ijs veranderen. Gevormd door de onderliggende topografie, vormen gletsjers zich vaak aan de randen van een ijsveld.

In deze afbeelding voedt de ijsmassa verschillende kleinere en grotere gletsjers, waaronder de Argentijnse Perito Moreno-gletsjer in de rechterbovenhoek. Perito Moreno ligt aan een smal kanaal dat het Argentinomeer voedt en een ijsdam vormt die het hoofdgedeelte van het meer, hierboven weergegeven in turkoois, scheidt van de zuidelijke arm, weergegeven in grijs.

Meren, sedimenten en gletsjers

Veel meren in het gebied worden gevoed door water van smeltende gletsjers. De kleur van het water varieert van donkerblauw tot grijs, afhankelijk van de hoeveelheid fijn zwevend sediment dat aanwezig is. Deze afzettingen worden “glaciale melk” genoemd en zijn het resultaat van erosie wanneer gletsjers over de onderliggende rotsen stromen.

De grootste gletsjer die in het onderste deel van de afbeelding te zien is, is de Grijze Gletsjer, waarvan het uiteinde in drie stukken land is verdeeld. Het ligt in het nationale park Torres del Paine, Een van de grootste bedrijven in Chili. De naam van het park komt van de drie opvallende granieten toppen van Torres del Paine, die rechtsonder in de afbeelding verschijnen.

Morens en indicatoren voor klimaatverandering

De donkere lijnen die de stroom van de meeste gletsjers volgen zijn morenen: opeenhopingen van gesteente, grond en ander puin dat door de gletsjer is afgezet. Als we de uiteinden van sommige gletsjers van dichterbij bekijken, kunnen we zien hoe de ijsbergen zijn afgebroken en nu in fjorden en meren drijven.

Gletsjers zijn de grootste zoetwaterreservoirs op onze planeet. De snelheid waarmee ze kunnen smelten of groeien is een van de beste indicatoren voor klimaatverandering. Het verdwijnen van gletsjers is een van de belangrijkste oorzaken van de stijging van de zeespiegel. Veel gletsjers in Patagonië hebben zich de afgelopen vijftig jaar teruggetrokken. Satellietgegevens kunnen helpen bij het monitoren van veranderingen in de massa, omvang en dikte van gletsjers, en daarmee hun bijdrage aan de stijgende zeespiegel.