April 26, 2024

Hoeveel koolstof verliezen veengebieden als de permafrost ontdooit?

Smeltende permafrost in Alaska, hierboven, veroorzaakt bodemdaling en overstroming die zwarte spar en andere planten die op het permafrostplateau leven, doodt. tegoed: USGS

Net zoals uw vriezer ervoor zorgt dat voedsel niet bederft, beschermt arctische permafrost bevroren organisch materiaal tegen bederf. Naarmate het klimaat warmer wordt, beginnen voorheen bevroren landschappen zoals veengebieden te ontdooien. Maar hoeveel verse koolstof komt er vrij in de atmosfeer als het diepe permafrostturf de permafrost verlaat?


In een nieuwe studie hebben Treat et al. Gebruik een procesgebaseerd model om te onderzoeken hoe verschillende factoren de koolstofbalans in veengebieden tegen het einde van deze eeuw. De wetenschappers simuleerden meer dan 8.000 jaar veengeschiedenis om nauwkeurigheid te garanderen en onderzochten zes veengebieden in Canada om de gradiënt van zuidelijke permafrostgebieden naar persistente permafrostgebieden ten noorden van de Arctische boomgrens te dekken.

Hun resultaten laten een aanzienlijke variatie zien, afhankelijk van de geschiedenis van elke site. Volgens simulaties zullen sommige gebieden koolstof afgeven wanneer de permafrost ontdooit of volledig verdwijnt. Anderen zullen koolstof ophopen en sneller opslaan wanneer de vegetatie reageert warmere temperaturen en langere groeiseizoenen. Over het algemeen zal er in 2100 minder koolstof – minder dan 5% – ontsnappen in vergelijking met de hoeveelheid koolstof die overblijft.

Voordat turf stabiel in permafrost wordt gehouden, brengt het tijd door in een “actieve laag”, die seizoensgebonden bevriest en ontdooit. Niet-bevroren veen blijft vergaan, dus tegen de tijd dat het permanent is bevroren, kan het veen erg vergaan zijn. Wanneer dergelijk bevroren veen uiteindelijk ontdooit, is een beperkte verdere afbraak mogelijk, en dus is het koolstofverlies veel langzamer dan verwacht. Daarom spoelt het grootste deel van de koolstof die door turf vrijkomt uit voordat het de permafrost binnendringt. Dienovereenkomstig bleef in de simulaties van de komende jaren de bovenste actieve laag, en niet het diepere of nieuw opgeloste veen, het grootste deel van de koolstof afgeven.

Eerdere veldstudies lieten een reeks resultaten van de koolstofbalans zien, zoals: Permafrost smelt, van het vrijgeven van grote hoeveelheden koolstof tot het opslaan van extra koolstof. Dit simulatie Helpt bij het verklaren van dit verschil en linken koolstof Breng de resultaten in evenwicht met specifieke variabelen zoals locatiegeschiedenis en actieve laagdiepte. Toekomstige modellen zouden het beeld kunnen blijven verbeteren door nieuwe variabelen op te nemen, zoals smeltende sneeuw en vegetatieproductiviteit.


Arctische rivieren zorgen voor een CO2-uitstoot door ontdooiende permafrost


meer informatie:
Claire C. Treat et al., Geprojecteerde koolstofverzwakking van permafrost-veengebieden met toekomstige klimaatverandering en ontdooiing van permafrost in het westen van Canada, Journal of Geophysical Research: Biogeological Sciences (2021). doi: 10.1029/ 2020JG005872

Dit verhaal is opnieuw gepubliceerd met toestemming van Eos en gehost door de American Geophysical Union. Lees het originele verhaal Hier.

de Quote: Hoeveel koolstof verliezen veengebieden als de permafrost ontdooit? (2021, 3 juni) Opgehaald op 3 juni 2021 van https://phys.org/news/2021-06-carbon-peatlands-permafrost.html

Op dit document rust copyright. Niettegenstaande elke eerlijke handel met het oog op eigen studie of onderzoek, mag geen enkel deel worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming. De inhoud is uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden.