Hoe oud ben ik? Vraag het aan mijn buis

Tekstkopie van het artikel

ontzetting. Guano. mest. Hij ontlast. Iedereen maakt het, en wetenschappers zijn er dol op, want als je eenmaal over de geur heen bent, kan kak een schat aan informatie zijn.

Wetenschappers gebruiken al ontlasting om de gezondheid van bedreigde diersoorten, zoals orka's, in kaart te brengen. Ondertussen helpen de uitwerpselen van otters wetenschappers te begrijpen hoe essentiële voedingsstoffen zich door de voedselketens in zee en op het land verplaatsen. En in een nieuwe studiehebben wetenschappers een ander uitstekend gebruik van uitwerpselen geïdentificeerd: het niet-invasief bepalen van de leeftijd van tuimelaars in de Indo-Pacific.

Onderzoekers hebben verschillende manieren om de leeftijd van zeezoogdieren te berekenen, maar deze technieken kunnen enigszins opdringerig zijn. Eén daarvan is het vangen van een zeezoogdier, het trekken van zijn tanden en het meten van de groeiende dentinelagen, zoiets als het tellen van de ringen aan een boom. Een andere strategie, bekend als de epigenetische klok, is kijken naar hoe het DNA van een dier in de loop van zijn leven verandert door… Een proces dat methylering heet. Hiervoor is meestal een huidmonster nodig, dat wetenschappers verzamelen met een geweer of kruisboog.

Hoewel het trekken van tanden grotendeels veilig is, brengt het risico op infecties en andere gezondheidsproblemen met zich mee. Ook voor het dier is het belastend, evenals het afnemen van huidweefselmonsters. Stress bij dieren kan hun gezondheid of gedrag veranderen, en kan ook het inzicht van wetenschappers in de natuurlijke omgeving van dieren vertroebelen, zegt Jinfu Yajie, hoofdauteur van de nieuwe studie. Stadiondie een doctoraat behaalt aan de Mie Universiteit in Japan.

“Daarom zijn niet-invasieve methoden nodig om de leeftijd te schatten”, zegt Yaghi via e-mail.

de oplossing? Verzamel in plaats daarvan onzin.

Uit onderzoeken die in 2019 en 2020 zijn gepubliceerd, is gebleken dat de epigenetische kloktechnologie die wordt gebruikt om de leeftijden van dieren te berekenen op basis van huidmonsters, ook werkt met fecale monsters. Maar deze onderzoekers namen monsters Chimpansee En Japanse makaak Kruk. Yaghi vroeg zich af: “Zal dit werken met zeezoogdieren?”

Daarom gingen hij en zijn collega’s tussen 2014 en 2021 duiken naar uitwerpselen van dolfijnen rond het Japanse eiland Mikura-jima. Hun doel? Zijn bevolking Tuimelaars in de Indo-Pacific Ze worden sinds 1994 voortdurend bestudeerd en hun leeftijd is al goed gedocumenteerd.

Geloof het of niet, Yaghi zegt dat langs dolfijnen zwemmen niet zo walgelijk is als het klinkt.

“De uitwerpselen van dolfijnen zien eruit als een rookgordijn, met verschillende kleine klontjes”, zegt Yagi. “De geur is niet onaangenaam, het is meer visachtig dan de typische geur die geassocieerd wordt met uitwerpselen van mensen of huisdieren.”

Terug in het laboratorium bevestigden wetenschappers dat het meten van ontlastingsmonsters via DNA-methylatiesnelheden een nauwkeurige manier is om de leeftijd van dolfijnen te schatten. Hun werk laat zien dat het fecale proces net zo betrouwbaar is als invasieve methoden, en een primeur is voor zeezoogdieren.

Steve Horvath, een geneticus aan de Universiteit van Californië, Los Angeles, heeft de epigenetische kloktechnologie uitgevonden en in 2011 voor het eerst de effectiviteit ervan getest bij het berekenen van de leeftijd van mensen. “Ik denk dat het onderzoek zeer innovatief is”, zegt hij.

Hoewel de methode nog moet worden verfijnd en ontwikkeld – de tests van Yagi werkten bijvoorbeeld niet goed bij zogende vrouwelijke dolfijnen – gelooft Horvath dat epigenetische datering met uitwerpselen kan worden gebruikt bij een reeks dieren. “Het kan van grote waarde zijn voor bedreigde diersoorten”, zegt hij.

Poep, wat kan hij niet doen?

Artikelvoettekst en voettekst