Hier leest u hoe u Perseïden kunt zien vanaf de Sunshine Coast

Als het augustus is, is het tijd voor de Perseïden meteorenregen (als het weer het toelaat). Dit is een van de meest regenachtige buien; De Zenithal Hour Rate (ZHR) is het geschatte aantal meteoren dat zichtbaar is op de piek, voor Perseïden, ongeveer 90. Alleen Quadrantiden in januari en Geminiden in december zijn hoger met ongeveer 120, maar Perseïden hebben het voordeel dat we uren kunnen zoeken zonder het risico op bevriezing. Bovendien is de lucht in augustus waarschijnlijk helder.

Dit jaar zijn er piekbuien rond 18:00 uur op 12 augustus met donkere luchten rond 20:30 uur of zo. De piek is ongeveer twee dagen lang, dus je zult waarschijnlijk een nacht ervoor en erna zien. De straling van de Perseïden – het punt aan de hemel van waaruit ze lijken uit te stralen – zal in het noordoosten ongeveer 20 graden boven de horizon zijn. Maar onthoud dat je deze meteoren overal in de lucht zult zien; De beste manier om ze te zien, is door de plek te vinden met het breedste zicht op de lucht en weg van felle lichten, te gaan liggen en omhoog te kijken. Geen visuele hulp nodig. Helaas valt de climax van dit jaar ook samen met de opkomende maan, een dag nadat deze vol is. Maanlicht zal enkele van de zwakke meteoren wegspoelen, maar de Perseïden staan ​​erom bekend erg helder en snel te zijn, net als meteoren, dus het kan nog steeds de moeite waard zijn. Ik heb Perseïden tot twee of drie per minuut zien verschijnen, maar dat is niet ongewoon. Je weet nooit wat je ziet.

Anders kun je vroeg in de maand voor zonsopgang – rond 04:00 uur – Venus 5 graden hoog zien in het ONO, Mars ongeveer 45 graden hoog in het OZO, Jupiter 40 graden hoog net ten westen van het zuiden en Saturnus ongeveer 10 graden omhoog en 5 graden naar het westen van de volle maan op 12 augustus. Drie dagen later staat de maan direct onder Jupiter, vier dagen later, op 19 augustus, staat hij direct boven Mars en tegen 25 augustus zal hij heel laag boven Venus in het noordoosten staan.

Tegen half augustus zal de nu afnemende maan elke nacht later opkomen; Zonder de maan aan de hemel zouden we de perfecte gelegenheid hebben om de Melkweg op zijn best te zien. Als je rond 22:00 uur naar NNE kijkt, zie je de heldere ster Capella in Auriga ongeveer 10 graden boven de horizon. Hierboven bevindt zich het sterrenbeeld Perseus, waaruit de meteoren opstegen; Tussen Perseus en Cassiopeia (de grote “W”) hierboven zie je de Dubbele Cluster – twee open clusters van prachtige sterren in een verrekijker. Deze richting kijkt naar buiten langs de schijf van onze melkweg naar de buitenste spiraalarmen en de intergalactische ruimte in. Als je ongeveer 15 graden naar beneden en rechts van de bovenste “V” in Cassiopeia kijkt, kun je een vage, mistige plek vinden zonder waarneembare sterren. Dit is het Andromeda-sterrenstelsel, dat op ongeveer twee miljoen lichtjaar afstand staat, en het verste ding is dat met het blote oog kan worden gezien.

Kijk vervolgens recht om Deneb te zien bij de staart van Cygnus the Swan en kijk naar rechts (zuid) om Vega bij Lyra te zien. Beneden het hoger in SSW is Altair, de derde ster van de Zomerdriehoek. Onder en rechts van de driehoek bevindt zich het centrum van onze melkweg en de sterrenbeelden Boogschutter en Schorpioen. De laatste is een van de weinige sterrenbeelden die daadwerkelijk op dezelfde naam lijkt, samen met Cygnus en Leo. Hoe de boog moet lijken op de centaur die de boog vasthoudt, is mij een raadsel, maar ik weet zeker dat er alcohol in het spel was; Voor mij lijkt het op een theepot. Interessant is dat rechts van de mond van de theepot een klein object staat dat bekend staat als Sagittarius A* – een zwart gat met een massa die geschat wordt op ongeveer vier miljoen keer de massa van onze zon. Er zijn een aantal time-lapse-video’s op YouTube die sterren laten zien die rond dit monster draaien met snelheden van ongeveer 3 procent van de snelheid van het licht, ongeveer 6000 mijl per seconde trouwens. Dit astronomische beeld van de dag op 13 mei (APOD) toont een beeld van dit zwarte gat dat is verwerkt door de Event Horizon Telescope-groep. Wat me verbaast is dat het afgebeelde object slechts tien lichtminuten breed is; Het past binnen de baan van Venus, maar zijn massa is vier miljoen keer de massa van onze zon. Ik ben ook erg blij, want het is ongeveer 25.000 lichtjaar verwijderd.

Tot het najaar zijn er geen SCAC-bijeenkomsten; Daarom voel ik me vrij om namens Stellarium te evangeliseren. Dit is een verbazingwekkend uitgebreid softwarepakket dat de lucht op elk moment en op elke plaats weergeeft en kan laten zien wat je kunt zien met het blote oog, een verrekijker of elk ander visueel hulpmiddel dat je maar kunt bedenken. Het is gratis beschikbaar op https://stellarium.org/. Ik zou niet zonder willen, vooral omdat ik vastbesloten ben om maandelijkse artikelen te schrijven bij Sechelt Skies. Elk kind dat interesse toont in astronomie zal het opslokken.