Fossielen: haaien verdwenen bijna 19 miljoen jaar geleden, toen het aantal met meer dan 70 procent daalde

Een studie wees uit dat haaien ongeveer 19 miljoen jaar geleden bijna verdwenen uit de oceanen van de wereld, waarbij de populaties met meer dan 90 procent afnamen.

Onderzoekers onder leiding van Yale University hebben een record samengesteld van de diversiteit en overvloed van haaien in de afgelopen 40 miljoen jaar op basis van fossiele tanden en schubben.

Het team legde uit dat de aflevering plaatsvond op een moment dat de haaienpopulaties ongeveer tien keer groter waren dan nu, en ze zijn nooit hersteld.

Deze fundamentele verschuiving in de ecologische samenstelling van pelagische roofdieren maakte de weg vrij voor de grote, trekkende haaienlijnen die nu onze oceanen domineren.

De oorzaak van deze mysterieuze “enorme haaiensterfte” en de bredere implicaties ervan, althans voorlopig, zijn onbekend bij wetenschappers.

Een studie wees uit dat haaien ongeveer 19 miljoen jaar geleden bijna verdwenen uit de oceanen van de wereld – met populaties die met meer dan 70 procent afnamen. Afgebeeld: Negatief beeld van een haai bestaande uit ‘tanden’, de vertanding op de tanden van de haaien

“Dit uitsterven gebeurde bijna bij toeval”, zei onderzoeksauteur en paleobioloog Elizabeth Seibert van de Yale University in New Haven, Connecticut, die de fijnere vistanden en haaienschubben in diepzeesedimenten bestudeert.

“We hebben besloten om een ​​record van 85 miljoen jaar van overvloed aan vissen en haaien te creëren, gewoon om een ​​idee te krijgen van hoe de natuurlijke variatie van die groep eruit zou kunnen zien op de lange termijn,” voegde ze eraan toe.

Wat we echter ontdekten, was deze plotselinge daling van het aantal haaien ongeveer 19 miljoen jaar geleden, en we wisten dat we verder moesten onderzoeken.

Hoewel veel van wat bekend is over oude mariene soorten is afgeleid van fossielen die zijn bewaard in ondiep watersedimenten, bestudeerden Dr. Seibert en collega’s kleine tanden en schubben die diepzeesedimentkernen vonden die van over de hele wereld waren verzameld.

Onderzoekers ontdekten dat meer dan 70 procent van ‘s werelds haaiensoorten uitstierven, met hogere sterftecijfers onder degenen die in de open oceaan leefden dan degenen die in kustwateren zwemmen.

Het team zei dat haaien in deze aflevering twee keer zoveel verliezen leden dan tijdens het massale uitsterven van het Krijt en Paleogeen 66 miljoen jaar geleden, waarbij driekwart van alle levende soorten (inclusief de dinosaurussen) werd uitgeroeid.

Het mysterie ligt in het feit dat er geen bekende klimaatcatastrofe of andere verstoring van het ecosysteem was op het moment dat de haaienpopulaties afnamen.

Onderzoekers onder leiding van Yale University hebben een record samengesteld van de diversiteit en overvloed van haaien in de afgelopen 40 miljoen jaar op basis van fossiele tanden en schubben. Afgebeeld: Megalodon, een uitgestorven soort haai die ongeveer 23-3,6 miljoen jaar geleden leefde lived

“Van dit tijdsinterval zijn geen grote veranderingen bekend in de geschiedenis van de aarde,” zei Dr. Seibert.

Ze voegde er echter aan toe: “Je hebt de aard van wat het betekent om een ​​roofdier in de open oceaan te zijn volledig veranderd.”

“De huidige achteruitgang van de haaienpopulatie is zeker een reden tot bezorgdheid”, voegde onderzoeksauteur Leah Rubin van de State University van New York eraan toe.

De studie “helpt deze achteruitgang in de context van de haaienpopulaties van de afgelopen 40 miljoen jaar te plaatsen”, zei ze.

“Deze context is een essentiële eerste stap om de gevolgen te begrijpen die kunnen volgen op de dramatische achteruitgang van deze mariene roofdieren in het moderne tijdperk.”

Toekomstig werk zou moeten kijken naar “het begrijpen van deze periode en de implicaties ervan, niet alleen voor de opkomst van moderne ecosystemen, maar ook voor de oorzaken van grote ineenstortingen in de diversiteit van haaien”, zei Pincelli Hull, een paleontoloog aan de Yale University die niet betrokken was bij het onderzoek .

“Het vertegenwoordigt een grote verandering in oceaanecosystemen in een tijd die voorheen onopvallend werd geacht.”

Aanvullend onderzoek kan mogelijk bevestigen of de uitstervingsgebeurtenis ertoe heeft geleid dat de overgebleven haaien de open oceaan hebben vermeden – en misschien verklaren waarom hun populaties zich niet herstelden na hun dood.

De volledige resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het tijdschrift Wetenschap.

Hoe hebben haaien hun niet zo wreedaardige reputatie verdiend?

Haaien zijn de meest efficiënte roofdieren op aarde en hebben mensen lang doodsbang gemaakt.

Het basisontwerp is in de loop van 200 miljoen jaar nooit veranderd en wordt als complex en slim beschouwd.

Hun tanden zijn de belangrijkste angstfactor, waarbij de tanden van Great Whites tot twee en een halve centimeter lang zijn.

Hun prooi wordt opgehangen aan de puntige tanden van de onderkaak terwijl ze stukjes vlees wegzagen. Gekartelde randen helpen bij dit proces.

Hun tanden zijn broos en breken voortdurend af, maar ze groeien ook voortdurend, en gemiddeld zijn er 15 rijen tanden tegelijk in de mond.

Haaien zijn de meest efficiënte roofdieren op aarde. Het basisontwerp is in de loop van 200 miljoen jaar nooit veranderd

Hun snelheid is de tweede angstfactor.

Ze zijn erg snel in het water in vergelijking met mensen met de makreelhaai die in staat is om in uitbarstingen 60 mph te halen.

De Great White kan snelheden bereiken van 25 mijl per uur.

Ter vergelijking: een snelheid van 5 mph is de snelste die een mens kan bereiken.

De kracht en grootte van de haai maakt ons ook bang.

De grote witte haai kan 20 voet bereiken, en hoewel hij geen specifieke smaak voor mensen heeft, is een verkennende steek voldoende om een ​​man in tweeën te snijden.

De meeste haaien laten een mens los na hun eerste hap, maar soms is dat alles wat nodig is om een ​​persoon te doden.

Haaien hebben echter veel meer redenen om bang te zijn dan mensen. We doden er jaarlijks wel een miljoen, waarbij we vaak hun vinnen afsnijden om soep te maken en de rest van de haai terug in het water gooien, waar hij verhongert of verdrinkt.