Dolores Claman, auteur van ‘Hockey Night in Canada’, sterft op 94-jarige leeftijd

TORONTO — Dolores Claman, de vrouw achter het aanstekelijke deuntje dat werd gebruikt om CBC’s “Hockey Night in Canada” uit te zenden, is op 94-jarige leeftijd overleden.

Claman’s dochter Madeleine Morris zei zaterdag dat haar moeder deze week in Spanje is overleden, bijna twee jaar nadat ze de diagnose dementie kreeg.

Morris vertelde de Canadian Press: “Ze is goed ouder geworden en volwassen, en ze heeft een ongelooflijk leven gehad. Ik huil van tijd tot tijd, maar vooral ben ik dankbaar dat ze in vrede leeft.”

Claman werd geboren in Vancouver en groeide op met een operazangeres van moederskant. Morris zei dat ze op 16-jarige leeftijd afstudeerde van de middelbare school en later een opleiding tot concertpianist volgde aan de Juilliard School in New York.

Bij Juilliard besloot Claman dat ze liever componiste zou worden en ontwikkelde ze een liefde voor jazz, herinnert Morris zich.

Na haar afstuderen en het einde van de Tweede Wereldoorlog verhuisde haar moeder naar Engeland en ontmoette en trouwde Richard Morris.

Ze verhuisden later naar Toronto en schreven samen duizenden anthems, waaronder “A Place To Stand” met zijn beroemde ballad “Ontari-ari-ari-o” voor de beurs van 1967.

Claman werkte voor Maclaren Advertising in 1968 toen ze werd ingehuurd om het nummer te schrijven dat de uitzending van “Hockey Night in Canada” op CBC opende.

Ze had nooit verwacht dat het nummer, vaak het tweede Canadese volkslied genoemd, zo succesvol zou worden als het deed en zei dat het zijn populariteit pas minstens 10 jaar na zijn debuut realiseerde.

“Sommige schoolvrienden van mijn zoon vonden me geweldig. Ze kwamen naar de deur om me te zien. En het werd steeds populairder”, vertelde Claman in 2016 aan The Canadian Press.

“Ik wilde mijn naam erop omdat ik hockey aan het kijken was en aan het eind zeggen ze ‘lighting’ en ‘best boy’. Ik belde CBC en schreef naar iemand (daar), maar ze gaven het niet aan mij, en ze zag er geen reden voor.”

Ze onderhandelde uiteindelijk over het krediet voordat ze de licentierechten op het geliefde nummer in 2008 aan CTV verkocht, toen Claman en het muziekbureau dat ze vertegenwoordigt niet in staat waren om over een deal met CBC te onderhandelen.

Morris zei dat Claman blij was met het nummer, maar de belangstelling die het kreeg leek haar verrassend.

“Ik was geschokt toen mensen er zo’n ophef over begonnen te maken,” zei Morris.

“Ik herinner me dat ik haar later in haar leven naar een opname van hem zag luisteren… ze analyseerde het en zei: ‘Daar ben ik echt trots op.’ Het was goed, het was zo goed als het had moeten zijn. “”

Hoewel het nummer Claman’s aandacht trok, had het sentimentele waarde voor Canadezen en hockeyfans die het hoorden voordat ze hun favoriete teams toejuichten.

“‘Hockey Night in Canada’ is de harten van zoveel hockeyfans dierbaar, en het begint op zoveel spannende zaterdagavonden”, zei Chris Wilson, CEO van CBC Sports en Olympics in een e-mail.

Onze condoleances aan de familie Dolores.

John Ciccone, oprichter van auteursrechtelijk beschermde muziek en visuals, beschreef Claman als “slim, sterk, betrouwbaar en zeer eerlijk.”

Hij zei in een verklaring: “Ik heb altijd dit gigantische hart en de ziel van de artiest bewaard. Ik heb berichten van fans gelezen en video’s bekeken van schoolteams en kinderen die hartstochtelijk ‘hockeythema’ spelen.”

“Ik zag de tranen in haar ogen. Ik was zo ontroerd. Het was een eer voor haar dat ze het helemaal niet vanzelfsprekend vond.”

Morris noemde haar moeder ook een ‘sterke feministe’ en zei dat seksisme in reclame haar nooit had gestoord.

“Ik deed wat ik doe. De meeste mannen[die]met mij hebben gewerkt, waren erg aardig”, zei Claman in 2016, toen ze besprak hoe ze een van de weinige vrouwen in haar vakgebied was.

“Ik heb zelden problemen met ze gehad omdat ik niet met een vrouw wilde werken – nou ja, een paar keer, maar dat is eerlijk genoeg. Ik had geluk dat ik me daar toen geen zorgen over maakte.”

Maar Morris herinnert zich een incident toen Claman aan het dineren was met een klant in Toronto. Het restaurant weigerde Claman te bedienen omdat vrouwen rokken en jurken moesten dragen. Ze droeg een smaragdgroen overhemd en een klokbodem.

“Ze stond daar gewoon… voor de restaurateur en de hele tafel en ritste haar broek open,” zei Morris.

Claman Maurice en haar zoon Michael zijn overleefd.

Morris zei dat haar moeder dol was op reizen en van de tuinen in Regent’s Park in het Verenigd Koninkrijk hield, zodat de familie haar as in de tuin en in de Middellandse Zee zou uitstrooien.

– Bestanden van David Friend in Toronto