Noot van de redactie: Noot van de redactie: The Sentinel neemt een kijkje bij enkele van de beste middelbare schoolcoaches in de regio sinds 2000. Het is geen ranglijst, maar een blik op enkele van de coachingsuccessen in de regio. … Deze column liep oorspronkelijk na de dood van Kimble. Het eerbetoon verdient het om opnieuw te worden gezegd zoals het is.
De nalatenschap van Don Kimble als Hall of Fame-coach is er een die goed gedocumenteerd en bekend is.
De Hall of Fame-coach heeft staatskampioenschappen gewonnen, tientallen naar Divisie I-beurzen geleid en velen gecoacht naar Olympische try-outs en zelfs een wereldrecordhouder in het Amerikaanse nationale team.
Maar dat is slechts de oppervlakte. De nalatenschap van Kimble gaat veel dieper, en het is iets dat ik in de loop der jaren heb mogen zien en schrijven.
Het begint met het kenmerkende fluitje. Hij was zo doordringend en zo uniek dat zwemmers hem in het water konden horen – en deze verslaggever kon overal precies horen waar hij was, zelfs bij Olympische proeven.
Deze doordringende stem vertelde de zwemmer wat hij precies moest communiceren. Het hielp hen in een hogere versnelling te trappen en sterk te eindigen.
Oud-zwemmers praten nog steeds over dat kenmerkende fluitje, altijd met een glimlach.
Maar wat er achter dat fluitje zat, was de ware erfenis van Kimble.
Elke zwemmer wist dat achter dat schrille geluid, bedoeld als een sonische schop onder zijn kont, een coach zat die de tijd nam om alles over zijn zwemmers te leren en om elk van hen gaf.
“Al meer dan 14 jaar in de sport zijn met dezelfde coach is de grootste zegen geweest. Hij was mijn mentor, mijn motivator en hij geloofde in mij, zelfs als ik niet in mezelf geloofde. Hij creëerde zoiets groots en ik was zo gelukkig om gescheiden van hem te zijn. Ik hoop dat iconische fluitje nog een keer te horen. ” Postte de voormalige Nederlandse zwemster Jacqueline Cordero op Facebook.
Door de jaren heen ben ik getuige geweest van vele live gesprekken met zwemmers na een tegenvallende wedstrijd of zware training. Kimble zorgde ervoor dat elk van die gesprekken volledig oogcontact had, iets wat ik niet op dezelfde manier van een andere trainer heb gezien.
Dit beeld van de zwemmer toonde aan dat de relatie die ze hadden met Kimble nergens heen ging, hoe slecht de race ook werd. Het was een unieke manier om zwemmers die bevestiging te geven, terwijl ze ook een boodschap konden overbrengen om hen te helpen zich voor te bereiden op de volgende race.
“Het ging erom het moment vast te leggen en iedereen echt te helpen het grotere geheel te begrijpen”, zei Sam Succup.
“Na de Olympische Trials zwom ik een vreselijke 200 rugslag. Ik was zo teleurgesteld in mijn prestatie. Mijn vader en ik kwamen net samen terug uit Omaha. Wat eng voor een tiener. Hij was zo liefdevol en ondersteunend. Hij was eerlijk over wat gebeurde, maar hij steunde me en liet me niet in de steek.’ Het hield me tegen, maar hij gebruikte het als brandstof voor de volgende stap. ‘Als er één herinnering is die blijft hangen, dan is het deze’, zei Courtney Bartholomew.
Dat waren serieuze momenten, maar er was een leuke kant die die momenten in evenwicht bracht.
Veel ervan draaide om pseudoniemen. Hij heeft door de jaren heen bijnamen gehad voor veel van zijn zwemmers, van “Elmo” tot “Cupcake” tot “Ducky” tot “Dennis (Danger)” tot “Beast”. Controleer sociale media en eerbetoon zijn allemaal ondertekend met de bijnaam.
Ik heb eigenlijk lang genoeg over zwemmen gedaan om er ook een van Kimble te verdienen: “Trouble.”
Het was een leuke en gemakkelijke manier om elke individuele zwemmer te leren kennen en een cultuur op te bouwen.
En overal waar hij kwam, omvatte die cultuur ook winnen.
Hij won staatstitels bij Holland Christian en Holland en bouwde de Michigan Lakeshore Aquatics uit tot een dynastie.
Het was niet alleen winnen, het was hoe ze wonnen.
De Nederlandse jongens wonnen de staatstitel omdat het team zelfs hun verwachtingen overtrof om deze te winnen in de laatste estafette.
De Nederlandse meisjes wonnen er drie op rij, maar de eerste kwam na een verlies van slechts twee punten vorig jaar. De Nederlanders kwamen terug en stelden het beste team in de geschiedenis van het land samen. Holland won 10 van de 12 evenementen en eindigde als eerste of tweede in elk individueel zwemevenement – inclusief het nationale openbare schoolrecord op de 200 meter wisselslag estafette. Dit was iets dat niet eerder was gebeurd en sindsdien niet meer is gebeurd.
Kimble heeft een manier gevonden om het beste uit iedereen te halen. Hij heeft Adam DeJonge naar een staatsrecord geleid, Emily Buss naar het junior nationale team en Michigan High School Athlete of the Year, Brian Trimmel naar de meest verbazingwekkende prelims-prestatie in de geschiedenis van de staat, Eric Solis die als eerste de muur raakte in verschillende staatsraces, Taylor Garcia wordt de zwemmer van de school Meest onderscheiden middelbare scholieren in de geschiedenis van de staat Claire Northwiss wordt de gevaarlijkste estafettezwemmer in de staat Holly en Jeremiah Morin worden de eerste oudere zus die een staatstitel wint in hetzelfde evenement Courtney Bartholomew wint nationale juniorentitels en wordt uiteindelijk de wereldrecordestafette voor Team USA – en de lijst gaat maar door.
Ik zou zo een lijst van honderden kunnen schrijven. Kimble was in staat om deze overtuiging bij te brengen dat dit soort doelen mogelijk waren.
“Bedankt voor het tonen van hard werken, vastberadenheid, het vooropstellen van de behoeften van anderen en het geven van mezelf en de rest van ons een kans om deel uit te maken van iets dat groter is dan wijzelf. De erfenis die je hebt opgebouwd zal nooit worden vergeten. Ik ben altijd dankbaar “Voor de offers die jij en je familie hebben gebracht om ons door onze ups en downs heen te helpen. Rust zacht, DK. We zullen je zo missen”, schreef Claire (Northuis) Benson.
Die erfenis leeft voort in zijn vrouw, Jean, die een vaste waarde was in het zwembad. Dan Kimble, die het stokje van zijn vader overnam en Nederland naar een staatskampioenschap leidde, en Laurie, die samen met echtgenoot Sam Hoekstra de teugels overnam in het Byron Centre toen Kimble een coachingbaan aannam bij Davenport University.
Die erfenis leeft ook voort in iedereen die dat iconische fluitje hoorde, wist wat het betekende – en de steun erachter kende.
Don, het was een genoegen en een eer om je zo goed te kennen en op de eerste rij te zitten voor de impact die je op zovelen hebt gehad – inclusief mezelf. – probleem.
Neem contact op met sportredacteur Dan D’Addona op Dan.D’[email protected]. Volg hem op Twitter @tweet of Facebook @tweetS.
“Lifetime runner. Bierpionier. Guru micasica. Speciaal in de popcultuur in het algemeen “.
More Stories
De NHL maakt de finalisten van de Calder Trophy 2024 bekend
De Verenigde Staten en Mexico trekken hun bod om het WK van 2027 te organiseren in, en Brazilië en het gezamenlijke Duits-Nederlands-Belgische bod bestaan nog steeds.
Kelce tekent een nieuw contract en wordt naar verluidt de best betaalde TE