De vocale papegaai gooit een luide driftbui naar een appel

Max, de ongelooflijk onstuimige Molukse kaketoe, vertelde zijn mens dat hij een appel wilde. Toen ik vroeg waarom, verhief Max zijn stem en kreeg hij een wilde driftbui als een kind dat om een appel vraagt. Nadat Max was gekalmeerd van zijn driftbui, gaf zijn mens toe en bracht hem een heerlijk stuk appel, maar hij wilde het niet of vergat het helemaal en viel in slaap.

Wat begon als een gesprek over een appel, veranderde in een driftbui. In veel opzichten ben ik net een klein kind met hele grote gevoelens. Hoewel ik een wiebelige appel gooide, had ik geen interesse meer toen ik mijn moeder eindelijk een appel aanbood.

Max “legde uit” dat hij soms zonder reden driftbuien krijgt, maar zijn mens begrijpt wat hij moet doen als dat gebeurt.

Mijn moeder weet dat ze me de ruimte geeft die ik nodig heb om mijn grote gevoelens te uiten. Blijf kalm en wacht erop. Ze houdt ook haar handen weg als ik van streek ben – tijdens een driftbui ben ik niet altijd rationeel over mijn acties. Driftbuien duren niet lang als je je veilig voelt. Mijn ouders begrijpen dat dit gewoon een deel is van het vogel zijn – ik kan behoorlijk luidruchtig zijn, maar het is mijn manier om mezelf uit te drukken.

Soms drukt Max zich hardop uit, al was het maar om dat te doen of zonder enige reden.

Op sommige dagen moet je de wereld gewoon alles vertellen over je problemen. In veel opzichten ben ik net een klein kind met hele grote gevoelens. Ook al gooide ik een wiebel, ik had niets specifieks om over te schreeuwen – en ik kon mijn mamager niet eens vertellen wat er aan de hand was. Ik voelde me zoveel beter na een flinke huilbui, toen was het tijd om te ontspannen op de zitstok en na te denken over een dutje.