De leiders van de G7 hebben goed blijk gegeven van eenheid, maar lijken thuis kwetsbaar Gaza-nieuws

Fasano, Italië – De G7-top van dit jaar droeg de kenmerken van een fragiele club, maar is nog steeds in staat een goede strijd te leveren als het gaat om de bescherming van de westerse belangen.

De leiders van wat ooit de rijkste landen ter wereld waren, sloten zaterdag een driedaagse G7-top af in Borgo Egnazia, een luxe resort gelegen in de heuvels van de zuidelijke regio Puglia in Italië. Maar de macht van de groep in de wereldpolitiek wordt overschaduwd door problemen in eigen land voor de meeste leden.

De partij van de Franse president Emmanuel Macron kreeg vorige week bij de verkiezingen voor het Europees Parlement zo'n zware klap te verduren dat zij opriep tot vervroegde verkiezingen. In Duitsland heeft de Sociaal-Democratische Partij onder leiding van bondskanselier Olaf Scholz ook zoveel geleden onder de verkiezingen voor de Europese Unie dat critici eisten dat zij in de voetsporen van Macron zou treden. De Britse premier Rishi Sunak gaat begin juli al naar de stembus voor verkiezingen waarvan de meeste mensen verwachten dat deze het einde van zijn regering zullen betekenen, in een verpletterende overwinning voor de oppositiepartij Labour, terwijl de populariteit van de Canadese premier Justin Trudeau is gedaald. tot een sombere 38 procent. In Japan lijdt de partij van premier Fumio Kishida sinds vorig jaar onder een politieke crisis, waarbij sommigen de leider sinds 1947 omschrijven als de minst populaire premier van Japan.

Het allerbelangrijkste is dat het schrikbeeld van de Amerikaanse presidentsverkiezingen in november boven de G7-top hangt, met de mogelijke terugkeer van Donald Trump, een voormalige president die openlijk de multilaterale overeenkomsten van Washington in twijfel trekt.

Ondanks de interne uitdagingen waarmee de leiders van de G7 worden geconfronteerd, is de groep er nog steeds in geslaagd een krachtige boodschap van eenheid uit te dragen als het gaat om het aanpakken van bedreigingen die volgens hen de westerse stabiliteit ondermijnen. Belangrijker was de aankondiging donderdag dat het land zou vertrouwen op bevroren Russische tegoeden om een ​​lening van 50 miljard dollar aan Oekraïne te verstrekken ter ondersteuning van zijn inspanningen in de aanhoudende oorlog met Rusland.

“De G7 heeft een beeld laten zien van de zwakte en het falen van de politieke macht”, zegt Ettore Greco, adjunct-directeur van het Institute of International Affairs. “Maar ze presteerden heel goed op belangrijke kwesties als Oekraïne, Gaza en China, wat wijst op een duidelijke toenadering tussen hen en een boodschap van eenheid uitstraalt.”

Het eerste doelwit was de Russische president Vladimir Poetin. Naast de lening van 50 miljard dollar die aan Oekraïne werd verstrekt, kondigden de Verenigde Staten een dag voor het begin van de G7-top een krachtige nieuwe ronde van sancties aan tegen Russische entiteiten en individuen. Aan de zijlijn van de gebeurtenis ondertekenden de Amerikaanse president Joe Biden en de Oekraïense president Volodymyr Zelensky een historische tienjarige veiligheidsovereenkomst, terwijl een soortgelijke overeenkomst werd ondertekend tussen Oekraïne en Japan.

De netelige kwestie van hoe om te gaan met de toenemende mondiale economische concurrentie uit China heeft de Europese bondgenoten ook dichter bij de Verenigde Staten gebracht, die van oudsher een meer confronterende houding tegenover Peking hebben gekozen dan zij ooit hebben gedaan. In een ongekende stap heeft de Europese Unie deze week tarieven van bijna 50% opgelegd aan Chinese elektrische auto's, wat een grote verandering in haar handelsbeleid markeert. De Verenigde Staten deden hetzelfde in mei.

In een blijk van eenheid over deze kwestie uitten de G7-leiders hun bezorgdheid over “China's aanhoudende industriële doelwitten en het verregaande niet-marktbeleid en -praktijken die leiden tot mondiale overloopeffecten, marktverstoringen en schadelijke overcapaciteit in een groeiend aantal sectoren, waardoor onze werknemers worden ondermijnd. , industrieën, economische veerkracht en veiligheid.” “In een slotverklaring uitgegeven door alle G7-regeringen aan het einde van de top.

Eén kwestie waarover de G7 minder eensgezind lijkt, is abortus. Afwezig in de eindverklaring van dit jaar is het woord ‘abortus’ – een potentiële overwinning voor de extreemrechtse Meloni-partij die zich ertegen verzet. Daarentegen riep het slotcommuniqué van de topconferentie van vorig jaar in Japan specifiek op tot “toegang tot veilige en legale abortus”. Dit jaar vermeldde de eindverklaring alleen ‘alomvattende seksuele en reproductieve gezondheid en rechten’.

Het ‘elitaire’ fineer afwerpen.

Hoewel de club erin is geslaagd zich te verenigen over gemeenschappelijke zorgen, is het niet duidelijk of zij erin is geslaagd haar elitaire imago van zich af te schudden en inclusiever te worden tegenover andere landen – vooral die in het Mondiale Zuiden – een van de belangrijkste doelstellingen van deze alliantie. Top van het jaar.

De Italiaanse premier Giorgia Meloni, die gastheer was van de top, nodigde een groot aantal gasten uit, waaronder de staatshoofden van India, Turkije, Brazilië en de Verenigde Arabische Emiraten. Zelfs paus Franciscus verscheen – een primeur voor een paus. Deze oproepen weerspiegelden deels Meloni's politieke ambities in Afrika en het Middellandse Zeegebied, maar waren ook bedoeld om het bereik van de club, die er vaak van werd beschuldigd te westers en exclusief te zijn, uit te breiden.

Meloni denkt, net als andere G7-leden, aan het besef dat de groep niet in staat is de mondiale problemen aan te pakken of de bedreigingen vanuit China en Rusland het hoofd te bieden door simpelweg met elkaar te praten.

Maar de vraag blijft; Hoe aantrekkelijk is de G7 tegenwoordig voor buitenstaanders? Vragen over de legitimiteit van de groep zijn niet nieuw. De G7 vertegenwoordigde ooit 70% van het mondiale bbp – een cijfer dat vandaag de dag is gekrompen tot slechts 40% – terwijl ze een tiende van de wereldbevolking vertegenwoordigden. Als teken dat de mondiale machtsdynamiek dramatisch aan het veranderen is, groeien andere mondiale groepen. Het aantal BRICS-landen – waaronder India, Rusland en China – is sinds januari dit jaar verdubbeld van vijf naar tien.

Bovendien zijn het protectionisme en het sanctiebeleid – twee sleutelelementen die de eenheid onder de G7-leden op deze top symboliseren – een grote bron van pijn voor anderen.

“Een van de redenen waarom zoveel landen toekijken in plaats van handelen, is dat veel van deze westerse landen acties ondernemen die schadelijk zijn voor hun economieën”, zegt Fredrik Eriksson, econoom en directeur van het Europees Centrum voor Internationale Politieke Economie. “Geen van deze westerse leiders heeft het vermogen om te zeggen: ‘Wij willen samen met hen onze economie openstellen’, en dat maakt het moeilijk voor andere landen om westerse geopolitieke doelen te steunen.”

De oorlog in Gaza heeft de verdeeldheid verdiept. Westerse landen worden geconfronteerd met beschuldigingen van dubbele standaarden in hun standvastige steun aan Oekraïne, vergeleken met hun zachtere houding tegenover het gedrag van Israël in de belegerde Gazastrook, waar binnen acht maanden ruim 37.000 Palestijnen werden gedood.

In haar slotverklaring steunde de G7 het door Biden geschetste plan voor een staakt-het-vuren, waarmee zij de steun van de groep voor een tweestatenoplossing, inclusief de erkenning van een Palestijnse staat “op het juiste moment”, opnieuw bevestigde.

In de verklaring stond dat Israël “moet voldoen aan zijn verplichtingen onder het internationaal recht” en “zich moet onthouden” van het lanceren van een aanval op de stad Rafah in de zuidelijke Gazastrook. Het ging echter niet zo ver om Israël te veroordelen voor zijn gedrag tijdens deze oorlog, die momenteel wordt overwogen door het Internationale Gerechtshof – het hoogste gerechtshof ter wereld – in een genocidezaak die Zuid-Afrika tegen Israël heeft aangespannen. Er waren berichten dat Canada en Frankrijk aandrongen op krachtiger taalgebruik over de acties van Israël in Gaza, maar de Verenigde Staten en Duitsland waren hier tegen.

“Voor veel landen over de hele wereld is het onvermogen van de G7 om een ​​sterker standpunt in te nemen over de oorlog in Gaza een schril voorbeeld van de dubbelhartigheid van het Westen”, zegt Rafael Luce, EU-veiligheidsexpert bij de European Council on Foreign Relations.