Nederland wint Eurovisie Songfestival 2019 met nummer 'Arcade'

TEL AVIV, Israël – Nederland heeft zaterdag het Eurovisie Songfestival 2019 in Tel Aviv gewonnen, toen de klaaglijke pianoballad “Arcade” van Duncan Lawrence werd gekroond tot kampioen van het jaarlijkse Europese concert.

De 25-jarige werd voorafgaand aan de grote finale genoemd als een vroege favoriet, maar eindigde pas derde na stemming door de professionele jury uit de 41 deelnemende landen, achter Zweden en Noord-Macedonië. Hij maakte vooruitgang dankzij de stemmen van de fans, waardoor Nederland de vijfde overwinning ooit in de competitie behaalde. Italië staat op de tweede plaats, gevolgd door Rusland, Zwitserland en Noorwegen.

“Dit is de grote droom. Dit is altijd muziek”, zei Lawrence terwijl hij de prijs in ontvangst nam van de winnaar van vorig jaar, de Israëlische Netta Barzilai.

Er wordt aangenomen dat ongeveer 200 miljoen mensen over de hele wereld de jaarlijkse kampwedstrijd hebben gezien, waarbij 26 landen strijden in de grote finale van het 64e Eurovisiefestival.

Madonna was de aantrekkelijke ster toen ze haar hoofdnummer ‘Like Apray’ ten gehore bracht ter gelegenheid van de 30e verjaardag van de release, en haar nieuwe nummer ‘Future’ van haar aankomende album ‘Madame X’. Ze betrad het podium nadat de deelnemers hun optredens hadden afgerond, kort na middernacht toen het complexe stemproces in heel Europa begon.

Om de spanning op het scherm te maximaliseren, worden artiesten gerangschikt op basis van een combinatie van stemmen van fans en professionele jurypanels. Toeschouwers kunnen niet op hun land stemmen, maar gelijkgestemde landen hebben de neiging in blokken te vervallen die hun regionale favorieten steunen, waarbij politiek en kunst samensmelten.

Het Eurovisie Songfestival debuteerde in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog om een ​​verdeeld continent te genezen. Door de jaren heen is het oprechte vertoon van de Europese eenheid uitgegroeid tot een homovriendelijke scene die acts uit het hele continent samenbrengt, inclusief artiesten die weinig of geen connectie met Europa hebben, zoals Australië.

Israël kreeg het recht om de show te organiseren nadat Barzilai vorig jaar de competitie won met zijn aanstekelijke volkslied 'Game'.

Deze ogenschijnlijk apolitieke zaak heeft geprobeerd een Israëlisch-Palestijns conflict te vermijden en is daar grotendeels in geslaagd, ondanks de voortdurende dreiging van onenigheid. Oproepen aan artiesten om de show te boycotten vanwege het Israëlische beleid jegens de Palestijnen leverden geen noemenswaardig momentum op.

Voorafgaand aan de show werd een klein protest gehouden buiten het Expocentrum in Tel Aviv, na een ander protest van muzikanten in Gaza eerder deze week. Ook de laatste raketbeschietingen richting Israël konden de intensiteit van de opwinding niet temperen.

Madonna zelf heeft te maken gekregen met oproepen van een door Palestijnen geleide campagne om niet op te treden op het evenement in Israël. Maar de Queen of Pop verwierp suggesties voor een boycot en zei dat ze “nooit zou stoppen met het spelen van muziek die past bij iemands politieke agenda”. Twee van haar dansers hielden echter Israëlische en Palestijnse vlaggen op hun rug.

Alle ogen waren gericht op de controversiële IJslandse steampunkband Hatari, die de aandacht trok omdat ze aanvankelijk zei dat het “belachelijk” zou zijn om in Israël op te treden vanwege hun beleid ten aanzien van de Palestijnen. Ze beloofden de Eurovisie-schijnwerpers te gebruiken om “het gezicht van de bezetting” bloot te leggen, maar hun live optreden van schurende metalrock verliep zonder incidenten. Pas aan het einde van de uitzending, toen de eindtelling van de stemmen bekend werd gemaakt, hieven ze de Palestijnse vlag onder het gejoel van het publiek.

Voor Israël bood deze enorme gebeurtenis een langverwachte kans om zijn goede gezicht te benadrukken en de wereld een beeld van normaliteit te tonen. Promotieclips met een Israëlisch thema waarin elk van de deelnemers danste op verschillende schilderachtige locaties, werden vóór elke show door het hele land uitgezonden voor een televisiepubliek dat naar verwachting groter zou zijn dan het Super Bowl-publiek.

Op het evenement zelf was een kwartet Israëlische beroemdheden aanwezig, waaronder supermodel Bar Refaeli. De Israëlische Wonder Woman Gal Gadot verscheen ook in een cameo-video. De zaal van Tel Aviv was gevuld met duizenden schreeuwende fans, terwijl tienduizenden mensen samenkwamen om naar de finale te kijken in het door de stad gesponsorde Eurovisiedorp in Tel Aviv en op openbare vertoningen elders.

Als huidige kampioen kwalificeerde Israël zich rechtstreeks voor de finale – samen met de vijf Europese landen die het evenement zwaar financierden. De overige twintig deelnemers kwalificeerden zich via twee halve finalerondes.

Het soulvolle 'Too Late for Love' van Zweden, gezongen door John Lundvik, stond bovenaan de stemming van de professionele jury en leek klaar om het succesvolle Eurovisierecord van Zweden voort te zetten, 45 jaar nadat de Zweedse iconen ABBA wonnen met 'Waterloo'.

Israël heeft het Eurovisie Songfestival al vier keer eerder gewonnen en biedt het land enkele van zijn eigen culturele bezienswaardigheden. ‘Hallelujah’ werd het onofficiële nationale lied van het land nadat ‘Milk and Honey’ de wedstrijd voor Israël won toen het evenement eind jaren zeventig organiseerde, en Dana International werd een nationale held en een mondiaal transgendericoon toen ze het nummer ‘Diva’ won in 1998. Ze werd een rolmodel voor plus-size vrouwen Plus na haar overwinning vorig jaar. Ze verontschuldigde zich niet voor haar gewicht, de felle kleuren die ze droeg en de funky kippenbewegingen en -geluiden die haar handelsmerk werden.

Alle eerdere Israëlische winnaars namen zaterdag deel aan het evenement, dat Barzilai en Dana International feestelijk vierden.