Nederlands onderzoek: Immigratie kost €17 miljard per jaar

Analyse

11:00 uur 's avonds

Royale sociale uitkeringen hebben een enorme druk op de overheidsfinanciën gelegd

Door Ralph Schollhammer

Een pro-immigratiebijeenkomst in Nederland eerder dit jaar. Krediet: Getty

“Ik kan me een culturele en economische renaissance voorstellen, vergelijkbaar met de decennia vóór het begin van de Eerste Wereldoorlog.” Dat waren woorden David Folkerts-Landau, hoofdeconoom bij Deutsche Bank op het hoogtepunt van de vluchtelingencrisis van 2015. Vluchtelingen zijn “het beste dat ooit is gebeurd [to Germany] In 2015”, vervolgde hij, met het argument dat massamigratie de sleutel was tot de opkomst van het land op het wereldtoneel.

Van Folkerts-Landau werd niet veel vernomen, aangezien noch Duitsland, noch Europa de vruchten plukte van de migratie die hij had beloofd. Integendeel, veel empirische studies tonen aan dat het tegenovergestelde gebeurt en dat massamigratie eerder een economische last dan een opleving is geworden.

Aan de Universiteit van Amsterdam heeft wiskundige John H. Een team onder leiding van van de Beek schatte dit in Nederlandse regering besteed Ongeveer Tussen 1995 en 2019 ging €17 miljard per jaar aan migratie, d.w.z. één miljard euro per maand, naar migratiegerelateerde kwesties.

Het onderzoek graaft nog dieper: de jaarlijkse nettokosten van niet-westerse immigratie bedragen in totaal 17 miljard euro, en de jaarlijkse nettobaten van westerse immigratie bedragen in totaal één miljard euro. Door onderscheid te maken tussen westerse en niet-westerse migratiepatronen komt het onderzoek tot een verrassende conclusie: als de immigratie op het niveau van 2015-2019 blijft, zal de jaarlijkse begrotingslast toenemen van 17 miljard euro in 2016 tot ongeveer 50 miljard euro. Dit is een stijging die de verzorgingsstaat vaak niet overleeft.

Nederlandse bevindingen worden weerspiegeld in een soortgelijk onderzoek uitgevoerd door het Deense ministerie van Financiën, waarin wordt geconcludeerd dat niet-westerse immigranten eerder levenslange ontvangers van publieke middelen zullen zijn dan hun westerse of autochtone Deense tegenhangers. Ondertussen is het beeld in Duitsland niet heel anders: ongeveer 45% Onder degenen die een werkloosheidsuitkering ontvangen Ze zijn geen Duitse staatsburgers en kosten de belastingbetaler €20 miljard per jaar. Oostenrijk Toont vergelijkbare cijfersBijna 60% van de ontvangers heeft een “ontheemde achtergrond”.

Van de Beek ziet een deel van het probleem in de structuur van de verzorgingsstaat, die de verkeerde prikkels creëert voor nieuwkomers. Europese Ervaring met Oekraïense vluchtelingen biedt Enig bewijs voor deze opvatting: als de toegang tot door de overheid betaalde diensten te gemakkelijk is, verhindert dit dat immigranten werk kunnen vinden, ongeacht hun land van herkomst. In sommige Europese landen zijn immigranten goed geïntegreerd op de arbeidsmarkt: 70% in Denemarken, 60% in Polen en Tsjechië en 50% in Nederland, Groot-Brittannië en Ierland. Maar in landen als Duitsland en Oostenrijk ligt dit cijfer op minder dan 20%.

Het beeld dat zich nu ontvouwt is complex en omvat culturele en economische factoren, maar de algemene conclusie blijft hetzelfde: de huidige omstandigheden waaronder de migratie naar Europa plaatsvindt zijn onhoudbaar en zullen de sociale voorzieningen verder uithollen. Het idee van Folkerts-Landau en anderen bleek te veelbelovend, en wat de zaken nog erger maakt, is dat politici nog steeds weigeren de feiten onder ogen te zien.

De kop in het zand steken is helaas niet hetzelfde als echte beleidsvorming. Europa heeft deze kwesties te lang genegeerd, en de kiezers zullen hun ongenoegen laten horen in de stembus.