Waar zijn alle arbeiders gebleven? Economen zeggen: geef COVID niet de schuld

Canada heeft een ernstig tekort aan arbeidskrachten, maar economen zeggen dat dat niet allemaal de schuld van de pandemie is – het is het onvermijdelijke hoogtepunt van een seismische demografische verschuiving in wording.

“Het is de langzaamste trein ter wereld”, zegt Armin Yalnezian, een econoom en Atkinson Fellow over de toekomst van werknemers. “Het werd 60 tot 65 jaar geleden voorspeld, en we hebben er niets aan gedaan.” “We wisten dat deze overgang zou gebeuren.”

De cijfers achter alle tekenen van hulp die nodig zijn, zijn onthutsend.

Volgens Statistics Canada is de verhouding tussen werkloosheid en leegstand – een belangrijke maatstaf om het aantal Canadezen dat werk zoekt te vergelijken met het aantal beschikbare banen – Het zweeft momenteel op een historisch dieptepunt in elke provincie. In feite is het percentage nu veel lager dan voordat de COVID-19-pandemie begon.

De reden is niet dat er minder vacatures worden geopend – onthoud de tags voor benodigde hulp? is dat er minder werknemers beschikbaar zijn om ze te vullen. Economen zeggen dat dit komt door de naoorlogse babyboom.

Er zijn niet genoeg alternatieven

Terwijl 55-plussers gestaag de Canadese beroepsbevolking verlaten – een exodus waarvan sommige economen denken dat deze is versneld door de pandemie, waarbij veel oudere werknemers kiezen voor vervroegd pensioen – zijn er niet genoeg jonge werknemers om hen te vervangen.

Participatie in het arbeidsproces is zelfs onder de 25-54-jarigen 88 procent in meieen stijging van meer dan één procentpunt ten opzichte van februari 2020, voordat de epidemie zich in Canada verspreidde.

“Dat is wat er gebeurt als de babyboom eindelijk uit het linkerpodium begint te komen en er niet genoeg mensen zijn vanaf het rechterpodium”, zei Yalnezian. “We hebben nu al een groter deel van de beroepsbevolking aan het werk dan ooit tevoren.”

Dit staat in contrast met de theorie dat een soort “groot ontslag” onder Canadezen in de werkende leeftijd, van wie velen hebben geprofiteerd van pandemische inkomenssteun, verantwoordelijk is voor al die vacatures, volgens Ian Lee, universitair hoofddocent aan de Sprout School van Carleton University. Bedrijf.

Hij vertelde me: “Ik vind dit erg raar, want tenzij je onafhankelijk rijk bent… de meesten van ons moeten een inkomen hebben om te overleven.” “Het had gewoon geen zin.”

“Je eerste twijfels als arbeidseconoom zijn: zijn er geen mensen meer op de arbeidsmarkt?” zei Gordon Beecherman, emeritus hoogleraar aan de School of International Development and Global Studies aan de Universiteit van Ottawa. “Maar dat is niet het geval. Het is terug naar het niveau dat we hadden vóór COVID.”

werknemersmarkt

In plaats daarvan, zeggen economen, wijzen de gegevens op de opkomst van een werknemersmarkt waar werknemers een enorme hoeveelheid invloed hebben op hun werkgevers.

“Het valt niet te ontkennen dat deze trend waarin we ons bevinden de balans tussen werkzoekenden en vacatures definitief heeft veranderd”, zei Beecherman.

Volgens Statistics Canada heeft dit geleid tot een bijna ongekend tekort aan arbeidskrachten in bijna alle sectoren van de werkgelegenheid.

Er zijn niet genoeg mensen die bereid zijn om slecht betaald en op zijn best marginaal werk te doen.– Armin Yelnezian, econoom

Met name de bouw- en productiesectoren hebben moeite met het inhuren van geschoolde arbeiders, op de voet gevolgd door accommodatie en voedseldiensten, waaronder hotels, restaurants en bars.

“Mensen vinden andere plekken om te werken,” merkte Yalnezian op. “Er zijn niet genoeg mensen die slecht betaald en op zijn best marginaal werk willen doen.”

“Werknemers hebben nu veel opties”, beaamt Lee. “Als je meer opties had en niet in deze branche hoefde te werken, zou je gaan werken in een branche waar een beter carrièrepad is en waar de lonen hoger zijn en de uren voorspelbaarder.”

Dat zou werkgevers in sommige industrieën kunnen dwingen om de lonen te verhogen, zei Lee.

“Ik suggereer niet dat de vraag naar deze banen zal verdwijnen. Dat is het niet”, zei hij. “Het suggereert voor mij dat we de komende jaren een zeer ernstige looninflatie in deze sectoren zullen zien.”

Verwacht hogere lonen

Volgens Yalnizyan betekent deze nieuwe concurrentieomgeving dat werkgevers in bepaalde sectoren de lonen moeten verhogen als ze geschoolde werknemers willen behouden.

“We verliezen mensen die zijn opgeleid als opvoeders voor jonge kinderen, omdat we ze niet meer gaan betalen dan een dierentrimmer. Nou, waarom zou je blijven als ze een betere baan in een andere sector kunnen krijgen?”

Dit wordt aangetoond door gegevens van Statistics Canada waaruit blijkt dat de boekingslonen – het minimumuurtarief waartegen werkzoekenden bereid zijn een baan te aanvaarden – hoger zijn dan het huidige loonaanbod in bijna elke sector, terwijl Canadese arbeiders van oudsher bereid zijn genoegen te nemen met minder.

Economen denken dat er andere mogelijke uitkomsten zijn: meer automatisering om bijvoorbeeld de leegte op te vullen die is ontstaan ​​door arbeidstekorten. Sommige bedrijfstakken zouden meer tijdelijke buitenlandse arbeidskrachten kunnen aantrekken om de leemten aan de onderkant van de arbeidsmarkt op te vullen, wat de winsten van huishoudelijk personeel zou kunnen beperken.

Maar Yalnezian zei dat hogere lonen kunnen helpen om een ​​deel van de ongelijkheden weg te werken die worden veroorzaakt door de arbeidsmarkt die al jaren sommige werknemers goed heeft betaald en de rest slecht.

“Als we de lonen en arbeidsomstandigheden echt verbeteren, vooral aan de onderkant, kunnen we de voorwaarden scheppen voor een flexibelere middenklasse die echt dingen kan kopen. Dat is wat we al lang missen”, zei ze.

“Vergrijzing kan onze vriend zijn, niet onze vijand. Maar we moeten het zien als meer dan een tekort aan arbeidskrachten voor het bedrijfsleven. We moeten het zien als een kans om van elke baan een goede baan te maken.”