Ik heb de nieuwe trainingstool voor sollicitatiegesprekken van Google geprobeerd en ik wil huilen

Ik geef toe dat ik uit de praktijk ben.

De laatste keer dat ik een sollicitatiegesprek voerde voor een baan was zeker toen Amerika nog gezond was.

Ik was echter niet echt bereid om bepaalde vragen te stellen. Ik was alleen bang dat de eerste vraag zou zijn: “Vertel eens wat over jezelf.”

Want dat vertelde me dat de interviewer waarschijnlijk mijn autobiografie niet had gelezen, of zich er niets van herinnerde, als hij die had gelezen. En het kon me niet schelen.

Google stretchoefening

Dus toen ik zag dat Google een nieuwe online tool had uitgebracht om je te helpen oefenen voor sollicitatiegesprekken, was mijn geest gefascineerd en bereidde mijn ziel zich voor om te rouwen.

de Google vriendelijk interview Het belooft dat het je zal helpen om basisvragen te oefenen, inzicht te krijgen in je antwoorden en comfortabelere interviews te houden.

En natuurlijk wordt dit alles bereikt door de prachtige kunstmatige intelligentie, die alleen maar aandachtig in je ogen wil kunnen staren. Deze tool zet namelijk de camera niet aan, maar activeert alleen je microfoon.

Tenminste, dat dacht ik.

Wat ik later ontdekte, is dat je je antwoorden echt kunt schrijven in plaats van Google te laten luisteren en ze voor je te schrijven.

Wat ik ook ontdekte, is dat je met het opwarmen van interviews kunt oefenen voor interviews op allerlei gebieden – van data-analyse tot e-commerce.

waarom is dat? Alsjeblieft, waarom is dit?

Per functietype zijn er vijf vragen.

Voor data-analyse was de eerste vraag: “Kun je iets over jezelf vertellen?”

eh. Oh.

Niets echt veranderd? De gesprekspartners zijn nog steeds lui zoals ze altijd zijn geweest? Is er een goede manier om hier antwoord op te geven?

“Hallo. Ik ben onlangs vrijgelaten uit de gevangenis, waar ik vijf jaar heb uitgezeten omdat ik erop stond techleiders te belasteren.”

“wat?!!”

‘Kijk maar of je oplet.’

Nee, ik zou geen goede interviewer zijn. Deze tool – omdat elke technologie het moet rangschikken – biedt echter inzicht in drie verschillende gebieden: werkgerelateerde termen, meest gebruikte woorden en gespreksonderwerpen.

Vreemd genoeg gaf mijn antwoord hierboven de AI van Google geen koude rillingen. In feite vertelde de tool me dat er geen gesprekspunten in werden gedetecteerd.

Hij vertelde me ook dat ik geen werkgerelateerde termen gebruikte. Het lijkt erop dat noch “technologie” noch “leiders” op enigerlei wijze gerelateerd zijn aan een baan in data-analyse.

Dat laat ik aan u analyseren, terwijl ik u vertel dat ik ook heb getraind voor een interview in e-commerce.

Vraag: Wat doe je als je iets nieuws moet leren?

Ik wist dat “ik huil” geen goed antwoord zou zijn, dus ik probeerde de AI van Google te herhalen.

Ik antwoordde: “Het hangt ervan af wat het is. Als je een nieuw gerecht moet leren, gebruik ik een recept in Google. Als je moet leren zwemmen, Google ik ‘Zweminstructeur’.” En als je Serbo moet leren -Kroatisch, ik snap die De nieuwe wonderbaarlijk Google Translate bril. “

Dit antwoord zal zeker tot meer gesprekken leiden. Amnesty International zei van niet.

Hoe meer ik probeer, hoe meer het me niet lukt om op afstand leuk te zijn. Voor een robot welteverstaan.

Creativiteit is hier niet welkom. Of is hij?

Ik kon het niet geloven toen ik deze vraag kreeg terwijl ik me voorbereidde op een e-commerce-interview: “Leg de voordelen van e-commerceplatforms uit aan iemand die volledig onbekend is met e-commerce.”

Dit zou een vraag moeten zijn die op zoek is naar een creatief antwoord.

Dus ik probeerde dit: “Hallo. Hoe gaat het in de ruimte? Onderaan hebben we dit ding genaamd e-commerce. Het werkt aan iets dat internet wordt genoemd. Waarom vertel ik je dit? Je komt uit de ruimte. Je weet dit al. Hoe dan ook, we hopen je de beste e-commerce-expert, Jeff Bezos, te sturen, zodat hij kan opscheppen over de finesses en we hier van hem kunnen loskomen.’

Dit leverde duidelijk geen waarneembare gesprekspunten op. Ik was klaar om in te storten.

Tot ik eindelijk doorbrak. Een van de vragen in mijn data-analyse-interview was: “Vertel me eens over een moment waarop je meerdere concurrerende prioriteiten moest presenteren. Wat heb je gedaan en wat waren de resultaten?”

Ik antwoordde: “Er bestaat niet zoiets als veel concurrerende prioriteiten. Dus koos ik degene die mij persoonlijk het meest ten goede zou komen, het eerst.”

Ik hoopte dat deze formulering de AI in verwarring zou brengen. In plaats daarvan complimenteerde hij me, oh, voor het geven van een voorbeeld.

AI probeert nuttig te zijn. Het geeft je een lijst met zoekwoorden die je zou kunnen kiezen om in een interview te laten vallen. Er zijn er veel.

Aan de andere kant, het benadrukt de woorden die je meer dan drie keer gebruikt en vertelt je dat dit “niet per se een slechte zaak is”.

Het is misschien ook niet per se een goede zaak, dus alsjeblieft, bot, zou je een beetje meer behulpzaam kunnen zijn?

Na me te hebben verdiept in nogal wat vragen op verschillende loopbaangebieden, heb ik me maar één ding afgevraagd: “Is dit hoe het is om geïnterviewd te worden bij Google?”

Deze tool is zelfs speciaal gemaakt om mensen te helpen het te krijgen Google Job-certificeringenwaarmee Britse burgers hun digitale capaciteiten kunnen vergroten.

Degenen die vooral nerveus worden in interviews, kunnen het leuk vinden om te kunnen coachen door met de bot te praten. Het kan consistenter zijn dan oefenen in de spiegel of met een vriend die een glas wijn vasthoudt.

Maar dit klinkt allemaal als een sollicitatiegesprek als test. Google heeft deze indruk in het verleden zeker versterkt. We zijn erg slim, dus we zullen testen hoe slim jij bent.

Ik vraag me nog steeds af of de beste sollicitatiegesprekken die ongestructureerde zijn wanneer twee mensen beginnen te praten, elkaar interessant vinden en de zeer interessante ervaring ontdekken.

Ik ben perfect, ik weet het.