Consistente asteroïde-botsing rotsachtig voorafgaand denken aan inslagkraters op Mars

Deze afbeelding biedt een perspectief van de drievoudige krater in de oude hooglanden van Mars. Krediet: ESA / DLR / FU Berlijn

Onderzoek uitgevoerd door de New Curtin University heeft de frequentie bevestigd van asteroïdebotsingen die archeologische kraters op hen vormden. Mars Het is de afgelopen 600 miljoen jaar constant geweest.

Onderzoek uitgevoerd door de New Curtin University bevestigde dat de frequentie van asteroïdebotsingen die inslagkraters op Mars hebben gevormd de afgelopen 600 miljoen jaar constant is geweest.

De studie gepubliceerd in Aardse en planetaire wetenschapsbrieven, analyseerde de vorming van meer dan 500 grote kraters op Mars met behulp van een eerder door Curtin ontwikkeld algoritme voor kraterdetectie, dat automatisch inslagkraters berekent die zichtbaar zijn op een afbeelding met een hoge resolutie.

Ondanks eerdere studies die pieken in de frequentie van asteroïdebotsingen suggereren, zei hoofdonderzoeker Dr. Anthony Lagen van de Curtin School of Earth and Planetary Sciences, dat uit zijn onderzoek bleek dat ze miljoenen jaren lang niet veel verschilden.

Een van de 521 grote kraters die in het onderzoek werden gedateerd. De ouderdom van deze krater van 40 km werd geschat op basis van het aantal kleine kraters dat zich eromheen had verzameld sinds de inslag. Een deel van deze kleine kraters wordt weergegeven op het rechterpaneel en ze zijn allemaal gedetecteerd met behulp van het algoritme. In totaal zijn er meer dan 1,2 miljoen kraters gebruikt om de kraters op Mars te dateren. Krediet: Curtin University

Dr. Lagen zei dat het tellen van kraters op het aardoppervlak de enige manier is om geologische gebeurtenissen, zoals canyons, rivieren en vulkanen, nauwkeurig te dateren en de omvang en omvang van toekomstige botsingen te voorspellen.

“Op aarde wist de erosie van tektonische platen de geschiedenis van onze planeet. Het bestuderen van planeten in ons zonnestelsel die nog steeds hun vroege geologische geschiedenis behouden, zoals Mars, helpt ons de evolutie van onze planeet te begrijpen”, zei Dr. Lagin.

“Het algoritme voor kraterdetectie geeft ons een uitgebreid begrip van de vorming van inslagkraters, inclusief hun grootte en hoeveelheid, en de timing en frequentie van asteroïdebotsingen die ze hebben veroorzaakt.”

Dr. Lajeen zei dat eerdere studies een significante toename in de timing en frequentie van asteroïdebotsingen als gevolg van puinproductie hadden aangetoond.

“Wanneer grote objecten met elkaar botsen, breken ze in stukken of puin, waarvan wordt gedacht dat het een effect heeft op de vorming van inslagkraters,” zei Dr. Lagen.

“Onze studie toont aan dat het onwaarschijnlijk is dat het puin heeft geleid tot veranderingen in de vorming van inslagkraters op planetaire oppervlakken.”

Mede-auteur en leider van het team dat het algoritme heeft gemaakt, professor Gretchen Benedix, zei dat het algoritme ook kan worden aangepast om te werken op andere planetaire oppervlakken, waaronder de maan.

“De vorming van duizenden kraters op de maan kan nu automatisch worden gedateerd en de frequentie van hun vorming kan met een hogere resolutie worden geanalyseerd om hun evolutie te onderzoeken”, zei professor Benedix.

“Dit zal ons waardevolle informatie opleveren die in de toekomst praktische toepassingen kan hebben in natuurbehoud en landbouw, zoals detectie van bosbranden en classificatie van landgebruik.”

Referentie: “Verschilde de inslagstroom van kleine en grote asteroïden in de loop van de tijd op Mars, de aarde en de maan?” Door Anthony Lagin, Mikhail Kryslavsky, David Baratux, Weibo Liu, Adrian Dephilepoix, Philip Bland, Gretchen K. Benedix, Luke S. Dosier en Konstantinos Service, 7 januari 2022, Aardse en planetaire wetenschapsbrieven.
DOI: 10.1016 / j.epsl.2021.117362