75 miljoen jaar oud DNA gevonden bewaard in snavel van eenden »TwistedSifter

volgens papier Geplaatst in Nationale wetenschappelijke recensiesuggereren wetenschappers dat DNA in feite tientallen miljoenen jaren kan blijven bestaan ​​- een ontdekking die in de wetenschappelijke gemeenschap zeker evenveel controverse als opwinding zal veroorzaken.

Als het waar is, is het zeker mogelijk dat er nieuwe manieren zullen zijn om de biologie van prehistorische wezens te bestuderen (hoewel niemand zegt dat we dinosaurussen op korte termijn kunnen of moeten doen herleven).

De beschuldigingen in de krant zijn zeker controversieel. vorige zoekopdracht getoond DNA blijft ongeveer een miljoen jaar stabiel. De ontdekking van DNA in een kleine, 75 miljoen jaar oude eendenbekdinosaurus genaamd Hypacrosaurus zou echter alles wat we eerder ‘weten’ over oud DNA omver kunnen werpen.

Het exemplaar, gehuisvest in het Museum of the Rockies, onthulde tijdens routineonderzoek enkele opmerkelijk geconserveerde cellen in een sectie van verbeend kraakbeenweefsel. De onderzoekers isoleerden de cellen, de twee toegepaste DNA-stammen, die binden aan de DNA-fragmenten en markeren de regio’s waar het genetisch materiaal zich bevindt.

In de weefsels van Hypacrosaurus wisselden de DNA-stammen in op een patroon dat consistent is met moderne cellen. Dit geeft aan dat tenminste een deel van het DNA van de dinosaurus bewaard is gebleven, Zegt Studie auteur Alida Bellel,

Ik kon het niet geloven, mijn hart stopte bijna met kloppen.

Deze opwindende nieuwe bevindingen dragen bij aan het groeiende bewijs dat cellen en sommige van hun biomoleculen op diepte kunnen blijven bestaan.

Ze suggereren dat DNA tientallen miljoenen jaren kan behouden.”

Natuurlijk lenen alleen bepaalde omstandigheden zich om DNA voor langere tijd te bewaren.

De botten in dit specifieke exemplaar raakten van elkaar gescheiden, wat aangeeft dat het organisme pas werd begraven nadat het begon te ontbinden – een reeks omstandigheden waarvan de onderzoekers zeggen dat ze waarschijnlijk hebben geleid tot het behoud van het DNA.

Het rapport veronderstelt ook dat oud genetisch materiaal naar verwachting alleen wordt gevonden in goed geconserveerde kraakbeencellen, niet in bot. Kraakbeen is minder poreus dan bot, dus het laat minder water door en de microben die het materiaal afbreken.

Een van de argumenten die zeker zullen volgen, is een nieuw en lopend debat over hoe lang genetisch materiaal werkelijk kan meegaan, en onder welke omstandigheden het mensen de moeite waard maakt om het te onderzoeken.