Wat wil Israël doen na Iraanse raket- en drone-aanvallen? | Nieuws over de Israëlische oorlog tegen Gaza

Israël is naar verluidt niet in staat overeenstemming te bereiken over een reactie op Israëls nachtelijke bombardement op meer dan 300 Iraanse drones en raketten, die werd gelanceerd als reactie op de Israëlische aanval op het Iraanse consulaat in Damascus op 1 april.

Volgens het Israëlische leger werd 99% van de raketten onderschept door zijn vliegtuigen en die van zijn bondgenoten, waaronder de Verenigde Staten en Jordanië. Andere vliegtuigen werden tegengehouden door het Israëlische Iron Dome-raketafweersysteem, dat met Amerikaanse hulp was aangeschaft en geëxploiteerd.

Terwijl westerse diplomaten en de Amerikaanse president Joe Biden naar verluidt de Israëlische premier Benjamin Netanyahu hebben verteld dat zij geen verdere vergeldingsmaatregelen zullen steunen, suggereren sommige analisten dat de aanvallen van gisteravond deel kunnen uitmaken van een breder complot om de Verenigde Staten, een nauwe bondgenoot van Israël, te lokken. naar een groter regionaal gebied. oorlog.

Op 1 april de fundering leggen?

Om te bepalen hoe Israël op de nachtelijke aanval zou kunnen reageren, concentreerden analisten zich op de Israëlische aanval op het Iraanse consulaat op 1 april.

Die aanval, waarbij twee generaals van de Islamitische Revolutionaire Garde en vijf officieren om het leven kwamen, werd uitgevoerd met weinig aandacht voor de bondgenoten van Israël, die pas kort voor de aanval op de hoogte werden gebracht, aldus ten minste één analist met wie Al Jazeera sprak.

Hamid Reza Azizi, een gastonderzoeker bij SWP Berlijn, schetste twee scenario's, beide gebaseerd op de motivaties achter de Israëlische aanval op het Iraanse consulaat.

In het eerste scenario vond de Israëlische aanval plaats zonder dat er over de gevolgen werd nagedacht. Bij de tweede aanval was de aanval een doelbewuste poging om Iran in een regionale oorlog te betrekken en de Amerikaanse en westerse aandacht te verleggen van de Israëlische oorlog tegen Gaza naar de regionale boeman, Iran.

In beide scenario's zal de Amerikaanse betrokkenheid cruciaal zijn.

Ondanks zijn status als regionale supermacht zal Israël – uitgeput door zes maanden oorlog tegen Gaza – geen grote kans maken tegen het permanente Iraanse leger, dat uit minstens 580.000 soldaten bestaat, naast ongeveer 200.000 getrainde reservesoldaten, verdeeld over het leger en de Iraanse Revolutionaire Garde.

“Het plan van Netanyahu is duidelijk: de aandacht afleiden van de oorlog in Gaza en de Verenigde Staten en andere westerse bondgenoten terug naar het Midden-Oosten slepen”, zegt Nomi Bar-Yaakov, een associate fellow bij Chatham House.

“Gezien de nauwe relatie tussen Israël en de Verenigde Staten en de afhankelijkheid van Israël van Amerikaanse hulp, had Israël de Verenigde Staten moeten informeren dat het van plan was het gebouw van het Iraanse consulaat aan te vallen, waar de Iraanse Revolutionaire Garde is gestationeerd.

“Door dit niet te doen, heeft Israël een rode lijn overschreden. De motieven van Israël moeten in twijfel worden getrokken. Ze voegde eraan toe: “De aanval op een buitenlands consulaat vormt volgens het internationaal recht een aanval op buitenlands grondgebied, en het is duidelijk dat Netanyahu wist dat hij de grens overschreed en dat Iran met geweld zou reageren.”

Jarenlang heeft Iran aanhoudende druk uitgeoefend op Israël via zijn bondgenoten, niet in de laatste plaats Hezbollah in Libanon, dat al sinds 7 oktober een vuurgevecht met Israël onderhoudt.

Ogen op de prijs

Analisten zeggen dat de motieven van Netanyahu om te proberen de Verenigde Staten in een oorlog te duwen waarschijnlijk dieper gaan dan de belangen van Israël alleen, en waarschijnlijk zorgen aanreiken die hem nauwer aan het hart liggen.

Uit opiniepeilingen in Israël blijkt dat de populariteit van de premier op het laagste niveau staat. Nadat Netanyahu zijn reputatie had opgebouwd op basis van beweringen dat hij en zijn Likud-partij de enigen waren die tussen de Israëli's en de vergetelheid stonden, heeft de verrassingsaanval van door Hamas geleide strijders op 7 oktober zijn positie ernstig geschaad.

“De keuzes van Israël worden het meest beïnvloed door de manier waarop Netanyahu, die zowel nationaal als internationaal wordt belegerd, ervoor zal kiezen om te profiteren van de westerse sympathie voor Tel Aviv in de nasleep van de Iraanse aanval die op grote schaal werd uitgezonden.” Internationale Vrede en het Royal United Services Institute.

In de maanden voorafgaand aan oktober groeide de onvrede onder de bevolking over Netanyahu nadat zijn extreemrechtse regering veranderingen probeerde op te leggen die de onafhankelijke rechterlijke macht van Israël zouden belemmeren.

In de maanden na 7 oktober zijn de protesten tegen zijn aanpak van de oorlog tegen Gaza toegenomen, omdat hij wordt gezien als minder geïnteresseerd in het veiligstellen van de vrijlating van de resterende gevangenen die tijdens het offensief uit Israël zijn meegenomen.

De protesten namen niet alleen toe, maar ontwikkelden zich ook tot demonstraties tegen hem en zijn bewind.

Zelfs de Verenigde Staten lijken geen geduld meer te hebben met Netanyahu, nu er een veelbesproken uitnodiging is gericht aan Benny Gantz, een lid van het Israëlische oorlogskabinet, om Washington D.C. te bezoeken voor gesprekken.

Netanyahu heeft gewerkt om verloren terrein terug te winnen, waarbij hij elke gelegenheid aangrijpt om zichzelf in de voorhoede van een golf van nationalisme te plaatsen die veel mensen in Israël terughoudend maakt om een ​​einde aan de oorlog te maken.

“keerpunt”

Hoe Israël zichzelf ook in deze laatste confrontatie wil portretteren, het zijn echter de Verenigde Staten die achter dit drama zitten.

“Wat we tot nu toe hebben gehoord, is dat de Verenigde Staten geen interesse hebben in oorlog en aangeven dat er een verenigd diplomatiek antwoord vanuit het Westen op Iran zal komen, terwijl ze tegelijkertijd oproepen tot terughoudendheid”, zei Azizi.

Door Amerikaanse signalen lijkt de manoeuvre van Netanyahu in gevaar te komen.

Bar Yaakov zei: “We staan ​​op een keerpunt en de enige oplossing is diplomatiek.” De harde militaire reactie dreigt de regio in verdere onrust te slepen.

Diplomatiek gezien weerspiegelde de reactie van Israël op de aanval zijn reactie op de vorige aanval, waarbij de VN-ambassadeur opriep tot een bijeenkomst van de VN-Veiligheidsraad over de kwestie, waarbij hij opnieuw probeerde de internationale opinie achter Israël te scharen, ondanks de laatste aanval. Een reactie zijn op die van Israël.

Bovendien riskeert Iran, omdat het minder waarschijnlijk lijkt dat Iran enige kosten zal maken als gevolg van zijn aanval op Israël, de verdeeldheid binnen zijn regering en in de Israëlische samenleving te vergroten als er geen actie wordt ondernomen.

“als [Netanyahu] “Als Washington gelooft dat Washington zou weigeren een aanval op Iran zelf te steunen, zouden aanvallen op tientallen proxy’s tegelijk een alternatieve optie kunnen zijn”, zei Hellyer.