Zo ziet Nederland eruit als we serieus omhoog bouwen

De gigantische toren van Amsterdam

Laten we zeggen dat we hard omhoog gaan. Hoe zou dat zijn in een stad als Amsterdam? Wij zijn bekend met ‘standaard’ wolkenkrabbers met rechte vormen. Wat als je een heel andere opleiding kiest? X-Seed 4000 is het hoogste realistische gebouwontwerp ontworpen voor de stad Tokio. Tot op heden is het nergens gestopt. Het is gepland op een hoogte van vier kilometer met de fundering op een diepte van zes kilometer in zee. Het 800 verdiepingen tellende monument zou een miljoen mensen kunnen huisvesten. Dat betekent dat heel Amsterdam in één gebouw kan worden verpakt.

Eindhovense wijk met superflats

Nou, Amsterdam heeft nu een enorme toren. Eindhoven pakt het iets anders aan. We bouwen hier niet groots, maar we bouwen in grote aantallen. Eindhoven heeft nu een wijk van vijftig superflats van 500 meter hoog:

Ze hoeven geen doorn in het oog te zijn. Bij het ontwerpen van het gebouw is er zeker oog geweest voor groen. Wandgevels zijn bijvoorbeeld versierd met overvloedige klimplanten.

Grenzen verleggen

Maar als het om woontorens gaat, staan ​​we in Nederland voor grote uitdagingen. Qua kosten, stadsplanning, maar natuurlijk bouwtechnieken. Het is dus tijd om geavanceerde bouwexpertise in te schakelen.

De eerste uitdaging is Dutch Pokes. Zonder heien is het vrijwel onmogelijk om in onze ondergrond te bouwen, omdat het risico op instorting van het bouwwerk aanzienlijk toeneemt. Het trekken van ons scenario zou dus aanzienlijke financiële middelen en mankracht vergen.

Ook de toekomstige appartementen die ik hier heb getekend zijn compleet anders. Onze bestaande appartementontwerpen kunnen niet worden gekopieerd en geplakt. Flats zien eruit als X-Seats. Ze lijken dus op de Eiffeltoren. Dit ontwerp biedt bescherming tegen sterke winddrukvariaties en extreme weersomstandigheden.

O: En wie gaat de ramen een paar kilometer verderop wassen? Natuurlijk niet! Gelukkig bestaan ​​er tegenwoordig al oplossingen voor dit probleem. Neem zelfreinigende ramen bij University College London (UCL). Dankzij de potlood- en kegelachtige nanostructuren in het glas kunnen waterdruppels vuil, stof en andere verontreinigingen meenemen. Iets dat zeker van pas zal komen in ons hooggelegen terrein.

Kortom: veel potentie. Maar we moeten blijven innoveren.

Een plek voor de natuur. Niet voor Vertigo

Of het ontdekken van trams en gigantische wolkenkrabbers voor iedereen cool zal zijn, valt nog te bezien. Dat betwijfel ik. Maar ik denk dat de overgrote meerderheid van de stadsbewoners graag een plek voor de natuur zou zien die anders gereserveerd zou zijn voor woningbouw.

Kortom, met onze rigoureuze (en heerlijk ontwrichtende) aanpak pakken we niet alleen de huizencrisis aan, maar veranderen we onze steden ook in duurzame, groene toevluchtsoorden. Heerlijk genoten vanaf ons (iets te hoge) balkon. Eén ding is zeker: in onze situatie is er geen ruimte voor duizeligheid!