Xi besloot een nieuwe doctrine te onthullen die hem in staat zou kunnen stellen voor het leven te regeren

Artikel inhoud

Slechts twee mannen in de geschiedenis van de Communistische Partij hebben de zogenaamde historische beslissing geschreven. China wacht af of president Xi Jinping de derde wordt.

Artikel inhoud

De eerste officiële aankondiging over de geschiedenis van China in 40 jaar zal bovenaan de agenda staan ​​wanneer de regerende partij deze week bijeenkomt voor haar laatste grote vergadering vóór het congres van twee keer in tien jaar volgend jaar, waarbij Xi naar verwachting het precedent zal doorbreken en een derde termijn veilig zal stellen . om zijn heerschappij voor onbepaalde tijd te verlengen.

De historische beslissingen van Mao Zedong en Deng Xiaoping kwamen op kritieke momenten in de loop van de natie en stelden de auteurs ervan in staat de partijpolitiek tot hun laatste adem te beheersen. Het vrijgeven van zijn grootste zou Xi niet alleen op één lijn brengen met de partijreuzen, maar zou ook een signaal kunnen zijn voor grote veranderingen in de op een na grootste economie ter wereld.

De bijeenkomst van 8-11 november, het Zesde Plenum genaamd, is het begin van het verkiezingscampagneseizoen dat het dichtst in de buurt komt van China. De partij ertoe brengen haar standpunt over de geschiedenis van China – en zijn toekomst – hoog te houden, zal het grootste teken tot nu toe zijn dat Xi de machtsbasis bezit die hij waarschijnlijk voor het leven zal regeren na bijna een decennium van het zuiveren van vijanden en aandringen op nationale trots.

Artikel inhoud

Wat is de zesde plenaire zitting?

Tussen elk partijcongres komt het Centraal Comité van de CPSU zeven keer bijeen in bijeenkomsten die plenumsessies worden genoemd en die verschillende onderwerpen behandelen. Ongeveer 400 mannen (en een handvol vrouwen), waaronder staatsleiders, legerleiders, provinciale leiders en topwetenschappers, verzamelen zich in een zwaar bewaakt militair hotel in Peking. Zoals de meeste dingen in de elite Chinese politiek, is de agenda zeer geheimzinnig en pas achteraf onthuld in een officiële verklaring – waarbij elk gekibbel en machtsstrijd vrijkomt.

Als de laatste grote bijeenkomst in China’s vijfjarige politieke cyclus, is het Zesde Plenum in sommige opzichten belangrijker dan andere: het is de laatste kans om paarden te ruilen voordat de grote beslissingen worden genomen op de conferentie van het volgende jaar. Vorige maand, ter voorbereiding van het feest, herzag de Poltiboro-partij een ontwerpresolutie over de “belangrijke prestaties en historische ervaringen van de partij in de afgelopen 100 jaar”, zei het persbureau Xinhua, zonder verder uit te werken.

Artikel inhoud

De formulering is verrassend. Tijdens het zesde plenum van 1981 nam Deng zijn historische resolutie aan waarin hij de blunders van Mao veroordeelde, wiens Grote Sprong Voorwaarts en Culturele Revolutie hongersnood en dood veroorzaakten. Op een soortgelijke top in 2016 noemde de partij Xi een ‘kernleider’, een term die eerder was voorbehouden aan Deng, Mao en Jiang Zemin en die de facto veto’s verleent over belangrijke beslissingen.

Wat zijn historische beslissingen?

Op het eerste gezicht zijn het lange, droge verslagen geschreven in moeilijk te vinden partijdige retoriek. In feite is het een spel van absolute macht.

Toen Mao zijn historische beslissing in 1945 publiceerde, was de Volksrepubliek vier jaar verwijderd van een staat en nog steeds verwikkeld in leiderschapsoorlogen. Het document, getiteld “Resolutie over bepaalde vragen in de geschiedenis van onze partij”, maakte een einde aan al deze onzekerheid. Hij verklaarde dat alleen Mao de “juiste politieke lijn” had om de Chinese Communistische Partij te leiden, en zo de weg vrijmaakte voor tientallen jaren van zijn karaktergedreven heerschappij.

Artikel inhoud

Tegen de tijd dat Deng zijn document in 1981 presenteerde, werd de partij geconfronteerd met een nieuwe leiderschapsstrijd in de nasleep van Mao’s dood vier jaar eerder. Door een verhaal te weven dat de chaos van Mao’s Culturele Revolutie veroordeelde zonder zijn reputatie volledig aan te tasten, en zo de partij te ondermijnen, verzekerde Deng zijn positie als een man met de juiste visie om China vooruit te helpen.

Dankzij dat platform kon Deng de Chinese economie liberaliseren en andere ‘persoonlijke sektes’ verbieden zonder ooit president te worden. Beslissingen hebben zo’n gewicht omdat de partij draait om wat Wu Guoguang, een professor in de geschiedenis aan de Victoria University in Canada, ‘documentaire politiek’ noemt – een systeem waarin elite-beslissingen worden onderschreven in documenten, niet in wetten.

Artikel inhoud

“Het proces van het schrijven van het CPC-document is een proces van consensusvorming binnen de partijelite,” zei Wu, en maakte van een dergelijke publicatie het grootste beschikbare aanbod van collectieve toestemming. Deng heeft meer dan 4.000 kaderleden ondervraagd over zijn besluit, en staatsmedia hebben gemeld dat Xi het momenteel presenteert aan sleutelfiguren buiten de partij.

Wu zei echter dat de leider altijd het uiteindelijke verhaal bepaalt. “Shi domineert zeker het proces van het vormen van deze derde historische beslissing”, zei Wu. “Hij dringt zijn opvattingen op om het kader te worden waarbinnen de partijelites hun consensus bereiken.”

Wat zal Shi zeggen?

In tegenstelling tot zijn voorgangers die partijdige misstappen bekritiseerden, zal Xi waarschijnlijk het verhaal van de triomf van een eeuw van succes draaien, de mislukkingen verdoezelen en zijn visie op een moderne marxistische samenleving schetsen, volgens signalen van de staatsmedia. Volgens de People’s Daily van de partij verklaarde de bijeenkomst van het Politburo vorige maand de grote vernieuwing van de Chinese natie als een “historische onvermijdelijkheid” onder Xi, wat het bewijs levert van de inhoud van de beslissing.

Artikel inhoud

Om een ​​doorlopend succesverhaal uit te werken, moet Xi het tegenstrijdige beleid van Mao en Deng omarmen, de littekens van gebeurtenissen zoals de Grote Sprong Voorwaarts en het bloedbad op het Tiananmenplein negeren en zijn eigen ideologie presenteren als de natuurlijke volgende koers – ondanks wat critici beweren. Het herleeft de persoonlijkheidscultus die Deng verachtte.

“Mao en Deng met elkaar vermengen lijkt onlogisch, maar dit is de politieke truc bij de uitvoering van het CCP-beleid”, zei Wu, die in de jaren tachtig samenwerkte met de hervormingsgezinde premier Zhao Ziyang, die later werd afgezet vanwege zijn liberale opvattingen. “Xi verandert veel van Deng’s beleid, maar hij volgt zowel Mao als Deng zeker op één manier: om het machtsmonopolie van de CPC in China te verdedigen.”

waarom maakt het uit?

Als leider van een vijfde van de wereldbevolking heeft Xi’s vermogen om voor het leven te regeren enorme gevolgen. De belangrijkste man in China is al op een missie om de rijkdom van de natie te herverdelen om een ​​meer rechtvaardige marxistische samenleving op te bouwen. Deze ‘gedeelde welvaart’-campagne vernietigde in juli wereldwijd bijna $ 1 biljoen aan waarde van Chinese aandelen, wat gevolgen had voor de bedrijven van iedereen, van bezorgers en naschoolse leraren tot technische reuzen en beroemdheden, met grote gevolgen voor wereldwijde investeerders.

Met een historisch besluit onder zijn riem zal Xi zich volgend jaar tot de politiek wenden die meer economische hervormingen durft door te voeren en wraak te nemen op de Verenigde Staten vanwege hun handels- en coronavirusonderzoeken, en natuurlijk Taiwan, dat Peking als een afvallige provincie beschouwt. Xi beschreef het in juli als een “historische missie” om het democratische eiland onder partijcontrole te brengen, een stap die Washington en Peking in oorlog zou kunnen brengen als ze met geweld zou worden gedaan.