Wetenschappers waarschuwen dat warm water op “Doomsday” onder een gletsjer stroomt

Klimaatverandering komt niet langer ergens aan de horizon, maar hier en beïnvloedt ons dagelijks leven.

En nu, geleerden Ze waarschuwen Een van de “Doomsday”-gletsjers vult zich langzaam met warm water.

De gletsjer in kwestie is de Thwaites-gletsjer op Antarctica – de ‘Doomsday-gletsjer’ – en als deze smelt, denken wetenschappers dat dit de zeespiegel wereldwijd met meer dan 60 cm kan doen stijgen.

Uit nieuw onderzoek blijkt dat de zaken zich in deze richting bewegen, waarbij het warme oceaanwater kilometers ver beneden stroomt, waardoor smelten een echte (en vrijwel onmiddellijke) zorg wordt.

Het is te Het roept vragen op Ervan uitgaande dat de grens waar de gletsjer en de zeebodem samenkomen vast ligt.

Studie door co-auteur Eric Renault Legt uit waarom Het is een verrassing.

“Water kan over veel langere afstanden onder het ijs doordringen dan we dachten. Het stuurt een soort schokgolf langs onze ruggengraat om water kilometers te zien bewegen.

De Thwaites-rivier heeft een oppervlakte van ongeveer 74.000 vierkante mijl, of ongeveer de grootte van de staat Florida. Het is de grootste gletsjer ter wereld, maar nog steeds kwetsbaar voor een opwarmend klimaat.

Onderzoekers gebruiken satellieten genaamd ICEYE die zich in een baan boven de polen bevinden om gegevens te verzamelen. Hierdoor konden ze een 3D-weergave maken van alle getijdenkrachten die rond en onder de ijskap inwerken.

Het verlichtte ook de aardingslijn, het gebied waar het ijs van de gletsjer niet langer in contact staat met de zeebodem en daardoor wordt blootgesteld aan oceaanwater.

Normaal gesproken moet het ijs onder de aardingslijn worden beschermd tegen oceaanwater. De onderzoekers ontdekten dat wanneer vloed opkomt en de Thwaites-rivier een paar centimeter stijgt, warm oceaanwater zich een weg baant onder de gletsjer en enorme hoeveelheden ijs blootlegt waarvan eerder werd gedacht dat het ongevoelig was voor opwarming.

Ook de snelheid van het stromende zeewater is een reden tot zorg; Het legt ongeveer zes kilometer af in een cyclus van twaalf uur ontzetting Bij dit proces wordt eventueel zoet water opgelost.

Zout water heeft een lager vriespunt.

“Grootschalige en massale binnendringing van zeewater zal de verwachtingen van de zeespiegelstijging vanuit Antarctica vergroten.”

De bevindingen zijn zorgwekkend en zullen zeker de roep om de Thwaites-gletsjer op de een of andere manier te isoleren doen toenemen.

Ik ben er niet zeker van dat de wetenschappelijke gemeenschap luider kan schreeuwen.

Als je dat interessant vindt, wil je misschien lezen waarom we ons zorgen maken over kwel op de bodem van de oceaan.