Wetenschappers waarschuwen dat klimaatverandering de volgende grote pandemie kan veroorzaken

Naarmate het wereldwijde klimaat blijft opwarmen, voorspellen wetenschappers dat wilde dieren hun leefgebieden zullen moeten verplaatsen – hoogstwaarschijnlijk naar gebieden met grote menselijke populaties. Dit zal het risico op een virale sprong bij mensen die tot de volgende grote pandemie kan leiden, aanzienlijk vergroten.

Onderzoekers voorspellen dat naarmate de opwarming van de aarde voortduurt, wilde dieren gedwongen zullen worden om hun leefgebieden te migreren – hoogstwaarschijnlijk naar gebieden met menselijke populaties – waardoor het risico op een virale sprong bij mensen dramatisch toeneemt, wat mogelijk kan leiden tot de volgende pandemie.

Dit verband tussen klimaatverandering en virusoverdracht werd beschreven door een internationaal onderzoeksteam onder leiding van wetenschappers van de Universiteit van Georgetown in een paper met de titel “Climate Change Verhoogt Risico’s van Transmissie van het Virus van verschillende soorten”, gepubliceerd op 28 april 2022 in het tijdschrift de natuur temperen.

In hun onderzoek voerden de onderzoekers de eerste uitgebreide beoordeling uit van hoe klimaatverandering het wereldwijde viroom van zoogdieren herstructureert. Het werk richt zich op geografische verschuivingen – de reizen die soorten zullen afleggen terwijl ze hun leefgebieden naar nieuwe gebieden traceren. Omdat ze voor het eerst andere zoogdieren ontmoeten, voorspelt de studie dat ze duizenden virussen zullen delen.

In 2070 zullen menselijke bevolkingscentra in tropisch Afrika, Zuid-China, India en Zuidoost-Azië overlappen met verwachte hotspots voor overdracht van het virus tussen soorten in het wild. Krediet: Colin Carlson/Georgetown University

Ze stellen dat deze verschuivingen een grotere kans bieden voor virussen zoals ebola of coronavirussen om op nieuwe plaatsen op te duiken, waardoor ze moeilijker te volgen zijn, en in nieuwe diersoorten, waardoor het voor virussen gemakkelijker wordt om door een “springplank” naar soorten te springen. . Mensen.

“De grootste overeenkomst is eigenlijk met de risico’s die we zien in de handel in wilde dieren”, zegt hoofdauteur Colin Carlson, PhD, assistent-professor in het Center for Global Health Sciences and Security aan het Georgetown University Medical Center. “We maken ons zorgen over markten omdat het samenbrengen van ongezonde dieren in onnatuurlijke groepen kansen creëert voor dit gelaagde opkomstproces – zoals hoe SARS van vleermuizen naar civetkatten en vervolgens van civetkatten naar mensen sprong. Maar markten zijn niet langer speciaal. In een veranderend klimaat zijn dit soort proces zal zijn. Het is bijna overal de realiteit in de natuur.”

Zorgwekkend is dat leefgebieden van dieren onevenredig zullen verhuizen naar dezelfde plaatsen als menselijke nederzettingen, waardoor nieuwe hotspots voor verspreidingsrisico’s ontstaan. Een groot deel van dit proces is misschien al aan de gang in de 1,2 graad warmere wereld van vandaag, en inspanningen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, kunnen niet voorkomen dat deze gebeurtenissen plaatsvinden.

Een andere belangrijke bevinding is het effect van hogere temperaturen op vleermuizen, die verantwoordelijk zijn voor het grootste deel van de nieuwe virale deelname. Door hun vermogen om te vliegen, zouden ze lange afstanden kunnen afleggen en de meeste virussen kunnen delen. Vanwege de centrale rol bij het ontstaan ​​van virussen, worden de grootste effecten verwacht in Zuidoost-Azië, een wereldwijde hotspot voor vleermuisdiversiteit.

“Bij elke stap verrasten onze simulaties ons,” zei Carlson. “We hebben jaren besteed aan het opnieuw verifiëren van deze resultaten, met andere gegevens en verschillende aannames, maar modellen leiden ons altijd tot deze conclusies. Het is echt een geweldig voorbeeld van hoeveel we kunnen in feite de toekomst voorspellen als we het proberen.”

Nu virussen met ongekende snelheden tussen gastheersoorten beginnen te springen, zeggen de auteurs dat de effecten op het behoud en de menselijke gezondheid opzienbarend kunnen zijn.

“Dit mechanisme voegt een nieuwe laag toe aan hoe klimaatverandering de gezondheid van mens en dier bedreigt”, zegt co-auteur Gregory Alberi, PhD, en een postdoctoraal fellow bij de afdeling Biologie van het College of Arts and Sciences van Georgetown University.

“Het is onduidelijk hoe deze nieuwe virussen de soort in kwestie precies kunnen beïnvloeden, maar het is waarschijnlijk dat veel van hen zich zullen vertalen in nieuwe beschermingsrisico’s en de opkomst van nieuwe uitbraken bij mensen zullen aanwakkeren.”

Al met al suggereert de studie dat klimaatverandering de grootste risicofactor zal worden voor het ontstaan ​​van ziekten – en prominente kwesties zoals ontbossing, de handel in wilde dieren en industriële landbouw overtreft. De auteurs zeggen dat de oplossing is om de monitoring van ziekten in het wild te combineren met realtime studies over veranderingen in het milieu.

“Als een Braziliaanse vrijstaartvleermuis Appalachia bereikt, moeten we investeren om te weten welke virussen taggen”, zegt Carlson. “Proberen deze hostsprongen in realtime te detecteren, is de enige manier om te voorkomen dat dit proces meer overloopeffecten en meer epidemieën veroorzaakt.”

“We zijn dichter bij het voorspellen en voorkomen van de volgende pandemie dan ooit tevoren”, zegt Carlson. “Dit is een grote stap in de richting van prognoses – nu moeten we aan de moeilijkste helft van het probleem gaan werken.”

“De[{” attribute=””>COVID-19 pandemic, and the previous spread of SARS, Ebola, and Zika, show how a virus jumping from animals to humans can have massive effects. To predict their jump to humans, we need to know about their spread among other animals,” said Sam Scheiner, a program director with the U.S. National Science Foundation (NSF), which funded the research. “This research shows how animal movements and interactions due to a warming climate might increase the number of viruses jumping between species.”

Reference: “Climate change increases cross-species viral transmission risk” by Colin J. Carlson, Gregory F. Albery, Cory Merow, Christopher H. Trisos, Casey M. Zipfel, Evan A. Eskew, Kevin J. Olival, Noam Ross and Shweta Bansal, 28 April 2022, Nature.
DOI: 10.1038/s41586-022-04788-w

Additional study authors also included collaborators from the University of Connecticut (Cory Merow), Pacific Lutheran University (Evan Eskew), the University of Cape Town (Christopher Trisos), and the EcoHealth Alliance (Noam Ross, Kevin Olival).

The research described is supported in part by a National Science Foundation (NSF) Biology Integration Institutes (BII) grant (BII 2021909), to the Viral Emergence Research Initiative (Verena). Verena, co-founded by Carlson and Albery, curates the largest ecosystem of open data in viral ecology, and builds tools to help predict which viruses could infect humans, which animals host them, and where they could someday emerge. NSF BII grants support diverse and collaborative teams of researchers investigating questions that span multiple disciplines within and beyond biology.

Addition funding was provided by the NSF grant DBI-1639145, the USAID Emerging Pandemic Threats PREDICT program, the Institut de Valorisation des Données, the National Socio-environmental Synthesis Center, and the Georgetown Environment Initiative.