Wetenschappers beweren dat dinosaurussen een ‘ongelukkige’ zwaveldood hebben ontmoet

Wetenschappers suggereren dat dinosaurussen “echt pech” hadden omdat een rampzalige combinatie van zwavelgassen en een afkoelend klimaat hielp om hun uitsterven te bespoedigen.

De afkoeling van het klimaat geassocieerd met zwavelgassen en de asteroïde-inslag bleek een eindpunt te zijn voor dinosaurussen en ander leven, maar het maakte ook de diversificatie van zoogdieren mogelijk, inclusief primaten.

Resultaten van een rapport dat maandag in het tijdschrift PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences) is gepubliceerd, geven aan dat de gassen in de atmosfeer van de aarde zijn vrijgekomen nadat een asteroïde van zes mijl breed in botsing kwam met wat nu het schiereiland Yucatan is, ongeveer 66 miljoen jaar geleden.

Onderzoekers die de situatie bestudeerden, bekend als het Chicxulub-effect, ontdekten dat zwavelgassen zich jarenlang wereldwijd in de atmosfeer van de aarde verspreiden, het klimaat afkoelden en bijdragen aan de massale uitsterving van het leven.

Dit zou dodelijk zijn voor dinosaurussen, maar ondersteunend voor verschillende soorten zoogdieren, volgens Dr. Aubrey Zirkli, van de School of Earth and Environmental Sciences van de University of St. Andrews.

Dr. Zerkel zei: “Het lijkt erop dat een van de redenen waarom deze specifieke impact zo verwoestend was voor het leven, was dat het in een marien milieu viel dat rijk was aan zwavel en andere vluchtige stoffen.

“De dinosaurussen hadden echt pech.”

Wetenschappers hebben lang geloofd dat sulfaataerosolen de “primaire impactfactor” waren van de massale uitsterving, die het einde van het Krijt en het begin van het Paleogeen op aarde markeerde, maar in welke mate was onbekend.

Het nieuwe onderzoek, uitgevoerd door een team van internationale wetenschappers, onderzocht zeldzame isotopen van zwavel die aanwezig waren in een materiaal dat door de impact werd uitgeworpen en in een nabijgelegen zee belandde.

Dit wordt nu weergegeven door de rotsen die langs de Brazos-rivier in Texas zijn gevonden.

Wetenschappers zeggen dat atmosferische zwavel in de stratosfeer binnenkomende zonnestraling verstrooide en de planeet vele jaren na de oorspronkelijke inslag voor langere tijd afkoelde.

Dit veroorzaakte zure regen en sloot het licht af dat beschikbaar is voor fotosynthese, wat van vitaal belang is voor het plantenleven en het mariene plankton dat de basis van de voedselketen vormt.

“De eerste effecten van de impact waren van steenstof, roet en bosbranden, maar de zwavelaërosolen verlengden de tijd waarin het leven extreme afkoeling zou hebben ervaren, het zonlicht zou hebben verminderd en het aardoppervlak zou hebben verzuurd”, zegt Christopher Juneum, van de afdeling of Earth and Environmental Sciences aan de Universiteit van Syracuse en oceanen.

“Het was deze langere duur van afkoeling die waarschijnlijk een belangrijke rol speelde in de ernst van het uitsterven.”

Dr. James Waits, van de School of Earth Sciences van de Universiteit van Bristol, zei: “Onze gegevens leverden het eerste directe bewijs van de enorme hoeveelheden zwavel die vrijkomen door het Chicxulub-effect.

“Het is verbazingwekkend om zo’n snelle en catastrofale wereldwijde verandering in het geologische record te kunnen zien.”

Het Krijt duurde van ongeveer 145 tot 66 miljoen jaar geleden en werd gekenmerkt door een warm klimaat met reptielen en dinosaurussen die de planeet domineerden.

De plotselinge massale uitsterving maakte er een einde aan en markeerde het begin van het Cenozoïcum waarin we vandaag nog steeds leven.

Het onderzoek is uitgevoerd door wetenschappers van de University of St. Andrews, de Syracuse University in New York, de University of Bristol en de Texas A&M University.