Weekendworkouts kunnen net zo effectief zijn als work-outs die de hele week duren

Een recente studie suggereert dat trainingspatronen van ‘weekendstrijders’, die gericht zijn op één of twee dagen per week fysiek actief zijn, vergelijkbare voordelen voor de gezondheid van het hart bieden als gelijkmatig trainen in de loop van de week. De twee actieve groepen vertoonden een lager risico op hartaandoeningen dan de inactieve personen.

Vergeleken met inactiviteit werd of de weekendstrijder of een gelijkmatig verdeeld patroon van fysieke activiteit geassocieerd met een lager risico op een hartaanval, hartfalen, boezemfibrilleren (abnormaal hartritme) en beroerte.

Mensen die tijdens een drukke werkweek moeite hebben om tijd vrij te maken om te sporten, kunnen ervoor kiezen om hun matige tot zware lichamelijke activiteit op een of twee dagen van de week te concentreren, meestal in het weekend.

In een recente studie uitgevoerd door onderzoekers van het Massachusetts General Hospital (MGH) en gepubliceerd in de gammaDeze ‘weekendstrijder’-levensstijl ging gepaard met een vergelijkbaar lager risico op hartaandoeningen en beroertes in vergelijking met aerobe oefeningen die gelijkmatig over de week werden verspreid.

De huidige richtlijnen bevelen ten minste 150 minuten matige tot krachtige fysieke activiteit per week aan voor de algemene gezondheid. Het is echter onzeker of dit soort gerichte training dezelfde voordelen biedt als activiteit die gelijkmatiger over de week wordt verdeeld.

De grootste studie over dit onderwerp

“Onze analyse vertegenwoordigt de grootste studie om deze vraag aan te pakken”, zegt hoofdauteur Shan Khorshid, MD, MPH, faculteitslid in het Demoulas Arrhythmia Center bij MGH.

Khurshid en collega’s analyseerden gegevens van 89.573 personen uit de prospectieve UK Biobank Study. Studiedeelnemers droegen polsversnellingsmeters die hun totale fysieke activiteit en tijd die ze in verschillende intensiteiten gedurende een hele week doorbrachten, registreerden.

Activiteitspatronen en hartgezondheid

De deelnemers werden verdeeld in drie categorieën: 33,7% was inactief (minder dan 150 minuten matige tot zware fysieke activiteit per week), 42,2% was actieve weekendstrijders (minstens 150 minuten, waarvan minstens de helft binnen één tot twee dagen), en 24,0% was actief en regelmatig (minstens 150 minuten, waarbij de meeste oefeningen over meerdere dagen werden gespreid).

Na correctie voor mogelijke confounders vertoonden beide actieve groepen vergelijkbare lagere risico’s op een hartaanval (respectievelijk 27% en 35% lager risico voor actieve weekendstrijders en actieve stamgasten dan in de inactieve groep), hartfalen (38% en 36% lager risico), boezemfibrilleren (22% en 19% lager risico) en beroerte (21% en 17% lager risico).

Implicaties en toekomstig onderzoek

“Onze bevindingen suggereren dat interventies om de fysieke activiteit te verhogen, zelfs als ze binnen één of twee dagen per week worden geconcentreerd, de cardiovasculaire resultaten kunnen verbeteren”, zegt senior auteur Patrick T. Elinor, MD, waarnemend hoofd cardiologie en mededirecteur van de Corrigan-Minhan Hartcentrum bij MGH.

Het team overweegt ook te evalueren of activiteit van weekendstrijders kan worden gekoppeld aan een verminderd risico op een breder scala aan ziekten.

Referentie: “Versnellingsmeter afgeleid van ‘Weekend Warrior’ Physical Activity and Incident Cardiovascular Disease” door Shan Khurshid, MD, MPH; Mustafa Abdullah Al-Alusi, MD; Timothy W. Churchill, MD; J. Sawala Guseh, MD en Patrick T. Ellinor, MD, PhD, 18 juli 2023, hier beschikbaar. gamma.
DOI: 10.1001/Collect.2023.10875

Andere co-auteurs zijn Mustafa Alusi, MD, Timothy W. Churchill, MD, en J. Sawala Guze, MD.

Dit werk is eerder ondersteund Nationale gezondheidsinstitutenAmerican Heart Association, Europese Unie, President en Fellows van Harvard College.