Wat willen studentendemonstranten aan Amerikaanse universiteiten?

Protesten tegen de oorlog in Gaza doen nu tientallen universiteiten in de Verenigde Staten opschudden, waarvan vele al lang bestaan ​​en zeer gerespecteerd worden. Waarom zetten studenten tenten op en weigeren ze te vertrekken? Wat willen ze specifiek bereiken?

De spanningen braken snel uit op Amerikaanse campussen na de Hamas-aanval van 7 oktober, waarbij ongeveer 1.200 mensen in Israël omkwamen, en een vergeldingsaanval waarbij meer dan 34.000 Palestijnen omkwamen.

Maar de afgelopen twee weken zijn die spanningen geëscaleerd tot een opstand die zich heeft aangesloten bij de gelederen van de Occupy Wall Street-beweging en de anti-apartheidsbeweging van de jaren tachtig, en herinneringen heeft opgeroepen aan de protesten tegen de oorlog in Vietnam.

Naarmate de historische vergelijkingen toenemen, worstelen universiteitsbestuurders, wetshandhavers en politici met de vraag hoe ze moeten reageren op het beteugelen van een nationale revolutie in een nieuw tijdperk dat wordt gedomineerd door sociale media en 24-uursnieuws.

Sinds oktober hebben studenten marsen, sit-ins, hongerstakingen en, meest recentelijk, anti-oorlogskampen georganiseerd.

Ze stellen financiële eisen aan hun scholen, waarvan er vele enorme schenkingen hebben Terugtrekken uit Israël. Desinvestering betekent het verkopen of beëindigen van financiële relaties.

Studentenactivisten zeggen dat bedrijven die zaken doen in of met de staat Israël medeplichtig zijn aan de voortdurende oorlog tegen Gaza – net als de hogescholen die in deze bedrijven investeren.

Met schenkingen van universiteiten wordt alles gefinancierd, van onderzoekslaboratoria tot beursfondsen, waarbij gebruik wordt gemaakt van de opbrengsten van miljoenen – en miljarden – dollars aan investeringen. Ze bezitten aandelen in grote bedrijven, van Amazon tot Microsoft, en investeren hun geld in private equity, hedgefondsen en indexfondsen.

Om te begrijpen wat er nu gebeurt, moeten we terugkijken naar afgelopen december, toen Ivy League-presidenten voor het Congres getuigden over antisemitisme op de campus. Wat als onzin werd beschouwd, bracht deze functionarissen in een gênante positie en leidde tot het aftreden van de presidenten van de Harvard Universiteit en de Universiteit van Pennsylvania.

Vorige week zat Nimat Shafik, president van Columbia University – die kritiek kreeg vanwege haar omgang met de verdeeldheid op de campus tijdens de oorlog – op Capitol Hill op de voorgrond en nam een ​​harder standpunt in over antisemitisme dan die van haar tegenhangers.

Terwijl ze naar Washington reisde om te getuigen, zetten honderden studenten tenten op midden op de campus van New York City, eisten een staakt-het-vuren in Gaza en riepen universiteitsleiders op om zich uit Israël te desinvesteren.

Op de tweede dag van het kamp werd de stadspolitie ingeschakeld om het protest op te breken. Meer dan 100 studenten werden gearresteerd wegens overtreding, waarvan een aantal geschorst is en nu waarschijnlijk strafrechtelijk wordt vervolgd.

De inval leek de demonstranten boos te maken en aan te moedigen, toen studentenactivisten zich opnieuw verenigden op de campus en zichzelf organiseerden via sociale media.

Nu de lessen volgende maand eindigen en de eindexamens voor de deur staan, heeft de tactiek van Occupy-stijl de school ertoe aangezet om maandag alle persoonlijke lessen te sluiten en de docenten en het personeel aan te sporen op afstand te werken. Het protest gaat door.

De escalerende crisis in Colombia heeft nu soortgelijke kampen geïnspireerd op particuliere en openbare universiteiten in ten minste zestien staten en in Washington D.C. zij:

Donderdag maakte de Universiteit van Zuid-Californië, in reactie op protesten op de campus, bekend dat zij de belangrijkste diploma-uitreiking voor studenten zou annuleren.

Ambtenaren zeiden dat ze het evenement van 10 mei, waar naar verwachting ongeveer 65.000 studenten en hun gasten aanwezig zouden zijn, niet langer konden organiseren, daarbij verwijzend naar nieuwe veiligheidsmaatregelen die nodig zouden zijn.

Ze voegden eraan toe dat de school verschillende bedreigingen ontving om de ceremonie te verstoren.

Asna Tabassum, een moslimstudente van Zuid-Aziatische afkomst die door de school was uitgekozen als afscheids- of best presterende afgestudeerde, werd eerder verhinderd de traditionele afscheidsrede voor het evenement te houden. De school maakte ook melding van veiligheidsproblemen.

Pro-Palestijnse groepen op campussen roepen hun instellingen al jaren op om deze inspanningen te ondersteunen Boycot, Desinvestering en Sancties (BDS)-beweging.Als een middel om op Israël te reageren.

Geen enkele Amerikaanse universiteit heeft zich ooit aan het BDS-raamwerk gehouden, hoewel sommigen in het verleden specifieke financiële banden hebben verbroken.

In de praktijk worden kapitaalportefeuilles vaak beheerd door vermogensbeheerders in plaats van door de universiteiten zelf, en wordt informatie over hun aandelenmarktposities streng bewaakt. Maar studentenactivisten hebben meer transparantie over deze fondsen geëist, zelfs als ze geen actieve of directe investeringen in Israël doen.

Hoewel desinvesteringen weinig of geen impact zullen hebben op de oorlog in Gaza, zeggen demonstranten dat het degenen die profiteren van de oorlog in de schijnwerpers zal zetten en zal helpen het bewustzijn voor hun zaak te vergroten, vergelijkbaar met de manier waarop desinvesteringen uit fossiele brandstoffenbedrijven het klimaat hebben gestimuleerd. activisme. .

De organisatoren lijken enige inspiratie te halen uit de jaren tachtig, toen universiteitsstudenten zich richtten op bedrijven die zaken deden met de apartheid in Zuid-Afrika, waardoor uiteindelijk meer dan 150 scholen gedwongen werden het land te desinvesteren.

De gebeurtenissen van de afgelopen twee weken hebben nog niet zoveel succes geboekt.