Wat fietsmekka de wereld kan leren over fietsinfrastructuur

Een golf fietsers passeerde me toen ik mijn geleende Gazelle e-bike bij de ingang van mijn hotel in Amsterdam parkeerde en in de slipstream terechtkwam. Natuurlijk had ik foto’s gezien van deze fietsende naaktheid, maar er middenin zitten was te veel voor mij. Ik heb al veel massastart fietstochten gemaakt in de VS, omringd door duizenden andere rijders. Maar dat zijn bijzondere gebeurtenissen; Dit was het dagelijks leven in Nederland.

Nederland is niet altijd een fietsparadijs geweest; In de jaren zeventig weerspiegelde de op auto’s gerichte infrastructuur eigenlijk een groot deel van Amerika, maar toen het aantal verkeersdoden begon te stijgen en de gasprijzen stegen als gevolg van de oliecrisis, besloten Nederlandse functionarissen over te stappen op een fietsvriendelijker vervoersplan. Er waren onderweg een paar minpuntjes toen wegontwerpers van hun fouten leerden. Maar in de afgelopen decennia is fietsen een vast onderdeel geworden van het Nederlandse leven en het belangrijkste vervoermiddel door het land.

Hoewel de stadsinfrastructuur om fietsen draait, zijn gemotoriseerde voertuigen in Nederland niet naar de prullenbak verwezen. De rij- en voertuigbezitcijfers zijn vergelijkbaar met die in de rest van de Europese Unie, terwijl de Nederlandse snelwegen gevuld zijn met auto’s en semi-vrachtwagens, vergelijkbaar met die in de Verenigde Staten. Door geen prioriteit te geven aan motorvoertuigen ten koste van alle andere vervoerwijzen, leken ze allemaal in harmonie met elkaar te werken.

Het is een ander verhaal in mijn woonplaats Indianapolis

Terwijl ik door de straten van Amsterdam liep, kon ik niet anders dan jaloers worden. Fietser zijn in Amerika, vooral in mijn woonplaats Indianapolis, kan frustrerend zijn. Hoewel Nederland met veel moeite enkele van ‘s werelds beste fiets- en voetgangersinfrastructuur heeft aangelegd, is het verbindingsnetwerk van fietspaden en paden van Indianapolis sinds de aanleg grotendeels verwaarloosd of ingeperkt.

“Infrastructuur is zo afhankelijk van politieke wil dat het gemakkelijk is om het momentum te verliezen, hoeveel vooruitgang je ook hebt geboekt”, zegt coauteur Chris Brundlet. ‘Bouwen aan een fietsstad: de Nederlandse blauwdruk voor stedelijke vitaliteit’ En ‘Verkeerscontrole: de menselijke zaak voor minder auto’s in ons leven.’ Bruntlet is ook de communicatiemanager van de Dutch Cycling Embassy, ​​een publiek-privaat adviesbureau dat buitenlandse gemeenten de geheimen leert van het bouwen van duurzame fietsinfrastructuur.

Wat kunnen we van Nederland leren over fietsinfrastructuur en hoe kunnen we dat hier implementeren?

Maak het rijden “een beetje” moeilijker

In Amsterdam en andere Nederlandse steden zijn de wegen zo ontworpen dat je gemakkelijk lopend of trappend van punt A naar punt B kunt komen. Een fietstocht van 10 minuten naar het stadscentrum kan voor een auto twee of drie keer zoveel tijd kosten. Nederlandse steden creëren een “hiërarchie van wegen”, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen lokaal en openbaar vervoer en auto’s worden weggeleid van economische gebieden en woonwijken.

Tientallen jaren geleden hebben ingenieurs in Utrecht een van de belangrijkste grachten van de stad gedempt om een ​​weg met meerdere rijstroken aan te leggen. Het nam niet alleen de schoonheid en het karakter van de stad weg, maar zorgde ook voor meer verkeersopstoppingen. Bijna zodra het werd gebouwd, beseften stedenbouwkundigen dat het een vergissing was en begonnen ze het aan te passen. Tegenwoordig verminderen stedenbouwkundigen het autoverkeer op een andere belangrijke verkeersader en geven ze voorrang aan de meerderheid van de gebruikers, namelijk fietsers.

Ontwerp “vergevingsgezinde” straten die de zintuigen prikkelen

Nederlandse verkeersingenieurs ontwerpen infrastructuur om fietsers fysiek te beschermen, snelheden te verlagen en het bewustzijn van omringende weggebruikers te vergroten, zei Brundlet, om ieders veiligheid te vergroten. Denk hierbij aan het aanleggen van verhoogde, aaneengesloten fietspaden met voorrang voor motorvoertuigen. Wegen met gedeeld verkeer zijn smal, vaak hard of hebben een verkeersremmend apparaat zoals een verkeersdrempel of -bord, en hebben een maximumsnelheid van 30 kilometer (18 mph).

In Nederland wordt bij een ongeval tussen een voertuig en een fietser automatisch aangenomen dat de bestuurder van het voertuig in gebreke is gebleven. Desondanks wordt Nederland ook beschouwd als een van de beste landen voor automobilisten omdat het wegontwerp onzekerheid wegneemt.

Maar het ontwerpen van wegen gaat verder dan alleen veiligheidsoverwegingen. Brundlet zegt dat verkeerskundigen routes proberen te ontwerpen die “de zintuigen prikkelen” in plaats van een fietspad aan te leggen dat mensen van punt A naar B brengt. Waarom zou het niet leuk zijn om naar je werk te gaan?

Laat de renners het maar uitzoeken

Bij het station van Amsterdam was een zebrapad dat het stadsbestuur zich had toegeëigend, waar veerboot- en treinreizigers de drukke lijn overstaken. Planners probeerden bewegwijzering, verlichting en een menselijke oversteekplaats, maar alle mogelijke oplossingen zorgden ervoor dat het voet- en pedaalverkeer achteruitging. Dus deden ze iets dat in Amerika als een gruwel zou worden beschouwd; Ze verwijderden het allemaal en lieten voetgangers en ruiters het zelf uitzoeken.

En het werkte. Het zien van georganiseerde chaos was als het zien van een levend wezen. Mensen bepaalden het verkeer en maakten oogcontact met elkaar, waarbij ze subtiele signalen oppikten over wanneer ze moesten bewegen en wanneer ze moesten pauzeren om anderen te laten passeren.

Zorg voor een handige, veilige plek voor motorrijders om te parkeren

Vooral in Amsterdam staan ​​voor de meeste grote gebouwen rijen fietsen in een rek. Maar gezien het aantal renners is dat nog steeds te weinig fietsparkeren. Fietsparkeergarages vind je in stadscentra en rond treinstations. Utrecht heeft ‘s werelds grootste fietsenstalling bij het centraal station, met ruimte voor meer dan 12.500 fietsen, terwijl Amsterdam een ​​grote garage heeft gebouwd die in ieder geval gedeeltelijk onder water staat.

In totaal staan ​​er op de vier stations rond de Amsterdamse binnenstad ruim 25 duizend fietsen, en de komende jaren zullen er nog meer worden gebouwd. In het hele land bieden meer dan 40 treinstations een beveiligde, overdekte fietsenstalling. Parkeren is meestal de eerste 24 uur gratis, daarna wordt een bedrag van € 4,- per dag in rekening gebracht.

Maak verbinding met de belangrijkste transportinfrastructuur

Meer dan 80 procent van de Nederlandse bevolking woont op korte fietsafstand van een treinstation, dus het is geen verrassing dat treinreizen ook een belangrijk onderdeel van het vervoersnetwerk zijn. Meer dan de helft van de Nederlandse treinreizen begint met een fietstocht. Van de 17,6 miljard kilometer die jaarlijks in Nederland wordt gereden, gaat naar schatting een kwart van of naar een treinstation.

Dus waarom is dit van belang?

Waarom zouden Amerikaanse steden als Indianapolis het voorbeeld van Amsterdam volgen? Volgens statistieken van de Nederlandse Fietsambassade is het sterftecijfer voor fietsers per 100 miljoen gefietste kilometer 0,9 en in de Verenigde Staten zes. Geschat wordt dat meer dan 22.000 Amerikanen op de weg zouden zijn omgekomen als de Verenigde Staten bijna 50 jaar geleden vergelijkbare veranderingen in de verkeersveiligheid hadden aangebracht.

Maar het gaat om het verbeteren van de kwaliteit van leven.

Inwoners van Nederland zijn het meest lichamelijk actief van alle landen op aarde, gemiddeld 12,8 uur per week. Geschat wordt dat fietsen in Nederland jaarlijks 6.500 vroegtijdige sterfgevallen voorkomt en hun economie bijna 20 miljard euro bespaart, wat ongeveer 3 procent van hun bbp is. Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste op aarde, genieten van ongeëvenaarde niveaus van fysieke activiteit en autonomie. Zowel senioren als mindervaliden kunnen met aangepaste fietsen of e-bikes zich zonder hulp verplaatsen.

“Fietsen helpt de cognitieve functie te behouden (naarmate je ouder wordt), ” zei Bruntlett. “Fietsen heeft zoveel immateriële effecten – je voelt je fysiek beter, je bent gezonder en gelukkiger – het maakt het leven gewoon beter.”