Wat betekent de Russische militaire verandering voor de oorlog in Oekraïne? | Nieuws over de oorlog tussen Rusland en Oekraïne

Kiev, Oekraïne – Een nieuwe Russische generaal bezocht de frontlinie in Oekraïne slechts één keer tijdens de bijna een jaar durende invasie van Moskou, in mei.

Volgens sommige rapporten maakte Valery Gerasimov, de man die nu verantwoordelijk is voor het oplossen van het sleepgeschil, bezwaar tegen de oorlog voordat deze zelfs maar begon.

De 67-jarige chef van de generale staf, nu de hoogste generaal van Rusland, staat sinds woensdag aan het roer van wat het Kremlin een “speciale militaire operatie” in Oekraïne noemt, ter vervanging van Sergei Surovkin, die de functie slechts drie jaar bekleedde. maanden. Hij hield toezicht op de massale bombardementen op de energie-infrastructuur en civiele locaties van Oekraïne.

Gerasimov was niet van plan en weigerde botweg [the war]zei Anatoly Lopata, die in de jaren negentig vice-minister van Defensie van Oekraïne en chef van de generale staf was.

Het vermeende verzet van Gerasimov stond in schril contrast met dat van zijn baas, minister van Defensie Sergei Shoigu, die deel uitmaakte van een kleine kring van hoge functionarissen die de invasie planden die het Kremlin verraste.

Maar ondanks zijn bezwaren omarmden Gerasimov en de rest van de Russische hoge officieren die tegen de oorlog waren, deze uiteindelijk.

“Gerasimov nam geen ontslag, hij schoot zichzelf niet neer – dus accepteerde hij de oorlog”, vertelde Pavel Luzhin, een defensieanalist bij de Jamestown-denktank, aan Al Jazeera.

De militaire verandering volgt op maanden van tegenslagen voor Russische troepen in Oekraïne en komt te midden van een hervatting van de vijandelijkheden, aangezien vriestemperaturen de modderige grond hebben bevroren en de verplaatsing van tanks en andere gepantserde voertuigen mogelijk hebben gemaakt.

Volgens Nikolai Mitrokhin, een historicus aan de Duitse Universiteit van Bremen, geeft de herschikking aan dat Moskou er niet in is geslaagd een nieuw offensief op Kiev en Noord-Oekraïne te organiseren.

“Het werd eindelijk duidelijk dat Rusland had gefaald in zijn plannen om in januari een grootschalig offensief te lanceren”, zei hij tegen Al Jazeera.

Hij zei dat militaire en defensie-aannemers niet voor voldoende uitrusting konden zorgen, en dat hoge functionarissen militaire fabrieken bezochten en hun managers bedreigden.

Ondanks maanden van proberen en zware verliezen slaagden de Russische troepen er niet in de oostelijke stad Bakhmut in te nemen en keerden ze zich naar het nabijgelegen Soledar, de vooroorlogse zoutmijnstad met 10.000 inwoners die ze uiteindelijk laat op de dag claimden. .

De verlaagde generaal Surovikin worstelde om de inzet van tienduizenden nieuw gemobiliseerde en grotendeels ongetrainde Russische mannen te beheren.

Kiev zei dat op oudejaarsavond tot 400 van deze nieuwkomers in een enkel gebouw in de oostelijke stad Makevka werden samengedreven en gedood bij een Oekraïense aanval.

Rusland, dat zelden zware verliezen erkent, heeft 89 doden erkend en zijn soldaten de schuld gegeven omdat ze zich zonder toestemming aan de vijand hadden geïdentificeerd met behulp van mobiele telefoons.

Mitrokhin zei dat het nieuwe offensief waarschijnlijk is uitgesteld tot eind februari, maar zo’n late start zou kunnen betekenen dat de gepantserde voertuigen vast komen te zitten in ontdooide grond.

Een Oekraïense analist was het erover eens dat de benoeming van Gerasimov een nieuwe fase in de oorlog zou kunnen inluiden.

“We hebben het over een nieuwe Russische aanval of over voorbereidingen om een ​​mogelijke opmars van Oekraïense troepen af ​​te slaan”, zei Alexey Kosh, een analist uit Kiev, tegen Al Jazeera.

Kremlin beïnvloedt oorlog

Honderden kilometers van Oekraïne vandaan woedt een andere strijd – een invloedsoorlog binnen de muren van het Kremlin om toegang tot president Vladimir Poetin, wat zich vertaalt in meer geld en macht.

Tot de strijdende clans behoren voormalige collega’s van Poetin en buren van countryclubs die hij in de jaren 2000 op hogere posities heeft benoemd – en die concurreren met de jongere technocraten die hij in het afgelopen decennium begon te promoten.

Een van de nieuwe clans in de wandelgangen van de macht is gevormd tussen “chef” Poetin en “Bulldog”.

“Chef” is Yevgeny Prigozhin, een ex-crimineel die in de jaren tachtig is veroordeeld voor diefstal en fraude en zijn ervaring in de gevangenis gebruikte om nieuwe rekruten voor de oorlog te vinden.

Prigozhin verdiende zijn bijnaam na het winnen van talloze contracten in de horeca sinds het begin van de jaren 2000.

Vervolgens richtte hij de Wagner Group op, een particuliere militaire tak die zijn tanden sneed in de frontlinies van de separatistische oorlog in Oekraïne in 2014 en in Syrië.

Afgezien van duizenden huurlingen, begon Prigozhin tienduizenden gevangenen uit Russische gevangenissen te rekruteren en hen amnestie en exorbitante salarissen te beloven.

Een van hen was Sergei Molodtsov, die tot 11,5 jaar gevangenisstraf werd veroordeeld voor de moord op zijn moeder, deze week werd vermoord in Oost-Oekraïne en begraven in de westelijke stad Serov.

Prigozhin beweerde dat zijn troepen het Russische offensief in het zuidoosten van Oekraïne leidden en zei dat ze in hun eentje de stad Solidar hadden veroverd.

Naar verluidt was generaal Surovikin de meest vertrouwde bondgenoot van “Chef” onder de hogere officieren.

Maar de grootste bondgenoot van Prigozhin was de Tsjetsjeense sterke man Ramzan Kadyrov, bijgenaamd “Poetins Bulldog”, die er ook over opschepte zijn loyalisten de loopgraven in te sturen, hoewel hun ware rol werd betwist en zelfs bespot.

Zowel Prigozhin als Kadyrov hadden onenigheid gehad met hoge Russische officieren over financiering en de rol in de campagne.

Westerse analisten zien de opkomst van Gerasimov als een waarschuwing voor Prigozhin.

Het Institute for the Study of War, een internationale groep militaire analisten, zei woensdag dat de benoeming van Gerasimov “een politieke beslissing is om het primaat van het Russische ministerie van Defensie in een interne strijd om de Russische macht opnieuw te bevestigen”.

Maar ook de hogere officieren zijn verdeeld.

De vete tussen Shoigu en Gerasimov dateert uit 2012.

De Oekraïense Lopata zei dat Gerasimov “a priori niet op vriendschappelijke voet kon staan ​​met Shoigu”, een jonge communistische functionaris en bouwmanager die sinds 1994 aan het hoofd staat van het Russische ministerie van Noodsituaties.

Lopata, die Gerasimov in de jaren negentig ontmoette, zei dat de benoeming van Shoigu waarschijnlijk hoge Russische officieren tegen zich in het harnas zou jagen.

Gerasimov “was een verstandige man, geen dwaas, geen vandaal. Hij zei dat hij tot de klasse van militaire leiders behoorde.

Deze “klasse”, die haar carrière begon in het late Sovjettijdperk, voelde zich gemarginaliseerd toen Poetin militaire hervormingen doorvoerde en de omvang van de Russische strijdkrachten drastisch verminderde.

Shoigu hield toezicht op de annexatie van de Krim en de steun van Rusland aan separatisten in het zuidoosten van Oekraïne in 2014.

Gerasimov zat achter de eigenlijke planning en in 2015 noemden Oekraïense aanklagers hem de “hoofdtheoreticus” van een separatistische oorlog die meer dan 13.000 mensen heeft gedood en miljoenen heeft ontworteld.

Veel van de separatisten stonden echter zeer wantrouwend tegenover Gerasimov.

Igor Strelkov, de voormalige minister van Defensie van de separatisten van Donetsk, schreef donderdag sarcastisch op Telegram: “Ik wacht vol ontzag op de nieuwe uitstekende overwinningen die dit algemeen erkende militaire genie zal behalen.”

Velen in Oekraïne, waar het verzet en de hoop sterk blijven, zijn het erover eens dat de nieuwe leider er niet in zal slagen te voorkomen dat Rusland de oorlog verliest.

“Het maakt niet echt uit wie de leiding neemt, het laat alleen maar zien dat Rusland zich in een moeilijke positie bevindt met betrekking tot mogelijke ups en downs in Oekraïne”, zei Oleksiy Haran, professor politiek aan de Kyiv-Mohyla Academy, tegen Al Jazeera.