Voor de Nederlanders was dit de “Nationale Herfstdag”

Een stormachtige dag in Boedapest zou worden bekroond met een glorieuze nacht voor Nederland tijdens de Wereldkampioenschappen atletiek in 2023. In plaats daarvan stortte het allemaal in elkaar.

“Misschien is het Nationale Herfstdag”, grapte Sivan Hassan.

Hassan en Femek Boll, twee Nederlandse atleten met samen vier olympische medailles en zes wereldmedailles, struikelden op zeer korte afstand van een medaille. Beiden wankelden binnen een uur na de finale op de openingsavond, waaronder de gemengde estafette van de 10.000 meter en de 4×400 meter voor dames. De eerste ligt op slechts enkele meters van de finish. De laatste ligt op een steenworp afstand.

Topsporten bieden maar al te vaak momenten waarop liefdesverdriet net zo diep in het geheugen gegrift staat als overwinningen. Herbeleef de finale van Wimbledon Heren 2019 en je praat net zoveel over de tweepunters van Roger Federer als over de 16e grote titel van Novak Djokovic. de ellende van Nieuw-Zeeland.

Voeg daarbij de Wereldkampioenschappen atletiek van 2023 in de 10.000m 4x400m Mixed Relay. Records zullen hun dank verschuldigd zijn aan Godav Tsegaye en de recordbrekende Amerikaanse quadrupel van Ryan Wylie, Rosie Effiong, Justin Robinson en Alexis Holmes. De 11e en tweede plaats, beide slachtoffers van een dramatische val, staan ​​echter hoog in het vaandel bij die evenementen.

Hassan, een in Ethiopië geboren Nederlandse hardloper, streeft al lang naar een onwaarschijnlijke grens. bijvoorbeeld proberen de 1.500 m, 5.000 m en 10.000 m op dezelfde Olympische Spelen te winnen; Ze nam uiteindelijk genoegen met 1500 brons op de Spelen van Tokio, afgezien van het winnen van de andere twee.

De 30-jarige deed hetzelfde op het WK in Boedapest en een groot deel van de finale van de 10.000 meter keek ze naar de baan. Ze bleef bij de kudde en binnen het doel van haar Ethiopische rivalen Tsegaye en Letsinbet Gedi. Bij de slotbel voor de sprint van 400 meter sprintte Hassan en brak de leiding door de laatste bocht. Hassan keek vaak over haar schouder recht naar huis, terwijl Tsegay rechts van haar zweefde. Terwijl Hassan’s rechterarm tegen Tsegay’s borst gleed, viel Hassan en strekte ze elk grammetje van haar vermoeide spier uit, meters verwijderd van waar ze had gehoopt te stoppen.

Hassan zei dat ze door het lichte contact haar evenwicht verloor. Tsegaye, de bronzen medaillewinnaar van de 5.000 meter in Tokio, bleef opschuiven, 1-2-3 voor de Ethiopiër met een tijd van 31: 27.18. Titelverdediger Gedi, de zilveren medaillewinnaar (31:28.16), keerde terug om Hassan over de finish te helpen. Ondanks dat hij seconden verwijderd was van de medaille, eindigde Hassan als 11e in 31: 53.35.

Letterlijk op een steenworp afstand van het medaillon van Paul. De bronzen medaillewinnaar van de 400 meter horden van de Tokyo Games nam het op tegen Holmes in de 4 × 400 meter gemengde estafette Nederlands-Amerikaanse strijd. Paul ging vooruit, zelfs toen het Amerikaanse anker snel aan het inhalen was. Toen Holmes naderde, struikelde Paul en stootte haar hoofd op de baan. Drie stappen later kwam Holmes over de finish en zette een wereldrecord neer van 3:08.80. Paul stond op en deed een paar stappen om als derde over de streep te komen. Zonder haar toverstok wordt het Nederlands team echter gediskwalificeerd.

Paul stond haar gezicht te verbergen, de twee stotterende struikelblokken en het zicht verlichtten beide werelden.

“Zoiets heb ik nog nooit gezien in al mijn jaren van deze sport! Twee Nederlandse atleten vallen 5 meter van het winnen van de gouden medaille. De een na de ander! Gek!” Amerikaanse Sprint-ster Michael Johnson schreef op X.

Beide vallen hadden kleine verschillen – de ene had duidelijk contact tussen de twee concurrenten en de andere niet – met één belangrijke factor: een opdoemende figuur die naar voren dreigde te kruipen. Dit is waar Tsegay en Holmes, die beiden in de laatste seconden hun achterstand inhaalden en wonnen, een grote rol speelden in de herfst.

“Ik controleerde. Ik denk dat we elkaar in de laatste 20 meter misschien raakten en ik mijn evenwicht verloor en op de grond viel”, zei Hassan.

Paul zei: “Ik kon me niet bewegen zoals ik gewoonlijk doe en ik dacht dat ik verkrampt was en ik voelde iemand naast me. Daarna lag ik op de grond.”

Binnenkort gaan ze weer aan de slag. Zowel Hassan (5000m, 1500m) als Paul (400m horden) hebben nog medailles te winnen op deze twee werelden. Terwijl Paul een dag rust krijgt voordat ze maandag loops wordt, kwam Hassan, haar elleboog bebloed door een val, opdagen voor de halve finale van de 1.500 meter op zondag en eindigde als laatste in haar beste seizoen van 3: 55.48.

“Ik denk niet dat ik geblesseerd ben. Mijn hand is in orde, maar de knie moet worden nagekeken. Hopelijk komt alles goed.”

Hopelijk is de hele herfst ook achter de rug.