Video’s leggen de dodelijke voortgang van het COVID-19-virus vast

Videobeelden voor het eerst bij levende dieren legden de onvermijdelijke verspreiding van het COVID-19-virus vast, waarbij de infectie werd gevolgd terwijl het in de loop van zes dagen van de neuzen van muizen naar de longen en andere organen reisde, in een nieuw onderzoek onder leiding van onderzoekers van de Yale University en de University of Montreal.

Terwijl ze de soms dodelijke marsbeelden opnemen van SARS-CoV-2, het virus dat COVID-19 veroorzaakt, laten ze ook zien hoe de introductie van antilichamen die zijn verzameld van mensen die hersteld zijn van het virus, kan voorkomen of behandelen infectie.

Uit het onderzoek bleek echter ook dat antilichamen die niet in staat zijn om killer-immuunsysteemcellen te rekruteren, minder effectief zijn in het bestrijden van infecties.

De studie werd op 18 augustus online gepubliceerd in voorgedrukte vorm in het tijdschrift immuniteit, geleid door Priti Kumar, Pradeep Ochelle en Walther Mothes, allemaal van de Yale University School of Medicine, evenals Andrés Fenzi van de Universiteit van Montreal.

“Voor het eerst konden we de verspreiding van het SARS-CoV-2-virus in een levend dier Kumar, MD, universitair hoofddocent infectieziekten aan de Yale University School of Medicine en co-auteur van het artikel, zei:

Voor de studie gebruikten hoofdauteurs Irfanullah, een postdoctoraal onderzoeker aan de Yale University, en Jeremy Prevost, uit Montreal, biomarkers en geavanceerde microscopie om de virusverspreiding tot op eencellig niveau te volgen. Bij muizen nam het virus een route die de behandelende artsen bekend werd menselijke patiënten, waarbij hoge virale ladingen eerst in de neusholtes verschijnen en vervolgens snel naar de longen en uiteindelijk naar andere organen gaan. De muizen stierven uiteindelijk toen het virus de hersenen bereikte.

De onderzoekers gebruikten vervolgens plasma van mensen die hersteld waren van COVID-19 om enkele geïnfecteerde muizen te behandelen, waardoor de verspreiding van het virus werd voorkomen, zelfs niet als het pas drie dagen na infectie werd toegediend. De onderzoekers ontdekten dat wanneer deze antilichamen werden gegeven vóór infectie met het virus, ze infectie volledig voorkwamen.

“Directe rapportage van virusverspreiding door beeldvorming kan worden gebruikt om te zien of behandelingen al dan niet werken in slechts drie tot vijf dagen, wat een belangrijk tijdbesparend voordeel is voor het ontwikkelen van tegenmaatregelen voor huidige en toekomstige epidemieën,” zei Uchel. Een onderzoekswetenschapper in het Mothes Laboratory van de afdeling Microbiële Pathogenese aan de Yale University.

De onderzoekers ontdekten dat niet alle antistoffen goed werken. Antilichamen hebben twee hoofdrollen. Neutraliserende antilichamen binden aan virussen en voorkomen dat ze cellen binnendringen. Vervolgens vertoont het tweede deel van het antilichaam zogenaamde “effector” -functies, die nodig zijn om het immuunsysteem te signaleren om geïnfecteerde cellen aan te vallen en te doden.

“Antilichamen zijn multifunctionele moleculen die veel eigenschappen hebben,” zei Finzi. “In deze studie hebben we aangetoond dat hun vermogen om ‘hulp te vragen’ van andere cellen van het immuunsysteem en geïnfecteerde cellen te elimineren vereist is voor optimale bescherming.”

Kumar voegde toe: “Vroeger dachten we na over neutralisatie virus Het was voldoende om infectie te voorkomen, maar Antilichamen Je moet op het juiste moment, op de juiste plaats op het lichaam en in de juiste hoeveelheid aanwezig zijn. Zonder effectorfunctie zou neutralisatie-activiteit alleen niet zo effectief zijn.”

Andere medewerkers zijn Craig Whalen van Yale University, Mark Ladinsky en Pamela Bjorkman van Caltech, Leonidas Stamatos en Andrew McGuire van het Fred Hutchinson Cancer Research Center, en Marzina Bazger van de Uniformed Services University of the Health Sciences.