Verrassing! We hebben Planet Nine nog steeds niet gevonden

Nieuwe zoekopdracht voor ongrijpbaar Planeet negen Nogmaals, hij heeft nog nooit eerder een stiekem buitenaards lichaam van het zonnestelsel zien snuiven.

Hoewel het hypothetische object detectie blijft ontwijken, hebben astronomen een zes jaar durende zoektocht op millimetergolflengten in staat gesteld om een ​​object met voorspelbare kenmerken voor Planeet Negen in een grote uitgestrektheid van de zuidelijke hemel uit te sluiten.

Het onderzoek leverde ook enkele kandidaat-items op die interessant kunnen zijn om in toekomstige enquêtes te onderzoeken.

“Er zijn geen significante ontdekkingen gedaan, die worden gebruikt om een ​​limiet te stellen aan de millimetergolf-fluxdichtheid van Planeet Negen voor het grootste deel van zijn baan,” De onderzoekers schreven in hun paper:.

“We geven ook een lijst met de 10 sterkste kandidaten uit de zoektocht naar een potentiële volger. Over het algemeen sluiten we (met 95 procent zekerheid) de aanwezigheid van een onbekend zonnestelselobject binnen ons onderzoeksgebied uit.”

Planet Nine is een van de meest interessante zonnestelselvoorstellen van de afgelopen jaren. Decennia lang speculeren wetenschappers over het bestaan ​​van een verborgen planeet in de verre uithoeken van het zonnestelsel, maar deze bereikte in 2016 een nieuw niveau met de publicatie van onderzoek door astronomen Mike Brown en Konstantin Batygin van het California Institute of Technology.

In hun paper suggereerden Brown en Batygin dat kleine objecten in de buitenste Kuipergordel van het zonnestelsel vreemd ronddraaiden, alsof ze in een patroon waren geduwd onder de zwaartekracht van iets groots. Ze concludeerden dat dit object een voorheen onbekende planeet zou kunnen zijn die op kleine rotsblokken graast.

Neptunus werd op een vergelijkbare manier voorspeld, uit berekeningen van de baan van Uranus, voordat astronomen het ontdekten met telescopen. Maar het vinden van de negende planeet is veel ingewikkelder dan het vinden van Neptunus.

Als Planeet Negen zich daar bevindt, suggereren berekeningen dat het 5 tot 10 keer de massa van de aarde zou kunnen zijn, in een baan op een afstand tussen 400 en 800 AU (een AU is de gemiddelde afstand tussen de aarde en de zon; Pluto, voor de context, ongeveer 40 AU van de zon).

Dit betekent dat het tussen de 10.000 en 20.000 jaar duurt om één keer rond de zon te gaan.

Dus de negende planeet is heel ver, heel klein en koud. Als gevolg hiervan weerkaatst het mogelijk helemaal niet veel zonlicht of straalt het geen thermische straling (warmte) uit.

Verder weten we niet precies waar hij is in de zeer grote hemel. Dus de jury bepaalt of het echt is of niet, en het onderwerp is er een van intense en interessante discussies.

Onder leiding van Sigurd Ness van het Centre for Computational Astrophysics van het Flatiron Institute hebben astronomen geprobeerd een hint van de planeet te vinden door gegevens te onderzoeken die zijn verzameld door de 6-meter Atacama Cosmological Telescope in Chili.

Deze telescoop is ontworpen om het zwakke signaal te detecteren dat overblijft van de grote explosiegenaamd kosmische magnetron achtergrond; Het bleek echter gevoelig genoeg om objecten in zeer verre gebieden van het zonnestelsel te detecteren.

Tussen 2013 en 2019 onderzocht de telescoop ongeveer 87 procent van de beschikbare zuidelijke hemel, op afstanden tussen 300 en 2.000 astronomische eenheden. Binnen deze ruimte kan de telescoop een terrestrische planeet met een massa van 5 tussen 325 en 625 astronomische eenheden detecteren; en 10 aardmassa’s tussen 425 en 775 astronomische eenheden.

Hoewel de zoektocht ongeveer 3.500 voorlopige kandidaten opleverde, was geen van hen statistisch significant en kon er geen worden bevestigd.

Het team selecteerde echter de 10 sterkste kandidaten voor toekomstig onderzoek; Zelfs als ze niet de negende planeet waren, zouden ze nog steeds iets heel interessants kunnen zijn.

Eerdere zoektochten naar Planeet Negen hebben stenen op zeer ver van het zonnestelsel opgeleverd, evenals voorheen onbekende manen van Jupiter en Saturnus.

Bovendien dekten de resultaten van het team slechts een deel van de lucht en de mogelijkheden. Er is nog genoeg ruimte om te dekken, en er zijn gebieden in zijn baan die de telescoop niet in staat zal stellen om Planeet Negen te zien. Het gebrek aan detectie is dus niet verrassend en kan het bestaan ​​van het standaardobject niet uitsluiten.

Toekomstige tools, zoals coming Simmons Observatorium In Chili zou het de zoekcriteria voor Planet Nine aanzienlijk moeten kunnen uitbreiden, waardoor het detectiepotentieel toeneemt, aldus de onderzoekers.

De krant is gepubliceerd in Astrofysisch tijdschrift.