Veelgestelde vragen over het internationale ruimtestation

Wie runt het internationale ruimtestation?

Vijf partneragentschappen (Canadian Space Agency, European Space Agency, Japan Aeronautics and Space Administration, National Aeronautics and Space Administration en Roscosmos) exploiteren het ISS, waarbij elke partner verantwoordelijk is voor het beheer en de controle van de hardware die zij leveren. Het station is ontworpen om met elkaar te worden verbonden en is afhankelijk van bijdragen van het hele partnerschap om te kunnen functioneren. Geen van beide partners kan momenteel zonder de ander werken.

Het ruimtestation is niet ontworpen om te worden gedemonteerd, en de bestaande verbinding tussen elk deel van het station verhindert dat het Amerikaanse orbitale deel en het Russische deel onafhankelijk kunnen opereren. Pogingen om het Amerikaanse orbitale segment te scheiden van het Russische segment zullen te maken krijgen met aanzienlijke logistieke en veiligheidsproblemen als gevolg van de veelvoudige externe en interne communicatie, de noodzaak om de stand en hoogte van het ruimtevaartuig te controleren, en de onderlinge afhankelijkheid van de programma’s.

Wat zijn enkele voorbeelden van hoe het internationale ruimtestation met elkaar is verbonden?

Voorbeelden zijn onder meer:

• Rusland levert alle voortstuwing voor het ISS dat wordt gebruikt voor het herstarten van stations, standcontrole, manoeuvres om puin te vermijden en eventuele ontruimingsoperaties door de Russische sector, Russische voortstuwingssystemen en het Progress-ruimtevaartuig voor het bevoorraden van vracht.
• Drijfgas voor stuwraketten in de Russische sector wordt geleverd door het Russische Progress-vrachtruimtevaartuig.
• Amerikaanse gyroscopen zorgen voor dagelijkse standcontrole om de oriëntatie van het station te controleren. Russische stuwraketten worden gebruikt voor standcontrole tijdens dynamische gebeurtenissen, zoals het aanmeren van ruimtevaartuigen, en zorgen voor herstel van de standcontrole wanneer de gyroscopen hun controlelimieten bereiken.
• De stroom van Amerikaanse zonnepanelen wordt overgedragen aan de Russische sector om zijn energiebehoeften te vergroten.
• NASA’s Tracking and Data Relay Satellites (TDRS) bieden mogelijkheden voor communicatie en gegevensoverdracht tussen de aarde en het hele station, met enkele aanvullende, minder continue mogelijkheden via Russische grondstations en satellieten.

Over welke delen van de aarde vliegt het internationale ruimtestation?

Het Internationale Ruimtestation draait met een helling van 51,6 graden. Dit betekent dat terwijl het roteert, het verste punt ten noorden en ten zuiden van de evenaar 51,6 graden noorderbreedte zal bereiken. DatUitleg en beeldDe baan van het ruimtestation is online beschikbaar.

Op deTerminale plekOp deze pagina kunt u een land of regio invoeren om het Internationale Ruimtestation vanaf enkele duizenden locaties over de hele wereld voorbij te zien komen.

Kunnen astronauten met het ene type ruimtevaartuig naar het internationale ruimtestation reizen en met een ander type terugkeren?

Astronauten lanceren en keren doorgaans terug met hetzelfde type ruimtevaartuig (dat wil zeggen Crew Dragon of Sojoez). Elke astronaut heeft aangepaste hardware, waaronder een lanceer- en instappak of stoelvoering die niet uitwisselbaar is tussen verschillende modellen ruimtevaartuigen. Een bemanningslid zou kunnen lanceren op een Russische Sojoez en terugkeren op een andere Sojoez, maar om ze terug te vervoeren op een SpaceX Dragon zou een ander, speciaal geprepareerd, door de aarde vervaardigd lanceer- en toegangspak nodig zijn. NASA-astronaut Mark Vande Heij verwisselde tijdens zijn recordmissie de zitkussens tussen twee Sojoez-ruimtevaartuigen.

Hebben NASA en Roscosmos altijd hun eigen astronauten of astronauten nodig op het internationale ruimtestation?

De werking van het ruimtestation vereist fysiek en operationeel onderhoud door de bemanning, zowel in het Amerikaanse als in het Russische segment, om de blijvende werking van de systemen te garanderen. De bemanningsleden van NASA en Roscosmos zijn niet getraind om elkaars onderdelen te bedienen zonder hulp aan boord. In scenario’s waarin Amerikaanse orbitale segmenten falen, worden Amerikaanse astronauten alleen getraind om volledig te reageren, hetzij door middel van acties in het station (bijvoorbeeld om een ​​onderdeel te vervangen) of door middel van een ruimtewandeling. Hetzelfde geldt voor Russische kosmonauten bij mislukkingen die zich in het Russische segment hebben voorgedaan.

Hoe worden de positie en hoogte van het ISS gecontroleerd en kunnen bestaande functies worden vervangen of geüpgraded?

Alle voortstuwing van het internationale ruimtestation wordt verzorgd door het Russische segment en het Russische vrachtruimtevaartuig. Voortstuwing wordt gebruikt om het station opnieuw op te starten, standcontrole, manoeuvres om puin te vermijden en eventuele deorbit-operaties worden afgehandeld door het Russische vrachtschip Segment and Progress. Amerikaanse gyros bieden dagelijkse controle over de stand of de richting van het station. Russische stuwraketten worden gebruikt voor standcontrole tijdens dynamische gebeurtenissen zoals het aanmeren van ruimtevaartuigen en voor herstel van de standcontrole wanneer de gyroscopen hun controlelimieten bereiken.

De Cygnus van Northrop Grumman is het enige Amerikaanse commerciële ruimtevaartuig dat momenteel wordt getest en beperkte mogelijkheden biedt voor toekomstige heroperaties. Deze mogelijkheid is afhankelijk van het Russische deel om de situatie tijdens de mini-reboot onder controle te houden. Het heeft momenteel niet de capaciteit om de standcontrolefuncties van het ruimtestation te vervangen of voldoende drijfgas aan boord te hebben voor langdurige operaties.

Houdingscontrole en het vermogen om de voortstuwing terug te geven zijn een voortdurende vereiste, wat betekent dat het ruimtestation een continue en constante aanvoer van voortstuwingsruimtevaartuigen nodig heeft. Veranderingen in het huidige betalingssysteem zullen een aanzienlijke hoeveelheid nieuwe hardware/software-ontwikkeling vereisen, en aanzienlijke tijd en financiering om te implementeren.

Hoe lang zijn alle ISS-partners van plan het complex te exploiteren?

NASA en haar internationale partners hebben al meer dan 21 jaar een voortdurende en productieve menselijke aanwezigheid aan boord van het Internationale Ruimtestation behouden. De levensverlengingsanalyse van de Amerikaanse sector tot 2028 werd afgerond zonder problemen die een verdere uitbreiding van het ruimtestation in de weg zouden staan. De Verenigde Staten hebben zich ertoe verbonden de ISS-operaties tot 2030 uit te breiden. Alle NASA-partners hebben aanbevolen het ISS tot 2030 uit te breiden, terwijl de goedkeuringen nog in behandeling zijn via hun respectieve overheidsprocessen.

Hoe zullen NASA en Roscosmos het internationale ruimtestation veilig buiten gebruik stellen na de geplande ontmanteling ervan?

Het primaire doel tijdens deorbitoperaties van ruimtestations is de veilige terugkeer van de structuur van het ruimtestation naar een onbewoond deel van de oceaan, zoals beschreven in het ISS Transition Plan van het agentschap.

Het ruimtestation zal de-orbit-manoeuvres uitvoeren met behulp van de voortstuwingsmogelijkheden van het ruimtestation en zijn bezoekende ruimtevaartuig. NASA en zijn partners evalueerden verschillende hoeveelheden van het Russische Progress-ruimtevaartuig om ontmantelingsoperaties te ondersteunen. Daarnaast evalueert NASA of het Amerikaanse commerciële ruimtevaartuig kan worden aangepast om de mogelijkheid te bieden het ruimtestation uit zijn baan te halen.

Lees de pagina met veelgestelde vragen over het transitieplan voor het internationale ruimtestation.