Varkens met menselijke hersencellen en biochips: hoe in het laboratorium gekweekte hybride levensvormen de wetenschappelijke ethiek bedriegen

Melbourne: Eerder deze maand maakten wetenschappers van de Guangzhou Institutes of Biomedicine and Health bekend dat ze met succes “gehumaniseerde” nieren in varkensembryo’s hadden gekweekt.
Wetenschappers hebben de embryo’s genetisch gemodificeerd om hun vermogen om nieren te laten groeien te elimineren, en ze vervolgens geïnjecteerd met menselijke stamcellen. De embryo’s werden vervolgens in een varken geïmplanteerd en mochten maximaal 28 dagen groeien.
De resulterende embryo’s bestonden voornamelijk uit varkenscellen (hoewel sommige menselijke cellen overal in hun lichaam werden aangetroffen, inclusief de hersenen). De embryonale nieren waren echter grotendeels menselijk.
Deze doorbraak suggereert dat het binnenkort mogelijk zou kunnen zijn om menselijke organen te genereren in halfmenselijke ‘chimere’ dieren. Dergelijke dieren zouden kunnen worden gebruikt bij medisch onderzoek of bij het transplanteren van organen voor transplantatie, wat veel mensenlevens zou kunnen redden.
Maar het onderzoek is beladen met ethische risico’s. Misschien willen we dingen met deze wezens doen die we nooit met mensen zouden doen, zoals ze doden om lichaamsdelen te verkrijgen. Het probleem is dat deze chimere varkens niet alleen varkens zijn, maar ook deels mensen.
Als er een einde komt aan de hersenschim tussen mens en varken, moeten we hem dan behandelen als een varken, een mens of iets heel anders?
Deze vraag lijkt misschien heel eenvoudig. Maar hoe zit het met het idee om apen met menselijke hersenen te creëren?
Chimaera’s zijn slechts één van de vele uitdagingen
Andere gebieden van Stamcellen De wetenschap werpt soortgelijke moeilijke vragen op.
In juni creëerden wetenschappersKunstmatige embryo’s– Modellen van in het laboratorium gekweekte embryo’s die sterk lijken op normale menselijke embryo’s. Ondanks de overeenkomsten vallen ze buiten de wettelijke definities van een menselijk embryo in Groot-Brittannië (waar het onderzoek werd uitgevoerd).
Vind ik leuk Hersenschimmen van mensen en varkensKunstmatige embryo’s vallen in twee verschillende categorieën: in dit geval het stamcelmodel en het menselijke embryo. Het is niet duidelijk hoe ze behandeld moeten worden.
In het afgelopen decennium hebben we ook de toenemende ontwikkeling gezien van menselijke hersenorganoïden (of ‘in het laboratorium gekweekte mini-hersenen’).
In tegenstelling tot kunstmatige embryo’s bootsen hersenorganoïden niet de ontwikkeling van een heel persoon na.
Maar het bootst de ontwikkeling na van het deel dat onze herinneringen opslaat, over onze gedachten nadenkt en bewuste ervaringen mogelijk maakt.
De meeste wetenschappers zijn van mening dat de huidige ‘mini-hersenen’ geen bewustzijn hebben, maar dit vakgebied ontwikkelt zich snel. Het is niet vergezocht om te geloven dat een hersenorganoïde op een dag ‘wakker zal worden’.
Het beeld wordt ingewikkelder door entiteiten die menselijke neuronen combineren met technologie, zoals DishBrain, een biologische computerchip gemaakt door Cortical Labs in Melbourne.
Hoe moeten we met deze geesten omgaan in het laboratorium? Zoals elke andere menselijke weefseltransplantatie, of zoals bij een mens? Of misschien iets daar tussenin, zoals een proefdier?
Een nieuw ethisch raamwerk
Het kan verleidelijk zijn om te denken dat we deze vragen moeten beantwoorden door deze entiteiten in de een of andere categorie te verdelen: mens of dier, foetus of model, menselijke persoon of louter menselijk weefsel.
Deze aanpak zou een vergissing zijn. De verwarring die wordt veroorzaakt door chimere organismen, embryomodellen en in vitro hersenen laat zien dat deze basiscategorieën niet langer zinvol zijn.
We creëren entiteiten die noch het een noch het ander zijn. We kunnen het probleem niet oplossen door te doen alsof het anders is.
We zullen ook goede redenen nodig hebben om een ​​entiteit op de een of andere manier te classificeren.
Moeten we het percentage menselijke cellen tellen om te bepalen of een hersenschim een ​​dier of een mens is? Of zou het uit moeten maken waar de cellen zich bevinden? Wat is belangrijker: de hersenen of de billen? Hoe kunnen we dit oplossen?
Morele status
Filosofen zouden kunnen zeggen dat dit vragen zijn over de ‘morele status’, en ze hebben tientallen jaren nagedacht over de soorten wezens tegenover wie we morele plichten hebben, en hoe sterk die plichten zijn. Hun werk kan ons hierbij helpen.
Utilitaire filosofen zijn bijvoorbeeld van mening dat morele status een kwestie is van de vraag of een wezen enige belangen heeft (in welk geval het een morele status heeft), en hoe sterk die belangen zijn (sterkere belangen zijn belangrijker dan zwakkere belangen).
Vanuit deze opvatting zal het, zolang het foetale of hersenorganoïdemodel geen bewustzijn heeft, geen morele status hebben. Maar als er belangen ontstaan, moeten we er rekening mee houden.
Op dezelfde manier moeten we, als een hersenschim nieuwe cognitieve vaardigheden ontwikkelt, heroverwegen hoe we ermee omgaan.
Als de neurochimeer net zoveel om zijn eigen leven geeft als een gewoon mens, dan zouden we net zo terughoudend moeten zijn om hem te doden als om een ​​mens te doden.
Dit is nog maar het begin van een grotere discussie. Er zijn andere overwegingen van morele status, en andere manieren om deze toe te passen op de entiteiten die stamcelwetenschappers creëren.
Maar nadenken over de morele situatie brengt ons op de goede weg. Het fixeert onze geest op wat moreel belangrijk is, en kan een broodnodig gesprek op gang brengen.